Nişanlımın sevgilisini arıyorum

Bölüm 27

Looking For My Fiancé’s Lover – chapter 27

❇❇❇

İmparatorluk Kuzey Seferi Savaş Kuvvetleri'nin göreve başlamasından bir gün önceydi.

Lockherd ve Nezar'ın öncü birlik komutanlığına atandığı haberi yedi gün önce verilmişti.

Şok edici bir haberdi ama yemeyi içmeyi falan bırakacak kadar da üzücü değildi.  Böylece bir, iki veya üç gün sorunsuz geçti.  Lockherd çok meşgul olduğu için yedi gün eve gelmedi.  Her sabah erkenden yüzünü görmek için Lockherd'ın kapısını çaldım, çünkü bu ondan gerçekten uzun bir süre ayrılmadan önceki son seferim olabilirdi.  Ancak oda her zaman boştu.

Lockherd'ın Ezellot'a döndüğü gün, bugün olan açılış töreninden önceki gündü.

Kapımızın olduğu yöne baktığımda, ona benzer bir silüete sahip birinin uzaktan yaklaştığını gördüm….

"Saç Çobanı mı?"

Eve döndükten sonra Lockherd yalnız değildi, Nezar da yanındaydı.

"O yüzün nesi var?  Beni çok mu özledin?  Sana dokunursam gözyaşların sel gibi akmaz mı?”

Lockherd beni belimden tuttu ve kaldırdı, kısa bir süre alnımdan öptü.  Dudaklarını koyduğu yer için onunla yumruk yumruğa dövüşmeye bile cesaret edemedim.  Lockherd gecikmeden annemizin yanına gitti.  Nezar ve beni geride bırakarak.

İki haftadır görmediğim Nezar'la yüz yüze geldiğimde garip bir korku hissettim.  Adamın savaş alanına gitmek üzere ayrıldığını ilk anladığımda bunu sadece belli belirsiz hayal etmiştim.  Ama tam o anda, önümde dururken.  Korkunç bir gerçeklik duygusu, bir gelgit dalgası gibi üzerime hücum etti.

Savaş alanı, insanların öldüğü bir yerdi.  Nezar ölürse, ben...

Kafamda onlarca kez en kötü senaryoyu canlandırırken, olaya karışan Nezar daha önce hiç görmediğim kadar rahatlamış görünüyordu.

Lockherd gelmeden önce fildişi çeşmenin başında oturmuş Caron'un yazışmalarını okuyordum, bu yüzden Nezar'ı çeşmenin yakınında bir yere yerleşmeye sürükledim.

Neden bir şey söylemiyor?

Mektubu elimde katlayıp ona uzattım.  Bana bakan gözler yavaşça kağıt parçasına döndü.

"Bak Nezar.  Bu, dün gece Caron'dan aldığım mektup.

Uzun, sağlam parmakları Caron'un mektubunu açtı.  Her cümleyi anlamak için her kelimeyi okumak zorunda olan benim aksime o, metni bir kerede gözden geçirdi.

“Diğerlerinden farklı olarak cümleler net bir şekilde yazılmış.  El yazısı da yumuşak.”

Tam da dediği gibi, Caron'un yazıları gün geçtikçe daha da zarifleşiyordu.  Sık sık kullanılmayan kelimeler içerdiğini görünce, edebiyat öğretmeni tarafından düzeltilmiş gibi görünüyordu.

"Artık ikimizin mektuplaşması normal.  Onun sayesinde, bir süredir ertelediğim şeyi çalışmaya geri dönmenin iyi olduğunu düşünüyorum.  Rick bazen biraz acı verici olabilse de, o iyi bir öğretmendir.”

"Rick?"

"Lockherd o kadar meşguldü ki son zamanlarda yüzünü görmedim ve Eden ofisinde mahsur kaldı ve dışarı çıkmıyor.  Bu günlerde benimle takılan tek kişi Rick.”

Aynen, keskin gözleriyle yazımımı ve yazarkenki ifade tarzımı düzeltmek için beni süzmekle meşguldü.

Caron'un mektubu haftada bir ya da iki kez gelirdi, bu yüzden her gün ölesiye sıkılırdım.  Hayır, günün yarısı sadece nefes almakla sıkıcıydı ve diğer yarısında Nezar ve Lockherd hakkında melankoli hissediyordum.