The Write One To Love

18

CHAPTER EIGHTEEN

Audrey

COMING UP with a decision about love is as crazy as choosing what shampoo brands I will use because the previous brands failed me. Lucho is a perfect guy, while Zico - after what he'd done to me the night we went out on a date - I don't know how I will describe him. Lucho has been supportive of me ever since we met again.

Alam ko na parte ng trabaho niya na tulungan ako pero pagkatapos ng lahat, kapag kaming dalawa na lang, pinakikinggan pa rin niya ako. Lahat ng plano namin ay pinag-uusapan namin hanggang madaling araw habang nainom ng tea na gawa mismo ni Lucho. Everything I feeling right now is complementing Lucho, and it's frustrating.

Akto kong hahawakan ang aking buhok dahil sa frustration ngunit hindi natuloy nang magsalita si Lucho na laman ng aking isipan.

"Do you want to have some tea?" tanong niya sa akin. Hindi ako nakakibo agad at matama lamang tumitig sa kanya. "Why? What is it?"

"Nothing! Yes, I want a cup of tea." Tumayo ako at inunahan na siyang lumabas sa home office namin.

"Audrey... Audrey, wait up! Can we talk?"

Huminto ako at tinapunan siya ng tingin. "Can we walk and talk?"

"All right. If that's what you want, you're the boss," Nagpatuloy ako sa paglakad hanggang sa makarating ako sa kusina. Sinundan kami ni Amelié at nakigulo siya sa akin sa paghahanda ng tsaa. "I have to enroll you in a school nearby next school year. Will you remind me of that? Also about your files in the foundation."

"You'll do that?" bulalas ni Amelié na tila ba excited ito dahil sa sinabi ni Lucho na hindi ko rin inasahan. Nang tumango si Lucho ay nagtatalon na agad ang bata dahil sa kasiyahan. "I am going to study again! Ang saya!"

Natawa ako bigla dahil sa accent ni Amelié nang gayahin niya ako kapag masaya talagang napapasigaw ako. Naiinis ako dati sa batang ito pero ngayon natutuwa na ako sa kanya. Masaya siya kasama at maasahan din talaga sa bahay ang isang 'to kahit na madaldal.

"Okay. Enough of you, kiddo. Now go because we need to talk privately."

Akala ko nakatakas na ako. Hindi pa pala at mukhang malabo hanggang nakatira ako sa bahay niya.

"I want a chocolate drink, please?" ungot ni Amelié na binigay ko para iwan na niya kami Lucho. Bagay na hindi ko talaga nais dahil wala akong maisip sasabihin sa kanya. "Can we have an eggplant with egg later?"

"My God Amelié!" Naiinis na salita ni Lucho.

"Sorry! But I want that dish,"

"I'll cook it for both of you."

"Thank you, Lucho!"

Parang gusto na itali ni Lucho si Amelié dahil sa kakulitan nito kaya lagi ko nililimitahan ang pag-consumed niya ng chocolate. Iyong dating marami na binibili ko, konti na lang dahil kapag nakikita ni Amelié, inom siya ng inom at nalilimutang mas importante ang tubig kaysa flavored drinks.

"When can we whisper?"

Nag-isip ako bago nagsalita. "Kapag tulog na si Amelié siguro,"

"That's six hours from now."

"I think waiting won't hurt us, I guess?"

Nang huminga nang malalim si Lucho, kahit paano ay kumalma ako kahit paano. Pero sandali lang ito dahil mamaya matutuloy na ang pag-uusap namin.

Sana kaya ko sumagot.

"ANO ba kasi nagulo sa isip mo? Saka ang hindi ka na nagchachat sa GC natin. I'm clueless of what's happening, Aud," mahabang sambit ni Myrna sa akin.