The Write One To Love

30

CHAPTER THIRTY

Lucho

KANINA pa hindi maalis sa labi ko ang ngiti dahil sa mga binabasa ko na note galing kay Audrey. Maaga siya umalis para dumalo sa isang book signing event ng CPPI ngayon sa Pasay. Hindi na siya nag-abala pa na gambalain ako kahit pwede ko naman siyang ihatid doon. Tulog pa kami ni Amelié ng umalis siya at tanging mga note na lamang niya ang naabutan namin.

"What did Audrey cook for us, Papa?" tanong ni Amelié sa akin.

Lumakad ako palapit sa lamesa at dinampot ang note ni Audrey na nakadikit sa food cover tent. "Hm, vegetable salad for me and pancakes for you," tugon ko sa aking anak. "Have a seat now and let's eat." Utos ko pa sa kanya saka muling tinupi ang food net na hawak ko.

"Are we going to surprise Audrey at her book signing event?"

"How did you know about that, little miss?"

"It's written there!"

Tinuro ni Amelié ang kalendaryo ni Audrey na nakadikit sa pintuan ng home office ko. Magaling na lalo bumasa itong anak ko ngayon at handang-handa na talaga siya sa pagpasok sa school sa susunod na taon. Sa nasabing kalendaryo ang bawat schedule dito sa bahay gaya ng pagpunta ng tiga-linis, schedule ng pick up ng basura sa labas at pati mga bills nilagay na din doon ni Audrey.

Hindi naman organized si Audrey dati at ang sabi niya nahawa siya sa akin. Isa pang dahilan ay noong ma-operahan ako at may posibilidad na magkaroon ng amnesia. Audrey literary labelled everything for my convenience. Inipon ko lang lahat ng notes niya para sa akin sa isang garapon na nasa kwarto namin.

"What do you think? Shall we?" tanong ko kay Amelié.

"Yes!"

"Finish that, then prepare yourself after." Alam na ni Amelié kung paano maligo mag-isa ngunit may mga araw na gusto niyang pinaliliguan siya ni Audrey. It's definitely not today since my girlfriend is working outside. "Amelié, what do you think of me marrying Audrey?"

"Hm, it's okay for me since she came first to your life, then I happened."

"Your mom came first,"

"It's in the past now, Papa. Audrey is your present," Amelié then smiled at me. Ngumiti din ako sa kanya at matamang pinanood siyang kumain.

Hindi ko inasahan ang sagot na iyon ni Amelié. Matalino talaga ang bata na ito at kailangan lang na gabayan maigi upang magamit sa tama ang lahat.

"Will help me propose to her?"

"Sure!"

Hindi ko pa alam kung paano pero mas importante na bumili muna ako ng singsing. Mabilis na kasi ang mag-alok ng kasal kapag tama ang oras at pagkakataon kaya mas maigi na handa ako. Doon muna kami pupunta ni Amelié sa bilihan ng engagement ring bago ko sila siya ayain na kumain sa labas.

That's my plan and I hope emergency circumstances ruined it. Kailangan ko ipakita na suportado ko si Audrey sa bawat achievement na meron siya. I also want to be there in every milestone she reached. Dati akala ko sapat na pakasalan ko lang ang babaeng napupusuan ko. Ngayon napagtanto ko na mas importante ang stability sa isang relasyon.

You can be with anyone for a long but still, feel incomplete. And being with someone for a short period feel different. There's no comparison intended. I found stability and a deeper connection with Audrey, completed all at once. With her, I find home finally.

"THANK YOU!" Iyon ang masiglang sabi ni Audrey na narinig sa dalawang babae na nasa aking unahan kanina. "Hi!" She greeted me with same amount of joy she gave to the last readers before me. "Your name please?"