സാറ മെല്ലെ കണ്ണ് തുറന്നു . വെളുത്ത പെയിന്റ് അടിച്ച ചുവരുകളുള്ള മുറിയിൽ ഇളം നീല നിറത്തിലുള്ള തിരശീലകൾ മാത്രം അവൾക്ക് ചുറ്റിനുമായി കാണാം. മുറിക്കുള്ളിൽ നല്ല തണുപ്പുണ്ട്. അവളെ ആരോ ഒരു കട്ടിയുള്ള കമ്പിളി കൊണ്ട് തണുപ്പ് ഏൽക്കാതെയിരിക്കാൻ പാകത്തിന് മൂടിയിട്ടുണ്ട്. അവളുടെ ഇടത്തെ വിരലുകളിലൊന്നിൽ ഓക്സിമീറ്റർ വച്ചിട്ടുണ്ട് , പോരാത്തതിന് കൈമുട്ടിനു മീതെയായി ബ്ലഡ്‌ പ്രഷർ കഫുമുണ്ട്. അവളുടെ വലത്തെ കൈതണ്ടിൽ , രക്ത ധമനികൾ മുറിഞ്ഞു പോയിടത്ത് സഹിക്കാൻ പറ്റാത്തയത്രയും വേദന അവൾക്ക് അനുഭവ പെടുന്നതായി തോന്നി. ഇതിനു പുറമേ ICU ലേ bedside മോണിറ്റർ കൂടി സാറയുടെ ദേഹവുമായി പലയിടത്തും ഘടിപ്പിച്ചിട്ടുണ്ട്. മൊത്തത്തിലൊരു ശ്വാസം മുട്ടുന്നൊരവസ്ഥ.
"ബോധം വന്നോ?" എവിടെ നിന്നോ ഒരു നഴ്‌സ്‌ വന്നവളോട് ചോദിച്ചു.
സാറ ഒന്നും മിണ്ടിയില്ല.
നഴ്‌സ്‌ പോയി ഡ്യൂട്ടി ഡോക്ടറെ വിളിച്ചു കൊണ്ടു വന്നു.
അദ്ദേഹം അവളെ പരിശോധിച്ചു.
"ഇപ്പോൾ എനിക്ക് എങ്ങനെയുണ്ട് ഡോക്ടർ ?" അവൾ പതുങ്ങിയ സ്വരത്തിൽ ചോദിച്ചു.
"കുഴപ്പമില്ല. താൻ മരിക്കില്ല. പോരെ?" ഡോക്ടർ ഒരു ചെറു പുഞ്ചിരിയോടെ പറഞ്ഞു.
"എന്നെ എപ്പോൾ ഡിസ്ചാർജ് ചെയ്യും?"
"ആഹാ! കൊള്ളാലോ. എന്തായാലും താൻ ഇത്രയുമൊക്കെ ഒപ്പിച്ചു വച്ചതല്ലേ? ഒരു രണ്ടു ദിവസം കൂടി ഇവിടെ കിടക്ക്."
"എന്നെ റൂമിലേക്ക് എങ്കിലും ഷിഫ്റ്റ്‌ ചെയ്യാമോ? ഇവിടെ കിടക്കുമ്പോ... എന്തോപോലെ." സാറ കൂടുതലായൊന്നും പറഞ്ഞില്ല. അവളുടെ കണ്ണുകൾ വെറുതെ നിറഞ്ഞൊഴുകി.
"മുറിയിലേക്ക് മാറ്റിയാൽ താൻ വീണ്ടും?????" ഡോക്ടർ ആ ചോദ്യം മുഴുമിപ്പിച്ചില്ല.
"ഇതു ചക്ക വെട്ടിയപ്പോൾ പറ്റിയതാ ഡോക്ടർ. അല്ലാണ്ട് ഞാൻ... അറിഞ്ഞോണ്ട് ഇങ്ങനെ....."സാറ അവളുടെ വലത്തെ കൈതണ്ട നോക്കി പറഞ്ഞു.
"ഇതു താൻ പോലീസുകാരോട് പറ. അവരിപ്പോൾ മൊഴി എടുക്കാൻ വരും."
"എന്തിന്?" സാറ അതിശയത്തോടെ ചോദിച്ചു.
"ആത്മഹത്യാ ശ്രമത്തിന്."
"അയ്യോ!ഡോക്ടർ ഞാനിത് ചക്ക വെട്ടി പൊളിച്ചപ്പോൾ അബദ്ധത്തിൽ കൈ മുറിഞ്ഞു പോയതാ." സാറ വീണ്ടും അവളെ ന്യായീകരിക്കാൻ ശ്രമിച്ചു.
