Demon slayer X Reader

~ 1.7 FİNAL 2~

🐥Evet arkadaşlar ben finalden hiç memnun olmadım ŞFJSLDJLDNDLFN. Ve finalin 2. Partını yapmaya karar verdimm. Umarım beğenirsinizz.

Heyecandan bacaklarım titriyor,  zor yürüyordum. Bana verilen adrese doğru yürürken tepkisini çok merak ediyordum. Nihayet evin önüne varınca kapının önünde durdum.

Heyecandan titreyen elimle kapıyı çaldım. 5 yılın sonunda onu görecektim. Kapı yavaşca açılınca tanıdık bir çift yeşil göz çıktı.

2 Yıl Önce

"Hala kız uyanmadı mı Katsuki?"

"Hayır efendim zaten uyanmasını beklemiyoruz. Neredeyse 3 yıldır bizimle ama uyanmıyor. Çok ciddi yaralanmış kalp atışları duyulmuyor du bile."

"En azından yaşıyordu ama değil mi? Keşife çıkmasak bulamayacaktık kızı yazık olacaktı."

Sesleri duymama rağmen ne gözlerimi açabiliyordum ne de parmağımı hareket ettirebiliyordum. Ben ölmemiş miydim?! Parmağımı hafif hareket ettirmeyi başardığımda sesler kesildi.

"Efendim kız biraz önce hareket etti!"

"Gördüm Katsuki." Ne yani ölmemiş miydim ben?! Gözlerimi kırpıştırmaya başladım. Sanırım gerçekten de ölmemişim. Gözlerimi açınca gözüme hücum eden ışıkla anında geri kapattım.

"Işık" Diyebildim sadece. Biri kalkıp bir şeyler yaptı. Gözümü açtığımda etraf daha karanlıktı. "N-noldu bana?" diye sorduğumda küçük çocuk heyecanla anlatmaya başladı. "Efendim ve ben keşif yapmaya çıkmıştık. Sonra seni bulduk. Yerde tek başına yatıyordun ve kanaman vardı. Aslında seni ölü sanmıştım fakat efendim hala ölmediğini söyledi. Ve buraya getirip seni iyileştirdi!"

"Kimseyi görmediniz mi?" biraz düşündükten sonra "Sadece 1 kişiyi gördük ama baya uzaktaydı ve gidiyordu. Tam olarak anlamadık orada ne olduğunu ve sana ne olduğunu bize anlatır mısın çok merak ettim!"

"Biraz sakin ol Katsuki kız daha yeni uyandı." Bana gülümseyerek baktı tanımadığım kadın.

"Şey isimleriniz nedir?"

"Katsukii!"

"Hanami."

"Yardımlarınız için teşekkürler ama ben gitmeliyim."

İkisi birbirlerine uzun uzun baktıktan sonra bana döndüler. "Şey nasıl söylerim bilemiyorum ama biraz daha kalman gerekiyor."

Kaşlarımı çattım. "Nedenmiş?"

"Şey neredeyse 3 yıldır komada kaldın hemen yüreyemezsin kasların baya bir güçsüzleşti."

"NEE 3 YIL MI OHA!?"

"Evet baya bir uyudun" diyerek kıkırdadı Hanami. Oldukça güzel bir kadındı. Açık pembe saçları ve mor gözleri vardı. Yanındaki ufaklığında saçları ve gözleri aynıydı. "Peki bana neden yardım ettiniz ki? Karşılığında elbet bir şey istiyorsunuzdur.

"Aslında karşılığında o kadar da bişey istemiyoruz sadece sana ne olduğunu anlatmanı istiyoruz."

Biraz duraksadım. Sadece ne olduğunu anlatmam için mi bana bu kadar bakmışlardı? Benim için bir problem yoktu.

"Ben iblis avcısıyım. Bir kasabadaki iblisi avlamak için oraya gittim ama tek başımaydım ve dayanamadım."

"İBLİS Mİİ? HANAMİİ GERÇEKTEN DE VARMIŞ İBLİSLER."

"Biz iblisleri araştırıyoruz bize yardımcı olurmusun ee?"

"Mizuki."

Gülümseyerek bana baktı ve konuşmaya devam etti. "İblisler hakkında bize bilgi verebilir misin Mizuki?"