Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
✨Medyaya ekleyemedim ama Mizuki'miz böyle(süreyya hanımın muhteşem değişimi ŞXNŞSZMÖDLFMS) ✨
🎶Kaan Boşnak - Barbar
"Hala uyanmadı mı?" Kimin sesiydi bu?
"Hayır uyanmadı Sumi." burnunu çekerek konuştu bir diğer kişi. İlk konuşan kişinin Sumi olduğunu anladım. Sesler o kadar boğuk geliyodu ki bi an suyun altında olduğumu sandım. Biri derin bir nefes aldı. Konuşma sesleri daha uzaktan geliyodu. Odanın kapısı açıldı sonrada kapandı. Gözlerimi açmaya çalışıyordum fakat başarılı olamıyordum. En sonunda gözümü hafif aralayabildim. Gözüme gelen ışıkla hemen gözümü tekrar kapattım. Gözümü tamamen açtığımda tavanda gördüğüm yüz ile kaşlarımı çattım. İnosuke tavanımdaydı?!?! Maskesi olmaması tavanımda olmasından daha garipti. Yeni uyandığım için hayal görüyordum ,değil mi? Odanın kapısı hızla açılıp içeri Kanao girdi. Kapıyı o kadar hızlı açmıştı ki yerimde sıçradım. Kapıyı hızlı açmasından etkilenen sadece ben değildim hayal sandığım İnosukenin elleri kayıp üzerime düşmüştü! Tabi elleriyle düşmesini yavaşlattığı için canım yanmamıştı. Fakat bundan daha büyük bir sorunumuz vardı. İNOSUKE ÜSTÜMDEYDİ!! İkimizde birbirimize bakarken Kanao olduğu yerden kaşlarını hafif çatmış bir şekilde bize bakıyordu. Utançtan yerin dibine girerken İnosukeyi itmeye çalıştım. Domates gibi olduğuma yemin edebilirim ya! Hayır aklım almıyo niye ben bu çocukla azıcık yakın olsam illa yanımızda biri oluyo!
İnosuke benim aksime oldukça sakindi. Üstümden kalkmayı akıl ettiğinde hiç bu durumu iyileştircek şeyler yapmadı. Aksine gülmeye başladı! "Yüzün kıpkırmızı oldu." kahkalarının arasında söylediği şey daha da kızarmamı sağlamıştı. Kanao sonunda konuştuğunda hızlıca ona döndüm. "Günaydın uyanmıcaksın diye çok korktuk." diyerek gülümsediğinde hemen ona sarıldım. Biz sarılırken İnosuke sıkıldığını söyleyip dışarı çıktı. Kanao'yla konuşarak Zenitsunun odasına girdik.
"Sadece biz mi uyandık?"
"Aslında İnosukenin de uyandığını bilmiyodum odanda görünce şaşırdım." dedikten sonra şüpheci gözlerle bana baktı. Kanao ne zamandan beri Sherlock Holmes olmuştu?! Ben Zenitsunun yanına oturdum Kanao da Aoiye yardım edeceğini söyleyip yanımdan ayrıldı. Zenitsuya bakarak ofladım. Onlar olmadan çok sıkılıyordum. Son olarak Tanjironun odasına daldığımda onun da hala uyanmadığını görünce oflayarak kapıyı geri kapattım. Mutfağa gittiğimde Kanao yemek yapıyordu. Genelde Aoi yemek yapardı o yüzden Kanaonun yapmasını garip bulmuştum. Yanına giderek ona yardım etmeye başladım. Kanao miso çorbası yaparken ben onigiri yapıyordum. Zaten tek yapabildiğim yemek onigiriydi. Ona yardım ederken İnosuke pat diye kapıyı açınca korkudan sıçradım.
"Yavaş açsana şu kapıyı!" maskesini takmıştı. Somurtum. Oysaki yüzünü çok seviyordum ve saklamasını istemiyordum. Küçük bi çocuk gibi dudaklarımı büktüm ve onigirileri tabağa yerleştirdim. Bir tane onigiri alıp İnosukeye verdim. Gülümseyerek elimden aldı. Gülümsemesi öyle güzeldi ki duraksadım. Önceki gülümsemelerindem da farklıydı. İçten gülümsemesi kalbimi hızlandırmıştı. Eğer onigiri verince böyle gülüyorsa ömrümün sonuna ona kadar onigiri yapıp verebilirim!
