Lights out, helmets on ~ Charles Leclerc

11. Spill the tea...letterlijk

Ik zag het hoofd van Daniel. "Hey" zei ik sipjes toen ik opkeek. "Hi" zei hij en keek me onderzoekend aan. Hij keek even achter zich of er niemand aan kwam en sloot toen de deur achter zich.

Hij knielde bij me neer en legde zijn handen op mijn knieën. "Gaat het?" vroeg hij, wetende dat ik zou liegen. "Ja het gaat goed, voel me alleen niet zo lekker" loog ik inderdaad.

"Juul, wees alsjeblieft eerlijk met me. Ik zie dat het niet gaat, ik ken je al langer dan vandaag" zei hij en wreef zachtjes met zijn linkerhand over mijn knie. "Danny?" vroeg ik met glimmende oogjes van de tranen. Hij keek op.

"Het gaat niet zo goed" piepte ik zachtjes. "Ach, lieffie toch" zei hij en kwam naast me op het bankje zitten. Hij trok me naar zich toe en wreef over mijn armen. "Wil je me vertellen wat er aan de hand is?" vroeg hij.

Als reactie liet ik de pleister zien en mijn vest. "Ik schaam me echt kapot Danny. Charles heeft het gezien, Pierre ook al gisteravond. Waarom ben ik zo verpest als mens. Geen normaal mens doet dit. Het stop niet" zei ik met trillende stem.

"Ik heb Pierre teleurgesteld, hij heeft gister zelfs gehuild. En het is allemaal mijn schuld. Ik zou er gewoon niet moeten zijn" zei ik en verborg mezelf in de trui van Daniel.

"Hey, zeg dat alsjeblieft niet over jezelf. Waarom zouden we anders vrienden met je zijn, hm? En je hebt Pierre niet teleurgesteld. Weet je wel niet hoeveel hij van je houd? Hij is altijd bezorgd om je en heeft het beste met je voor" zegt hij geschrokken van mijn uitbarsting.

"Je bent echt een heel mooi mens, Juul. Je zorgt voor iedereen, je bent betrokken en je doet je werk heel goed" zei hij en legde zijn kin op mijn hoofd.

"Waarom gaan we vanmiddag niet even wat leuks doen? Gewoon wij met z'n tweeën. Dan kun je even je gedachten van je af zetten" vraagt hij aan me. "Ja, dat zou ik fijn vinden" zei ik en gaf hem een knuffel. "Ik houd van je, Danny" zei ik knuffelend. "Ik ook van jou" zei hij lachend en gaf me een kneepje in mijn wang.

"Zullen we weer gaan?" vroeg hij. "Ja, is goed" zei ik en we stonden samen op. "Maar eh...hoe doe ik dit nu?" vroeg en en wees naar mijn arm. "Hier" zei hij en trok zijn trui uit. Hij had er nog een shirt onder aan en je zag heel iets zijn sixpack tevoorschijn komen.

"Dank je wel hoor meneer sixpack" zei ik lachend. "Alsje, mevrouw minineus" zei hij lachend en trok zijn shirt naar beneden. Ik wreef over mijn neus en lachte. Iedereen zegt altijd dat ik een kleine neus heb. Danny zegt ook altijd dat hij het schattig vind.

We lopen weer terug richting de pitboxen, waar ik Pierre en Charles zie praten. Ik krijg een deel van het gesprek mee. "Pierre, vertel me gewoon wat er aan de hand is. Ik ben niet dom" zegt Charles op een soort strenge toon. "Charles, dat kan ik niet, dat weet je zelf ook" zegt Pierre met een kalme stem.

Pierre blijft altijd kalm. Ik weet niet hoe hij het doet, maar het is wel fijn. "Pierre, je sluit me gewoon buiten, kom op" zegt Charles. Hij raakt steeds gefrustreerder. "Ik sluit je niet buiten, Charles. Het zijn privé problemen, waar je niks mee te maken hebt" verdedigd Pierre zichzelf.

Ik loop langzaam naar hun toe, als ze zich beiden omdraaien. Ik krijg een soort geïrriteerde blik van Charles. Bij Pierre weet ik niet wat ik zie. Een soort gemixte gevoelens-gezicht.

"Ik voelde me niet lekker, nadat ik zo duizelig was geworden. Toen had ik me geschaafd, omdat ik mijn evenwicht even verloor. Dat is alles. Ik voel me gewoon even niet lekker" lieg ik. "Hm" klinkt er uit Charles zijn mond.

"Eh, Pierre. Ik ga even met Danny weg, we wilden even koffie drinken" zeg ik heel zacht. Hij kijkt even achter zich, waar Daniel ongemakkelijk staat, "Ja, is goed. Ik zie je straks wel" zegt hij, nadat Charles weg is gelopen. Ik voel dat hij boos op me is. Waarschijnlijk door wat er net is gebeurd.