Lights out, helmets on ~ Charles Leclerc

14. Quali-ty time

Pov Julia

Vandaag was het zaterdag, de kwalificatie. Gister was echt in een waas voorbij gegaan. Ik rekte me even uit, ik was moe. Ik had alweer bijna niet geslapen. Ik keek op mijn telefoon voor de tijd, tuurlijk, ik zou ook eens een keer niet wakker worden op een rare tijd.

Het was 05:00, dat betekende dat ik over anderhalf uur pas op hoefde te staan. Dan maar een rondje lopen. Ik stond op en liep naar mijn kast, waar ik mijn sportkleding uit haalde. Ik ging nu niet douchen, dat doe ik daarna wel. Ik liep zachtjes naar de badkamer en sloot de deur achter me.

Toen ik helemaal aangekleed was, liep ik weer naar mijn kamer. Ik hoorde een klopje op de deur, waar ik van schrok. Ik draaide me om en zag Pierre staan. "Hey" zei ik bijna vragend. "Hey" zei hij met een rasperige stem.

"Wat ga je doen?" vroeg hij en haalde even een hand door zijn haar. "Oh, uh. Gewoon even een rondje lopen" zei ik en trok mijn vest over mijn shirt aan. "Zal ik mee gaan?" vroeg hij. "Ja is goed. Ik wacht beneden" zei ik en stopte mijn telefoon in mijn broekzak.

"Okay, ik trek even snel wat anders aan dan" zei hij en snelde naar zijn kamer. Ik liep naar beneden en dronk vast een glas water met wat citroen. Na een paar minuutjes gewacht te hebben kwam Pierre naar beneden.

"Let's go" fluisterde hij. We liepen samen naar buiten. Het was al heerlijk weer. De zon mocht er nog wel niet zijn, maar je kon de warmte al voelen.

"Zin in vandaag?" vroeg ik aan Pierre. "Ja echt wel! Monaco is echt een leuke race, wel heel moeilijk" zei hij. "En jij, ga jij nog wat doen?" vroeg hij. Ik twijfelde, ga ik het hem vertellen?

"Ehm. Ja. Ik sta weer bij RedBull vandaag" zei ik. "Wat is er aan de hand?" vroeg hij, mijn antwoord negerend. "Ik eh- ga vandaag met Giovanni praten. Jk had het gister met hem afgesproken" zei ik afwezig. "Mon Cheri, dat is geweldig! Ik ben zo trots op je" zei hij en trok me meteen in een knuffel. Ik knuffelde hem meteen terug.

Ik legde mijn hoofd tegen zijn borst en begon zachtjes te snikken. "Mon Cheri, waarom huil je?" vroeg hij en cupte mijn gezicht in zijn handen. "Ik ben gewoon bang Pierre. Wat als hij het aan Charles verteld of aan een manager?" vroeg ik snikkend. "Afgezien van jou, weet niemand het. Ik houd er gewoon niet van om over te praten" snikte ik.

"Cheri, het komt echt wel goed. Je kan dit. En misschien is het wel fijn om wat hulp te krijgen. Misschien verwerk je het dan wel beter" zei hij en veegde wat tranen weg. "Je moet het ooit los kunnen laten. Dit is niet gezond voor je. Ik wil je gelukkig zien, zoals je vroeger was" zei hij en de laatste zin kwam er twijfelend uit.

"Ik ook Pierre. Maar ik weet gewoon niet hoe" mompelde ik. "Je kan dit gewoon. Over een paar uurtjes ben je er al van af" zei hij.

Na nog even gepraat te hebben liepen we weer terug. Ik wil douchen, ik voel me vies. "Wil je straks meerijden?" vroeg ik aan Pierre. "Ja is goed. Charles rijd dan ook mee" zei hij. Ik knikte en liep snel naar boven. Ik had zo'n zin om te gaan douchen.

Ik pakte mijn outfit en deed de deur achter me op slot. Ik kleedde me uit en gooide mijn sportkleding op de grond. Dat moest toch in de was. Ik keek in de spiegel, er zat een litteken op mijn zij. Ik vond het lelijk. Ik liet mijn vingers er overheen glijden. Ik schudde mezelf uit mijn trans en deed de douche aan.

De warme stralen kwamen meteen op mijn huid terecht, waardoor ik huiverde. Het is soms zo lekker om even warm te douchen. Ik deed mijn hele routine en stond na een half uurtje helemaal klaar mijn tas in te pakken.

Ik was heel erg zenuwachtig voor vandaag. Ik besloot maar even snel een banaan te eten met een kop koffie. Ik hoorde wat voetstappen en zag het hoofd van Pierre, gevolgd door Charles tevoorschijn komen. "Morgen" zei ik tegen beiden. "Morgen" zeiden ze tegelijk. Ik lachte even.