Lights out, helmets on ~ Charles Leclerc

18. That time of the month

POV Charles

Ik zag Julia wankelen op haar benen. Ik liep naar haar toe en pakte haar onderarm zachtjes vast om haar naar een stoel te brengen. Toen ze zat sloeg ze meteen haar armen voor haar lichaam. Ik zag een klein litteken op haar zij, waar zou dat van zijn?

Ik pakte een droge handdoek en gaf hem aan haar. Ze sloeg hem meteen om haar heen en droogde haar wangen een beetje af. Ik zag dat ze probeerde zichzelf te kalmeren. Ik probeerde haar af te leiden door wat te lullen over het weer.

Pierre kwam even naast me staan, "heb je wel gegeten vandaag?" vroeg hij. Dat had ze niet. "Zal ik wat voor je halen?" vroeg ik gehurkt toen ik haar ogen probeerde te vinden. "Ik heb nog wel een banaan in mijn tas hoor" zei ze en haalde hem uit haar tas. "Dank je" voegde ze er aan toe en gaf me een snelle blik.

"Ik ga wel even naar de jongens toe, ben zo terug" zei ik en liet ze even met z'n tweeën.

POV Pierre

Charles liep even weg, waardoor ik nu alleen met haar was. "Ik vond het echt eng vandaag Pierre" zei ze toen ze me eindelijk aankeek. Ze friemelde wat met haar vingers en keek weer naar beneden.

Ik pakte haar handen vast en gaf er een kneepje in. "Ik weet het Ma Cherie, maar je hebt het wel mooi gedaan" zeg ik en verplaats mijn hand naar haar knie, waardoor ze kort terugdeinsde.

Ze knikte uitgeput, deze dag was misschien ook wel te veel voor haar, achteraf gezien. "Wil je naar huis?" vroeg ik, terwijl mijn hand nog steeds op haar knie lag. Ze schudde haar hoofd, "nee, hoeft niet hoor. Het is lekker weer, dus ik blijf hier wel even zitten."

"Is goed, maar als je wil gaan moet je het gewoon zeggen hoor" zeg ik en ze knikt als antwoord.

POV Julia

Nadat Pierre me weer alleen had gelaten, kwam Daniel op me af lopen. Ik keek naar al zijn tattoos die over zijn lichaam verspreid waren. Het stond hem erg goed. Ik had er zelf ook een, hij was heel klein. Het was een vlindertje op mijn ribben. Ik had hem samen met Daniel laten zetten.

Het herinnerde me er aan om altijd te blijven ademen, "enjoy the butterflies" zoals Daniel altijd zei. Ik hield mijn hand even over de tattoo.

"Hey sexy" zei Daniel en plofte naast me neer. Ik gaf hem een zwakke glimlach als antwoord. "Ik ben trots op je, kleintje" zei hij en sloeg zijn arm om me heen. Ik legde mijn hoofd op zijn schouder en sloot even mijn ogen.

Toen ik mijn ogen opende, was het schemerig. Huh, had ik geslapen? Ik tilde slaperig mijn hoofd op en gaapte een keer.

"Lekker geslapen?" vroeg Daniel naast me en lachte. "Hm-mm" kreunde ik. Ik zat nog steeds in mijn bikini met de handdoek half over me heen. Mijn haar waren in hun natuurlijke krul opgedroogd door het ziltige water.

Mijn sproeten waren goed zichtbaar, door de zon die er de hele dag op had gebrand. Ik veegde wat lokken uit mijn gezicht en trok mijn shirt aan.

Het duizelige hield een beetje aan, maar het ergste was gelukkig weg. Toen we bij de auto waren klopte ik me zo veel mogelijk af. Dat verdomde zand wat ook overal blijft zitten.

"Tot zo" zei iedereen voor we de auto in gingen. Iedereen zou vanavond bij ons blijven eten, daarom zouden we ook wat bestellen.

Toen we thuis aankwamen gingen Sophie en ik meteen naar mijn kamer, waar we ons klaar konden maken. "Ga jij maar eerst douchen" zei ik tegen Sophie. "Is goed meid. Heb jij iets wat ik aan kan?" vroeg ze en dook meteen mijn kast in. "Pak maar wat je wil" lachte ik.

"Cute" zei ze toen ze een setje had gevonden en de badkamer in dook. Ik hoorde een klopje op de deur. "Binnen" zei ik, terwijl ik ook mijn kast doorzocht naar iets comfortabels.

Charles' hoofd kwam tevoorschijn, "hey" zei hij. Wat wil hij van me? "Sophie staat onder de douche" waarschuwde ik hem. "Oh, da's goed hoor" zei hij en kwam verder de kamer in.

"Hoe gaat het met je rug?" vroeg ik. "Ah, ja daar kwam ik voor. Zou je vanavond weer even willen kijken?" vroeg hij. Ik knikte, "tuurlijk. Doen we dat wel als iedereen weg is" zei ik. "Dat is prima hoor. Ik ga snel douchen" zei hij en was weer weg. Vreemd.

"Jij kan!" riep Sophie vanuit de badkamer. Ik raapte al mijn spullen bij elkaar en liep de badkamer in. Na een halfuurtje was ik ook klaar en zaten we op bed te kletsen. Weer een klopje op de deur, "komen jullie eten, dames?" vroeg Lando, die tegen de muur aan leunde.

"Yup, we komen er aan hoor" zei Sophie. Toen we beneden kwamen, lagen de pizza's op tafel. We schoven wat stoelen bij de bank en ploften allemaal neer. We besloten een film te kijken.

In de film kreeg de jongen een paniekaanval. Ik voelde me meteen rood worden en keek ongemakkelijk weg. Ik zag Charles ook kort wegkijken, raar...

Pierre stootte me even aan en legde zijn hand op mijn been om er even kort in te knijpen. Ik vond de scène ongemakkelijk om naar te kijken, dus keek ik naar mijn vingers die zich om elkaar vouwden.

Na de film begon iedereen meteen weer te praten. Morgen zouden we al naar Spanje vliegen, dus iedereen moest ook redelijk vroeg op.

Ik zat rustig op de bank te kletsen met Sophie over wat we allemaal in Spanje zouden gaan doen als ik even vrij was, toen er een pijn scheut door mijn buik ging. Ik greep meteen naar mijn buik en vouwde nog net niet dubbel.

"Auw" piepte ik zacht genoeg zodat alleen Sophie het zou horen. "Wat is er, Juul?" vroeg ze. "Oh nee, ben je...het?" vulde ze zichzelf aan, waar ik als antwoord op knikte. "Hey Guys, wij gaan even naar boven, Julia voelt zich niet lekker" zei Sophie en begeleidde me naar boven.

Ik hield mijn handen in mijn buik gedrukt van de pijn toen ik de trap op liep. "Kom lieffie" zei Sophie en pakte een pyjama voor me. "Dank je" zei ik en trok snel de pyjama aan. "Ik heb hier je pijnstillers" zei ze en gaf me een klein blauw pilletje en een glas water aan.

Ik nam hem meteen, ik wilde hier vanaf zijn. Dat blauwe pilletje was oxycodon. Dat had ik van mijn huisarts gekregen om de pijn een beetje draagbaar te maken. Het enige nadeel is, dat je er niet mee mag rijden en er super suf en duizelig van word.

Ik lag in bed, op mijn zij. Het deed echt pijn. Ik was inderdaad ook duizelig en voelde me heel raar. Sophie was de hele tijd bij me gebleven. Ik had niet eens door dat Pierre er ook was. Ik voelde een warme hand tegen mijn voorhoofd.

Ik opende mijn ogen en forceerde een glimlach. "Alles goed ma Cherie?" vroeg hij en legde de dekens wat verder over me heen. Ik knikte "mm-hmm."

~skip naar het vliegveld~

We zaten allemaal al in de privé jet. Op weg naar Spanje. Na een tijdje kwamen we daar gelukkig ook aan. De rest ging ergens wat eten, ik sloeg het over, omdat ik nog steeds zo'n vreselijke buikpijn had.