Het begon allemaal toen onze moeders elkaar ontmoetten. Er is altijd haat tussen ons geweest. Waarom weet ik niet, het was gewoon zo. Je hebt me gekwetst en je hebt het niet eens door volgens mij.
We kennen elkaar als vanaf onze geboortes, maar toch...
We liepen samen door de stad en genoten van het heerlijke weer. Ik hoorde achter ons wat stemmen. "Doe het nou. Loop er op af" "doe het". Ik luisterde aandachtig mee terwijl we doorliepen. Opeens hoorden we achter ons wat harder: "Pierre, mogen we een foto?"
Pierre keek me lachend aan en we draaiden om. "Oh wow, jij bent Julia toch? Ik zag je vorige race op tv!" zei een van de jongens. Ik glimlachte en zei, "dat kan kloppen ja, haha".
Ik stapte opzij zodat de foto gemaakt kon worden. "Nee, jij moet er ook bij!" zei de jongen weer. "Mijn vrienden zullen me nooit geloven dat ik je ben tegengekomen" zei hij blozend tegen me. Pierre keek me lachend aan. Ik keek met een ongemakkelijke blik terug. We maakten de foto's en deelden de handtekeningen uit.
Daarna liepen we weer verder. "Zozo, je hebt gewoon fans" zei Pierre grappend. "Ja, raar" zei ik en glimlachte. We liepen ondertussen naar een leuke boutique waar ik vaker kom.
Pierre liep voor mij en hield de deur voor me open. "Dank u wel hoor, meneer" zei ik lachend. "Alstublieft mon Cheri" zei Pierre lachend terug en we liepen naar de rekken. "Juliaaaaaa" hoorde ik opeens achter een van de rekken vandaan komen. Ik keek ertussen en zag een hoofd. Het was Sophie. Ik begon te lachen. Ik trok haar uit de rekken en omhelsde haar. "Sophieee". We lieten elkaar los.
"Ik heb je zo gemist!" zei ze. "Ik jou ook, maar ik ben weer terug lieffie" zei ik. Sophie en ik zijn allerbeste vrienden. Sophie, Pierre en ik zijn beste vrienden. Sophie is de vriendin van Lando en ze zijn echt super schattig bij elkaar. Ze zijn gewoon voor elkaar gemaakt.
"Oh ja, Juul. Ik heb nog wat voor je, loop mee" zei Sophie met wiebelende ogen. ik liep achter haar aan naar de toonbank, waar ze een mega grote doos vanonder haalde. "We hebben hele leuke nieuwe kleding binnen. En jij gaat model staan. En je mag het houden!" zei ze enthousiast.
"Ik weet het niet hoor" zei ik twijfelend. Pierre keek me hoopvol aan. Ik haalde mijn schouders op. "Kijk gewoon even in de doos. Om te kijken of je iets leuks ziet" zei Sophie met stralende ogen.
Ik zou het alleen al doen, omdat ze zo enthousiast was. Pierre zat ondertussen op zijn telefoon te tikken. Ik keek ondertussen in de doos. Ze trok achter een deur nog een rek vandaan met allemaal prachtige gala jurken. "Wow" zei ik en keek naar de jurken. "Die zijn echt heel erg mooi" zei ik en bewonderde nog een keer de jurken.
"Ja hè! En deze zijn zo sexy, die staan je sowieso prachtig!" zei ze. "Probeer ze alsjeblieft! Als je het niet mooi vind of je er niet goed in voelt dan maak ik geen foto's" zei ze en ze begon nog net niet te stuiteren. "Juul doe het!" zei Pierre ook enthousiast. "Oké dan, maar dan wel deze als eerst" zei ik en wees een prachtige jurk aan.
Sophie rolde het rek achter mij aan naar een grote paskamer. "Zal ik je helpen?" vroeg Sophie. "Ja, graag. Anders krijg ik hem niet dicht" zei ik lachend.
Sophie kwam mee de paskamer in en pakte een jurk. "Oh, die is zo mooi!" Zei ik en voelde de stof. Ik trok mijn kleding uit en stapte in de jurk, die Sophie dicht ritste.
Ik begon met een prachtige rode jurk met glitters en een split.
Deze afbeelding leeft onze inhoudsrichtlijnen niet na. Verwijder de afbeelding of upload een andere om verder te gaan met publiceren.
Dit was de jurk. Ik vond hem echt super mooi. "Ahhhh meidddd, hij is zo mooi!" zei Sophie stralend. "Ja, ik vind hem ook echt heel mooi" zei ik met een lach. Sophie maakte de foto's en liet ze zien. "Ze zijn zo leukkkk" zei ze lachend.
Ik keek teleurgesteld naar de foto. Ik zag er vreselijk uit. Het litteken op mijn bovenbeen viel extra erg op door de split in de jurk. Ik probeerde de jurk er overheen te trekken. Ik maakte even oogcontact met Pierre. Hij keek me even schuin aan.
"Volgende aandoen?" vroeg Sophie. Ik knikte en volgde haar stilletjes in de paskamer. Ik had inmiddels al iets van 7 jurken aangehad. Ik was de tel al kwijtgeraakt. De volgende jurk die ik zou passen was een zwarte jurk met een lage rug en split in de rok. Ik wilde hem eigenlijk niet aandoen, maar Sophie was zo enthousiast dat ik het zielig voor haar zou vinden.
Ik had hem eindelijk aan en liep uit de paskamer. Ik ging voor de spiegel staan en staarde ernaar. Het was een hele mooie jurk, maar niet op mijn lichaam. Ik draaide een rondje en bekeek mezelf even.
Sophie keek me stralend aan. Ook Pierre keek me lachend aan. "Hij is echt heel mooi" zei Pierre. Ik haalde mijn schouders op. Ik zag alleen maar lelijke dingen aan mezelf. Ik had een buikje, littekens en nog veel meer vond ik zelf. Ik pulkte wat aan mij nagel.
Tranen vormden zich in mijn ogen terwijl ik naar mezelf keek. Sophie zag het en trok me meteen mee naar de paskamer, waar ik in tranen uitbarstte. Ik snikte wild en keek haar aan.
"Wat is er lieverd?" zei ze terwijl ze mijn gezicht vasthield. "Ik ben zo lelijk!" snikte ik. "Wat? Nee! Dat moet je niet over jezelf zeggen!" zei ze en nam me in haar armen. De tranen bleven maar komen.
"Moet ik Pierre even halen?" vroeg ze. Ik schudde mijn hoofd wild. "Niet in deze kleren. Ik wil niet dat hij dit weet." "Oké, laten we dan eerst je normale kleren aantrekken" zei ze en hielp me in mijn kleding.
Ik was nog steeds niet gekalmeerd en zat daar als een soort zee spons op het bankje. "Juul, ik ga Pierre halen. Hij kan het beter dan ik. Of je het nou wil of niet." Ik hield haar meteen tegen door haar arm vast te pakken. "Alsjeblieft Sophie, niet doen" smeekte ik haar.
Pierre weet écht alles van me, maar ik wil nog steeds niet dat hij me zo ziet. Ik schaam me kapot. Sophie liep naar buiten, waar ik nog een stem hoorde...Charles. Nee he, niet hij, niet nu.
Ik hoorde een klopje op de deur. "Binnen" zei ik terwijl ik mijn tranen wegveegde. Pierre stak zijn hoofd naar binnen. "Ah, mon cheri" zei hij en kwam naast me zitten. Hij trok me naar zich toe en ik legde mijn hoofd op zijn schouder.
"Wat is er aan de hand mon Cheri?" vroeg hij en veegde een plukje haar uit mijn gezicht. "Niks, ik wil gewoon naar huis" snikte ik stilletjes. "Juul, er is wat aan de hand. Dat snap ik echt wel" zei hij en keek me aan.
"Pierre, is Charles hier?" vroeg ik na een tijdje samen gezeten te hebben. "Ja, hij vroeg waar ik was" zei hij. "Ik wil niet dat hij me zo ziet, Pierre. Hij vind me al vreselijk, laat staan als ik er zo uitziet. Wat zal hij wel niet denken?" ratelde ik.
"Ach, dat boeit toch helemaal niks. En hij haat je echt niet" zei hij. "Nou, zo laat hij het niet blijken" zei ik en friemelde met zijn shirt.
"Zullen we maar gaan? We hebben wel weer genoeg gedaan vandaag" zei Pierre en ik knikte. We stonden op en ik keek nog een keer in de spiegel. Ik veegde wat mascara weg en samen liepen we naar buiten.
Sophie was foto's aan Charles aan het laten zien die ze van me had genomen. Ik hoorde hem nog wat zeggen, wat leek op "wow, die zijn mooi."
