Lights out, helmets on ~ Charles Leclerc

20. Huh? Ik hoor je niet

POV Julia

Ik open mijn ogen kreunend als ik een deur hoor. "Juullll, opstaan dan kunnen we zo-" Pierre kapt zijn zin af. Ik kijk opzij en zie Charles liggen, oh my god. Nee. Ik denk terug aan gister en krijg er rillingen van. Wat bezielde mij?

"Okay, shhh. Stil jij. Hij is oprecht moe, laat hem maar liggen" fluister ik en snel mezelf naar de kast om daar kleren uit te pakken. Ik voel Pierre's ogen op me branden. Ik heb zo geen zin om dit uit te leggen. Ik hoor een grom naast me, "hmmm."

Ik kijk naar Charles die slaperig uit zijn ogen kijkt. Hij gaat rechtop zitten en kijkt ons verward aan. "Hoe laat is het?" vraagt hij met een rasperige ochtendstem. "Het is pas half tien" zeg ik zachtjes.

Pierre kijkt hem met een grijns aan, die Charles beantwoord door een kussen naar zijn hoofd te gooien. "Ik sla die grijns van je gezicht af, stop" zegt Charles en slaat de dekens van zich af.

"Wat is hier gebeurd?" vraagt Pierre en kijkt van Charles naar mij. Ik kijk Charles aan. "Eh" stottert Charles. "Hij heeft me gister geholpen met mijn buikpijn. Toen was hij in de stoel in slaap gevallen en daarna werd hij weer wakker. Dus had ik gezegd dat hij in bed kon slapen" leg ik uit. "Aha" zegt Pierre op een ongeloofwaardige toon.

Ik kleedde me snel in de badkamer om en friste me even op. We gingen naar het circuit om alvast wat voor te bereiden. Het was niet veel, dus ging ik in normale kleding. Ik zou daarna nog met Sophie de stad in gaan.

Ik was gekleed in een zomerse outfit en pakte een tas in met mijn spullen. Ik nam nog 2 paracetamol voor de pijn en was klaar om te gaan. "Oh, Pierre" zei ik terwijl ik mijn zonnebril zocht. "Yo" reageerde hij. "Sophie rijd mee, we gaan daarna de stad in" zei ik terwijl ik mijn zonnebril uit mijn tas viste.

"Prima, zeg maar dat we er zo aan komen" zegt hij. Ik pakte mijn telefoon en stuurde haar een appje.

<Gesprek met Soof♥️>

U: Soof, we komen er zo aannnnn
Soof♥️: Yo, is goed, ik wacht beneden in de lobby
U: Ik heb tea die ik moet spillen straks. Je gaat het niet geloven. Ik ook nog steeds niet
Soof♥️: Okay, nu ben ik heel benieuwd. Heeft het te maken met code rood🔴?
U: Oh jazeker heeft het daarmee te maken. Je gaat het niet geloven.
Soof♥️: Nou schiet op dan, ik wil het horennnn!
U: Code rood gaat met ons mee, dus je zal moeten wachten tot we op het circuit zijn😂🙄
Soof♥️: Shit
U: Tot zooo!
Soof♥️: Joeee

Sophie en ik hadden allerlei codenamen voor mensen. In dit geval was code rood Charles. Toen hij ook eindelijk aangekleed en wel was, liepen we naar beneden waar ik Sophie al zag staan. "Waar is Lando?" vroeg ik aan haar. "Oh, die was al vroeger gegaan. Hij wilde eerst een rondje hardlopen en daarna meteen door" zei ze en haalde haar schouders op.

We liepen naar de auto en werden meteen begroet door tientallen flitsende camera's. "Goeiemorgen Charles!" riepen sommigen. "Pierre, hier!" "Charles, mag ik een foto?" "Pierre, wil je dit alsjeblieft ondertekenen?" Zo ging het maar door.

We baanden ons een weg tussen de mensen door en kwamen eindelijk bij de auto. Ik ging samen met Sophie achterin zitten en we begonnen meteen met giechelen. Charles keek me even door de binnenspiegel aan, waardoor ik meteen stopte. "Heb je ook je tas mee met je spullen?" vroeg ze jammerend. "Yup, ik moet eerst nog even wat werk doen" antwoordde ik. Ze liet een luide protesterende zucht horen. Ik lachte even om haar.

Toen we er eindelijk waren, liepen we gezamenlijk naar de paddock. Ook daar stonden al een paar fotografen. Ik ging met Sophie naar mijn kamertje en Pierre en Charles gingen hun eigen weg. Sophie plofte op een bankje neer en ik op mijn bureaustoel.

"Wat doe je nou zoal hier?" vroeg ze terwijl ze een fotolijstje van mijn bureau af pakte. "Eh, van alles. Ik ben voornamelijk fysiotherapeut. Maar ik regel ook dat de teams te eten krijgen en zo. Ik doe echt van alles.