Lights out, helmets on ~ Charles Leclerc

12. Daniel, mijn beste vriend

Pov Julia

Ik liep de kamer in van Arthur, waar ik Daniel en Arthur hoorde schreeuwen. Ze waren een racespel aan het doen. Arthur keek om, "hey Juul, wil je meedoen?" vroeg hij. Ik schudde lachend mijn hoofd, "nee hoor hoeft niet. Ik ben daar niet zo goed in."

"Wat is er mis met je broer trouwens, hij doet zo raar?" vraag ik aan Arthur. "Het gaat niet zo goed tussen zijn vriendin en hem" zegt hij. Wtf, Charles heeft een vriendin? "Oh, vervelend" zeg ik afwezig.

Na een tijdje gekeken te hebben ben ik best wel moe en gaap ik een keer. "Nu moet ik ook" zegt Arthur en gaapt een keer. Daarna gaapt ook Daniel, "jeetje ik ook."

"Ik ga naar bed guys, ik moet morgen vroeg opstaan, omdat ik naar de pitboxen moet" zeg ik. "Oh, ja is goed hoor" zegt Arthur. "Ja ik ga met je mee" zegt Daniel en loopt snel voor me langs.

"Wacht even voor je je kamer in gaat" zegt hij met een glimlach op zijn gezicht. "Daniel, wat doe je. Ik word bang van je" zeg ik twijfelend. "Wacht nou maar even" zei hij en liep snel mijn kamer in.

Na een paar seconden wordt de deur weer open gedaan. Ik zie allemaal kaarsjes en het ruikt heerlijk. "Nee Daniel wat heb je gedaan, dit is zo lief!" zeg ik en sla mijn hand voor mijn mond.

Hij lacht breed. Ik loop naar hem toe en geef hem een stevige knuffel. "Jij gaat zo lekker liggen en dan ga ik je rug masseren. Dat heb je wel verdient na vandaag." Ik twijfel. "Ik weet het niet hoor..."

"Je gaat er vast beter door slapen. Ik blijf bij je voor als er wat gebeurd, oké? En als ik moet stoppen, stop ik" zegt hij. Hij is echt veel te lief voor mij, ik verdien hem niet. "Ik verdien je echt niet Danny, je bent veel te goed voor me" zeg ik en geef hem nog een knuffel.

"Tuurlijk wel, daarom doe ik het ook" zegt hij lachend en tikt me op mijn neus. "Maar waarom?" grinnik ik een beetje in mezelf. "Omdat je mijn beste vriendin bent, daarom. Je verdient het" antwoord hij. Ik sla hem plagerig. "Nee echt niet" lach ik.

"Ga nou maar gewoon liggen, anders gooi ik je op het bed hoor" zegt hij en steekt dreigend zijn armen uit. "Neeee, sorry sorry, ik ga al" zeg ik snel en spring nog net niet op het bed.

"Oké, shirt uit, hup hup" zei hij treuzelend. "Jaja, ben al bezig" zei ik terwijl ik liggend mijn shirt uit probeerde te doen. Toen ik hem eindelijk uit had legde ik hem naast me neer.

Ik pakte een kussen waar ik op kon liggen met mijn hoofd. Ik sloeg mijn armen nog om het kussen heen en keek achterom naar Daniel. "Ready" zei ik en duwde mijn hoofd in mijn kussen. Ik lag onhandig vanwege mijn been, maar het ging soort van.

Ik zuchtte een keer diep toen ik de handen van Daniel op mijn rug voelde. Mijn spieren spanden zich automatisch aan. "Relax. Probeer je spieren te ontspannen, doe je ogen dicht en probeer te slapen" zei Daniel.

Ik luisterde en sloot mijn ogen. Mijn spieren zouden hopelijk vanzelf nog wat losser worden. Het was nog niet heel laat, pas 18:00. We hadden ook nog niet gegeten, maar ik wilde gewoon even proberen te slapen.

Ik lette heel erg op mijn ademhaling. Ik probeerde zo langzaam en rustig mogelijk te ademen. Ik ga morgen naar Giovanni om mijn brandwond af te laten dekken. Ik ga tegen die tijd ook de moed proberen te verzamelen om een psycholoog te vragen via hen. Ik denk niet dat ik het kan, maar ik ga het proberen.

En anders kan ik Pierre altijd nog meevragen. Ik voelde hoe de duimen van Daniel zich over mijn rug werkten. "Het zit wel lekker vast allemaal hier" zei hij terwijl hij zijn duimen in mijn schouders drukte.

"Ja, ik voel het" lachte ik, terwijl ik mijn gezicht uit mijn kussen haalde. "Overmorgen is de race al" zei ik toen we beiden even stil waren geweest. "Jaa, ben benieuwd" zei Daniël. "Denk je dat Charles op het podium komt?" vraag ik aan Daniël. "Ik weet het niet. Ik denk het eigenlijk niet. Dit circuit is echt lastig, vooral omdat je bijna niet in kan halen" antwoordde hij.