Lights out, helmets on ~ Charles Leclerc

16. Dinner time!

POV Charles

Na een tijdje rondgelopen te hebben stopten we even met lopen. "Mama!" riep heb jongetje blij. Ik zag een vrouw helemaal in paniek naar hem toe rennen.

Julia liet het jongetje van haar arm en blij rende hij naar zijn moeder toe. "Thobias, ik heb overal gezocht!" riep ze en nam het jongetje in haar armen. Het jongetje lachte alleen maar en keek naar ons. Hij wees met zijn kleine vinger naar ons en sprak onze name uit, "Julia, Daniel en Shjarles."

Ik lachte en knikte. Ik wreef over zijn bolle wangetjes en gaf hem mijn pet. Het jongetje straalde onder de veel te grote pet.

"Bedankt dat jullie voor hem gezorgd hebben" zei de vrouw dankbaar. "Geen probleem" zei ik. We zeiden de vrouw en het jongetje gedag en liepen naar de uitgang. "Gaan jullie ook mee eten met de groep?" vroeg ik aan Daniel en Julia.

"Zekers" zei Daniel en Julia knikte. Het leek alsof ze er geen zin in had. Ik zag dat ze merkte dat ik keek, dus keek ik snel weg.

Ik bukte om mijn tas op te pakken en kreunde even kort van de pijn. Ik had last van mijn rug. Ik had er al een paar weken last van, maar ik wilde het tegen niemand zeggen. Ik legde mijn hand op mijn rug terwijl ik langzaam omhoog kwam.

Daniel kwetterde vrolijk door tegen Julia. Maar zij keek me even schuin aan. Ik knikte als teken dat het goed ging.

POV Julia

We liepen verder naar onze auto's. We waren allemaal apart gekomen, dus namen we even afscheid van elkaar. "Ik zie jullie straks wel weer. Om 18:30 bij mij thuis afspreken?" vroeg Charles. Daniel en ik stemden allebei in en we gingen ieder onze eigen weg.

Nou ja, ik reed achter Charles aan, want we leefden allebei in hetzelfde huis. Toen we na heel even rijden aankwam parkeerden we beiden onze auto's netjes.

Er stonden nog wat fans bij het hek waar Charles naartoe ging. Ik raapte al mijn spullen bij elkaar en vertrok vast naar binnen. Ik gooide alles op mijn bed en plofte even neer. Eindelijk, rust.

Ik bleef zo even liggen, maar besloot na een tijdje weer op te staan om me klaar te gaan maken. Ik had nog een paar uur gelukkig. Ik ging eerst mijn tassen uitpakken, zodat alles weer georganiseerd was.

Nadat ik mijn laatste tas had uitgepakt en mijn laptop aan de lader had gelegd, besloot ik maar vast mijn kleding uit te zoeken. Het was nog steeds erg warm, dus moest ik wat luchtigs kiezen.

Ik koos voor een mooie chique zwarte jurk. Hij viel over mijn bovenbenen heen net iets boven mijn knieën. Hij was wat strakker bij mijn middel en liep wijder uit met wat plooien. Hij had mouwtjes, dus dat was fijn.

Ik legde er nog een body, ondergoed en een korte bikershort bij. Tijd om te douchen. Ik had ondertussen een joggingbroek en een groot shirt aangetrokken. Ik had het shirt een beetje ingestopt, zodat ik er niet uit zag als een slons.

Mijn haar zat rommelig op een knot door al het heen en weer lopen. Ik blies een pluk haar uit mijn gezicht en legde mijn notitieblok op mijn bureau.

Ik voelde me vies en wilde graag gaan douchen. Ik hoorde een klopje op de deur, waar ik van schrok. Ik was zo druk met opruimen, dat ik helemaal in mijn element was.

Ik draaide me om en zag Charles staan, great. "Oh, hoi" zeg ik en vouw een pluk haar achter mijn oor. Ik vervloek mezelf dat ik dit heb aangetrokken. Ik lach ongemakkelijk.

"Hey" grijnst hij, wat moet hij van me? "Eh, ik had een vraagje" zei hij. Ik leun tegen mijn bureau aan, "sure, zeg het maar."

"Hm. Ik heb echt ongelofelijk veel last van mijn rug...en ik vroeg me af of je mij misschien kon helpen..." zei hij enigszins twijfelend.