Lights out, helmets on ~ Charles Leclerc

15. Race day: Best day ever!

Ik werd gapend wakker. Ik heb gewoon een nacht doorgeslapen. Vandaag zou ik Carla ophalen, ik heb er echt zin in!

Ik rekte me een keer uit en keek naast me, Pierre was al uit bed. Hij kwam de kamer ingelopen met nat haar. "Al gedoucht?" vroeg ik en keek naar de druppels die op de grond vielen. "Ja, ik was al wakker, dus ik dacht ik ga me maar vast klaarmaken" zei hij en haalde de handdoek een paar keer goed over zijn hoofd.

"Ik ga ook even douchen en me klaarmaken. Zullen we om 07:40 ofzo gaan?" vroeg ik. "Ja is prima. Ik neem vandaag wel de Taycan mee, anders passen we niet met z'n allen in de auto" lachte ik.

"Oh ja, goeie. Charles wordt trouwens door Andrea opgehaald, dus hij rijd niet mee" zei Pierre terwijl hij zijn schoenen aantrok. "Oh is prima hoor" zei ik en verzamelde al mijn kleding.

Gelukkig, hij rijd niet mee. Ik sprong snel onder de douche. Ik huiverde kort, het water was lekker warm. Ik deed snel mijn hele routine en stond binnen 10 minuten weer uit de douche.

Ik zuchtte even toen ik mezelf in de spiegel zag. Niet vandaag, Julia. Dit word een leuke dag. Ik plakte een nieuwe pleister op mijn arm en kleedde me snel aan. Mijn krullige haar deed ik in een knip naar achter, zo zat het niet in de weg.

Ik deed nog wat mascara en een concealer op en zocht naar mijn schoenen. Natuurlijk lagen ze weer helemaal onder mijn bed.

Ik pakte mijn rugzak in en liep op mijn gemak naar beneden, waar Pierre al koffie aan het drinken was. "Morgen. Jij was vroeg op" zei ik tegen Pierre. "Ja ik kon niet slapen. En ik wilde je niet wakker maken, dus ik ging maar vast douchen" zei hij en nam een slok koffie.

"Had best gemogen hoor, maakt mij niet uit" zeg ik en zet mijn kopje onder het apparaat. "Ja dat weet ik, mon Cherie. Maar je sliep zo lekker dat ik het niet wilde verpesten" zei hij. Ik knikte en haalde mijn schouders op. Ik dronk snel mijn koffie op en pakte mijn sleutels.

"Wil je niks eten?" vroeg Pierre twijfelend. Ik schudde mijn hoofd, "nee, niet echt." Hij keek me nog even aan, "je moet wel goed eten" zei hij doordringend. "Jaja, dat komt wel" zei ik een beetje geïrriteerd.

"Kom we gaan" zei ik en verzamelde al mijn spullen. Ik smeet alles op de achterbank en wachtte tot Pierre ook klaar was. "Sorry, was mijn telefoon vergeten" zegt Pierre als hij eindelijk in de auto zit.

Na ongeveer een kwartier rijden komen we bij een appartementencomplex aan, hier zou ze moeten wonen. "Oké, we zijn er. Even kijken hoor, nummerrrrrr...16" zei ik. Ironisch, nummer 16.

"Let's go" zeg ik en Pierre en ik stappen beiden uit. We lopen naar het gebouw waar we een trap op lopen. Ik druk op de deurbel. Het leek wel alsof ze op ons aan het wachten waren, want na nog geen 5 seconden ging de deur al open.

Ik zie Carla in de deuropening staan, terwijl ze met grote ogen naar mij kijkt. Ze begint keihard te gillen en omhelst me meteen. Ik schrik er een beetje van, maar knuffel haar terug. "Carla! Ssstt!" sist haar moeder. Pierre en ik beginnen te lachen.

Ze merkt Pierre nu ook op. "Mag ik een knuffel alsjeblieft?" vraagt ze heel lief aan Pierre. "Tuurlijk" zegt Pierre en opent meteen zijn armen. Hij geeft haar een stevige knuffel. Pierre is altijd heel goed met fans.

"Carla?" vroeg ik. Haar bruine oogjes keken me meteen aan. "Heb je zin om vandaag met mij mee naar het circuit te gaan? Je mag een dagje met mij meelopen als je dat leuk vind" zeg ik. Haar ogen werden nog groter, als dat überhaupt nog kon.

"Oh mijn god oh mijn god, jaaaa" zegt ze en begint blij te springen. Ik lach, "nou, pak snel wat spullen die je nodig hebt. Dan gaan we. Oh, je outfit krijg je straks van ons."

"Ahhhhh!" gilt ze en rent blij weg. "Carla!" sust haar moeder weer. Ik grinnik. "Echt zo erg bedankt dat je dit voor haar doet, dit is haar droom" zegt Mathilde blij. "Tuurlijk, geen probleem!" zeg ik en lach naar haar.