Uyan Güzel/ Y Texting

💤6💤

Üzerime giydiğim beyaz fileli eteği düzeltirken bir de yanımdaki Mert'i dinliyordum. O bana hararetle bir şeyler anlatırken kişilik yapımdan mütevellit ondan çok yola bakıyordum. Normalde olsa onuda dinlerdim fakat yine dünkü araştırdığım şeyleri düşünüyordum.

Hangimiz müslüman tanımına uyuyorduk?

Artık kendime müslüman derken iki kez düşünüyordum. Tuttuğum oruç beni nereye kadar götürür.

"Hacer seninle konuşuyorum. Dünyadan Hacer'e." Diye elini önümde sallayan adama baktım yan gözle. Her günkü gibi düzenli ve ütülü olan üstü siyah gözleriyle bana bakıyordu fakat ben sohbetini çok sevdiğim çocuğa bile odaklanamıyordum.

"Biz bu hayatı neden yaşıyoruz gerçekten? Sadece iyi bir iş, iyi çocuk, iyi kariyer için mi?" Dedim ona onuda beynimdeki girdaba çekerek. Kaşları çatılırken duraksadı.

"Yani temelde bu var güzelim. Bir sorun mu var? Şu üniversiteyi bitirelim iş buluruz kaygılanma." Dediğinde gözlerine baktım. Gerçekten bir insanın tek derdi bu mu olmalıydı? Biz ölünce işimiz, biriktirdiğimiz paralar veya iyi bir evlat peşimizden gelecek miydi?

Bir anda Mert sertçe üzerime sendeleyip bana tutunarak dururken omzunu tutup yanımızdan hızla geçen adama baktı. Benimde dikkatim öküz gibi arkadaşıma çarpan adama dönmüştü. Adam hiçbir şey yok gibi yürürken Mert arkasından bağırdı.

"Kör müsün oğlum? Önüne baksana. İnsan bir döner bakar... kalmamışki insanlık." Ben Mert'i doğrulturken hâlâ umursamazca yürüyen adamdan gözlerimi çektim.

"Bana bile isteye omuz attı!" Dedi Mert kıpkırmızı olmuş yüzüyle. Bende öfkelenirken ağzımın içinde homurdandım.

"İllaki bir daha karşılaşırsın. Baksana bizim üniversiteye giriyor şerefsiz." Dediğinde geniş omuzlarını bir kabanla örtmüş adamın arkasından kinle baktım.

Davar.

...