Uyan Güzel/ Y Texting

💤38💤

Yanımda projeyi adama anlatan adama baktım içimdeki sıkıntıyla. Gerçekten namaz alarmının o olması beni çok şaşırtmıştı. İki yöndende aynı kişiye tutulmam dahada garipti. Fakat ona kızamıyordum. Aslında beni sevdiği için mi beni bu dine çektiği için mi bilmiyorum.

Ona arada sırada destek çıkarak farklı şeyler de söylerken neyseki hoca beğenmişti. İkimizde tebessümle yerimize geçtiğimizde bir arka sırasına oturdum.

"Eline sağlık." Diye fısıldadığımda avcuna aldığı ilaçları içiyordu. Beni kafasıyla onayladı. Karma karışık saçlarına dünden kalmış kıyafetlerine baktım. Ben gerçekten onunla evlenmek istiyordum. Onunla ilgilenmek istiyordum. Diğer hiçbir şey umrumda değildi. Gerçekten onu nasıl ikna edecektim. Hastalığı yüzünden mi benimle evlenmek istemiyor?

Telefonumu çıkardım.

Seni seviyorum Ercan. Hastalığın umrumda değil. Evlenmek istiyorum. Eğer beni yeniden reddeceksen annenle konuşacağım. Çünkü sende beni severken daha fazla bir şeyleri uzatmaya ve günaha girmeye gerek yok.

Yazdığımda insanların sunumlarını dinleyen adam telefona eğildi ve bakmaya başladı. Ne tepki vereceğinin merakıyla sırtının gerilişini izledim. Telefonu tekrar masaya bırakıp sunuma bakmaya devam ettiğinde şaşırdım. Tepki vermeyecek miydi?

Dersin bitmesini sabırsızlıkla bekledim. Dışarı çıkarken onu takip ettim. Koridor boyunca yürürken seslensemde durmadı. Onu ancak dışarda yakalayabildim.

"Sana söylüyorum Ercan. Durar mısın?" Dediğimde yüzüme ifadesizce baktı.

"Seninle evlenmeyeceğim. Hastayım. Dün hastenede yattım ve ömrümün dahada kısaldığını söylediler Hacer. İyileşmiyeceğim. Benimle evlenmen yalnızca bir aptallık olur." Dedi bir anda sinirle bağırmaya başlayarak. Bütün yüreğim acıyla dolarken ağlamamak için gözlerimi kırpıştırdım.

"Aptalım. Hasta olduğunu biliyorum. Bırakta bu kadarına ben karar veriyim. Ben sen şaşalı bir düğün istemiyorum Ercan. İçinde bana karşı en ufak sevgin varsa benimle evlen. Ben sana yalvarıyorum. Daha önce bir şeyi istediğime bu kadar emin olmamıştım." Dediğimde yeşil gözleri yaşlarla doldu. Arkasını döndü yineden bana.

"Aptalsın. Gerçekten ah... Gel. Bugün bizim eve gel annemle konuşalım." Diye fısıldadı. O an hevesle atılmıştım. Şükürler olsun kabul etti.

..