Uyan Güzel/ Y Texting

💤21💤

Bir gün yine evden çıkarken aklım Namaz Alarmındaydı. Gerçekten bana konumu konumuna bir yer vereli iki ay olmuştu. Kuran'ı okumayı kimin vesilesiyle söktüğümden bir haberdim. Hiç yazmaması dışında bir sıkıntı yoktu. Benden bu denli uzak duruşu beni sinirlendirsede bir yanım ona minnettardı. Sanki gerçekten sadece bana dinimi yaşatmak için yazmış bir insan gibi...

Beni hiç mi sevmiyordu? Bence seviyordu. Hemde öyle çok seviyorduki normalde bir kıza asla yazmayacağını düşünüyordum. Neden böyle düşündüğümü bende bilmiyordum fakat namaz alarmının kim olduğu benim fark etmezdi. Hayatımın her gün dahada güzel geçmesini sağlayan adamı dualarımdan eksik etmiyordum. 

Düşüncelere daldığımdan bir kez daha sönen yeşil ışığı ve yalnızlığımı fark ederken. Gülerek önümden hızla geçen arabalara baktım. İyi birde derse geç kalmıştı. Bu senede kalmasak iyiydi. En son babam bunuda başaramadığım için beni evden kovacaktı o olacaktı.

Tövbe estağfurullah ya. 

Sınıfa girdiğimde ilk boş bulduğum yere çökerken. Yanımdaki kişiden izin almak aklıma gelmemişti. Hemen ardımdan hoca girerken yarı yolda koştuğum için şükür ederek nefesimi sakinleştirmeye çalıştım. Çantamı masama bırakıp onun üstüne başımı yaslarken yanımda oturan adamı fark ettim.

Fark etmeden adamın uzun kirpiklerini, ince kaşlarını, yeşil gözlerini, gergin çenesiyle hocayı  izleyen adamı inceledim. Bana anlık baktığında irileşerek hızla yattığım yerden kalktım. O an göz göze geldiğim adamın tanıdıklığı beni afallattı. Ah bu hasta adam. 

Hemen gözlerini kaçıran adamın masanın altında yumruk olan ellerini fark ettim. Ah geçen sefer yanına oturmamı asla istememişti. Yüzünün niye beyaza çaldığını şimdi anlıyordum. Adamın ağır bir hastalığı olsa gerek. O zaman onun öyle acı çektiğini gördükten sonra ona olan öfkem bir balon gibi sönmüştü. Ona şimdi yalnızca acıyordum.

...