Uyan Güzel/ Y Texting

💤34💤

"Şu dosyayıda sen oku!" Diyen kadınla avcuma yasladığım anlamı kaldırıp karşımdaki kadına baktım. Şuan olduğum durumdan o kadar nefret etmiştim ki kalbim çarpmıyordu bile. Ona olan bakışlarımı farkederek oturduğu sandalyede geri çekilip yüzünü buruşturdu. Parmaklarıyla yüzünü göstererek konuştu.

"Sence seninle burada olmaktan çok mu memnun gibiyim. Hocaya yalvardım haberim var mı? Bende beni reddetmiş ve şu kadar bile saygısı olmayan adamla aynı yerde nefes almaktan hoşnutsuzum." Derken iki parmağının arasındaki olmayan mesafeyi uzatarak bana gösterdi. Ardından söylenerek önündeki kağıtlara döndü.

"Buraya kadar geldin bare gerçekten bir şeyler yap. Saatlerdir masaya boş boş bakıyorsun." Dediğinde derin bir nefes alıp etrafta çoğusu aynı proje için oluşmuş gruplara baktım. Bir haftadır ertelediğim durumun başıma böyle çatacağını bilmiyordum. Ben tam her şey düzeldi derken kendimi zorunlu olarak karşısında otururken bulmuştum. İçtiğim yatıştırıcı olmasa burada bile oturamazdım ya neyse. Hastayım deyip gitsem yarına kadar bu projeyi tek başına bitiremezdi. Ki niye yapsın.

Söylenen kadının üzgünce kağıda bakan gözlerine baktım. Gerçekten hiç şikâyet etmeden bir saati geçik çalışmıştı bir an benimle hiç konuşmayacak sanmıştım.

Aynı elime bu kez çenemi yaslayıp omuzlarına dökülen ve kulağın arkasına sıkıştırdığı saçlarına baktım. Kaşlarıyla aynı renkti ve kahverengisi iç ısıtacak cinstendi. Ama benim sadece kalbimi acıtıyordu. Aynı şimdi olduğu gibi. Hissettim acıdan çok bu kadar rahat baktığım için tövbe çekerek gözlerimi kaçırdım.

Kaç yaşında evlenecekti acaba. Sevdiği adam kim olacaktı. Mutlu olacak mıydı? Namazlarına devam edecek miydi? Benim bir beklentim yoktu sadece mutlu olmasını canı gönülden istiyordum.

Boynumu kıtlatarak derin bir nefes aldım. Geldiğimden beri buraya nasıl düştüğümü ve ne kadar kötü bir durumda olduğumu düşünüyordum. Bu kadar beklediğim gerçekten yeterdi ona yardım etmem lazım.

...