Uyan Güzel/ Y Texting

💤30💤

İkindi namazını kılıp sessizce dua ederken duyduğum kapı açılma sesine tepki bile veremedim. Hızla yerden doğrulurken yine Metin olduğunu düşündüğümden kitlemediğim kapıya kızarken annemle göz göze geldim.

Seccadeyi aceleyle toplayan elim durdu ve annemin koyu kahverengi gözlerine baktım. İfadesiz yüzünden ne düşündüğünü anlayamazken tedirgince yaptığım işe döndüm. Başörtüyü başımdan çıkartmak için davransamda Kuran okuyacağım aklıma geldi. Fakat annemin gözetimi beni günah işliyormuş gibi hissettiriyordu. Hemen başörtümü çıkarmalıyım gibi geliyordu.

"Hacer biraz konuşalım mı?" Dedi hiç beklemediğim nazik bir sesle. Sonra okuyacağım ama şuan bir dursun. Annemi kafa hareketiyle onaylayarak namazlıklarımı çekmecemdeki yerine geri koydum. Onlar olmasa namaz kılacak uygun elbisem olmazdı sanırım.

"Otur." Dedi yatağımın bir yanına oturup.

"Kim sana söyledi böyle şeyler yapmanı. Kimden yardım alıyorsun?" Dedi kızan değilde uzlaşmacı bir sesle. Yanına oturup yüzüne baktığımda ne diyeceğimi bilemedim. Bende bilmiyordum kimden yardım aldığımı.

"Camiye gitmeye başladım. Oradaki ablalar..." Diye genel bir cevap verdiğimde burukça tebessüm etti. Gözlerindeki burukluğu gördüm fakat bu beni yalnızca korkutuyordu.

Elim başörtüye gitti çıkarmaya davrandığımda elimi nazikçe tuttu.

"Çok yakışıyor Hacer. Çekinmene gerek yok. Beni o kadar mutlu ediyorsunki. Sakın sana engel olacağımızı düşünme. Metin'i takma. Seninle gurur duyuyorum ve bu yoldaki her kararında arkanda olacağım. Rabbine ibadet ederken çekinme utanma. İlk Müslümanlardan Hz Ali Müslüman olmaya karar verdiğinde babasına sorması gerektiğini düşünerek oradan ayrılmış fakat geceyi düşünerek geçiren Hz. Ali, sabah olunca Re­sû­lul­lah’ın huzuruna çıktımış ve yaşından beklenmeyecek bir şekilde şöyle söylemiş:

“Allah beni yaratırken Ebû Tâlib’e sormadı ki, ben de O’na ibadet etmek için gidip babama danışayım!” durum buyken inan babanın laf edemeyeceği şeyde kimsenin söz hakkı yok." Sanki haftalardır suç işliyormuşumda şuan aklanmışım gibi hissettim. Omuzlarında ki yükün hafiflediğini hissederken gözümden akan yaşlar tamamen isteğim dışındaydı. Sarsılarak ağlamaya başlarken annem beni gülerek göğsüne çekti.

"Benim güzel kızım." Diye sevdi beni. Neden ağladığımı bile bilmiyordum fakat o kadar rahatlamıştım ki. Odama birisi girecek diye acele etmeme gerek yok. Kuran okurken birisi duyar diye korkarak sesimi kısmama gerek yok. Ben yanlış bir şey yapmıyorum. Şükürler olsun.

...