Operasyon Aşk (Ara Verildi)

13. Dedikodu Birliği

SELAMLAAAAAR!💗

Öncelikle hoşgeldiniz!🩷

Önceki bölüm bence çok güzel bir yerde bitti. Hemen yazma ihtiyacı hissettiğim için peşpeşe yazıyorum. Siz farklı zamanlarda okuyorsunuz ama ben buradayım✋🏻.

Düzenli olarak bölüm atmaya çalışıyorum. Okunmalarımız iyi, sıralamalarımız güzel. Bölümler için sınır koymak istemiyorum. Sanki birilerini bir şeylere zorlamak gibi geliyor bana. Koyanlar da var evet, yanlış anlamayın lütfen sadece ben istemiyorum. Bu kitabı eğlenmek için okumanızı istiyorum (bunu diyip herkesi kaosa boğuyorum kavsksbqksbqjshwj)

Sınır koymayacağım. Bölümleri elimde olduğu sürece yazıp paylaşıyorum. Ama emeğimin karşılığı için yıldızı parlatırsanız çok sevinirim. Oyları görmek beni iyi hissettiriyor.

Gene çok konuştum, daha da uzatmadan bölüme geçiyorum.

Keyifli okumalar dilerim!💓

Saydim - Ogün Sanlısoy

🔫

Dün akşam uyandıktan sonra Açelya'yı aramıştım ama beni geçiştirerek telefonu yüzüme kapatmıştı. Sınıfa geldiğimde Açelya ve Emrah ortada yoktu. Kamer'in çantası buradaydı ama kendisi yoktu. Arkada telefonuyla ilgilenen Barın'a bakmayarak sıraya oturdum.

Cemre telefondan bir şeyler izleyerek ağlıyordu. İleriye eğilip ekranına baktım.

"Yine hangi Kore'li için ağlıyorsun Cemre?" Dediğimde burnunu çekti.

"Ya sus ya. Hayır yani her dizide aynı terane. Birine bir şey olmasa bir yerleri şişer zaten. Ama izlediğim dizi Kore dizisi değil bu sefer. Başka limanlara yelken açayım azıcık dedim dümenim kırılsaydı da açmasaydım." Dediğinde yine burnunu çekti.

"Dizinin konusu ne?" Telefonu kapatıp bana döndü.

"Bak şimdi, dizi Amerika'da klasik lise de geçiyor. Zaten mini dizi kısa bölümleri. 2 tane arkadaş var, bi gece partiye gidiyorlar sarhoş oluyorlar. Sonra sabah ayıldıklarında bi fark ediyorlar ortada bi tane ceset var. Birinin de ayakkabıları kayıp o cesedin ayağında. Bu kız aslında ölmüş, hayalete dönüşmüş. Ama ruhu sıkışıp kalmış öbür tarafa geçemiyor. Hayattaki pişmanlığını arıyor. Sonunu izledim şimdi oturdum ağlıyorum. İzlersin sen de söylemeyeceğim finali." Dizi bayağı ilgimi çekmişti. Okuldan ve başa çıkmaya çalıştığım olayları atlatırsam izleyebilirdim.

Sınıftan çıktığımda okulda garip bir hava vardı. Sadece bizim katta değil, diğer tüm öğrencilerde aynıydı gariplik. Bu bana karşı mı, emin olmamakla birlikte kütüphaneye girdim.

Benim girmemle birlikte herkes kafasını kaldırıp bana baktı. Kütüphaneye birisi girdiğinde, refleks olarak hepimiz kafamızı kaldırıp bakardık. Olay bana garip gelmemişti.

Birkaç araştırma için gereken kitaplara bakıp çıktım. Kantine geldiğimde yine garip bir hava vardı. Tam bir masanın yanından geçip gidecekken bir konuşmaya kulak misafiri oldum.

"... o sınıftanmış. Bizimki gibi bir okulda böyle bir öğrenci olması beni tedirgin etti. Sırf kıskançlıktan birisine saldırmak... Yok yani bu fazla ağır. Üstüne karakolluk olmuş ama kız insafa gelmiş de şikayetini geri almış."

Bu devirdeki çoğu insanı anlayamıyorum. Genç, yaşlı, çocuk veya yetişkin. Hepsinin kendi içinde karmaşası vardı. Yorucu hayat temposuna rağmen saçma sapan sebeplerden iş çıkarmak bana gereksiz geliyordu.

Kantinden de çıkacakken kenarda bir masada oturan Kamer dikkatimi çekti. Yanına bir sandalye çekip oturdum. Telefonu ile ilgilendiğinden beni fark etmemişti.