SUÇLULUK DUYGUSU

10.Bölüm :"ŞÜPHELİ KİŞİLER ARASINDA"

Şu an hiç bir şey duyamıyorum...tepki yok bende şu anda nasıl,nasıl ben ŞÜPHELİ olabilirim ya hepsi o polis yüzünden ya benim üzerime baskı uyguladı,ışığa karşı hassasiyetimi bahanem olarak gördü ve üstüne kriz geçirince... Off ya neden be kendimi resmen tuzağa düşürdüm. Kapı çaldı ve karnıma ağrı girdi anneme ne diyecektim ki ya ne yapacağım? Yataktan kalktım kapıya doğru ilerledim "kim o?" ses çıkmadı kapıyı açtım ama kimse yoktu karşımda alt kata baktım ve üst kata baktım hiç kimse yoktu sonra eve girerken kapının önünde not vardı. Ne kim bıraktı ki bu notu yani daha doğrusu ben not diyorum başka bir şeyde olabilir yani. Kağıdı aldım elime açtım kesinlikle nottu çok belliydi yani katlanmış kağıdı açtım ve birkaç cümle vardı kaşlarımı çatarak ve anlam veremeyerek notta ise "Selam!! Nasılsın? Diyeceğim ama iyiyim desen bile iyi olmayacaksın selim! Okulda görüşürüz kırk iki kişi içinde olan selim bay bay!" Ayy yok artık yani etrafıma bakındım paronayak olmayacağım diye içimden geçirdim yine merdivenlere ürkerek baktım. Sanki birisi arkadan birisi bana zarar verecek gibi direkt eve girdim ve kapıyı kapatıp kilitledim. Ne olur ne olmaz ya değil mi?. Derin bir iç çekerek salona girdim telefonumu aldım ve annemi aradım annem ikinci çalışta açtı "he anne ne zaman geliyorsunuz"
"geleceğiz annecim bir saate merak etme kardeşine kitap vesaire alacağız geleceğiz sonra" anneme "tamam" dedikten kapattım. Bir saat mi neden ya ne bir saati off be. İlk defa bu kadar eve ve odalara ürkekçe bakıyordum paronayaklaştım kesinlikle. Ayy içim şişti gerçekten "okulda görüşürüz bay bay" ne ya kim yazar bunu bana ya o kişi eve girmişse ve şu an evde ise?. Ayy yok olamaz hayır kendine gel selim kendine gel sakin ol rahat ol iyisin kimse yok. Yani gerçekten şu an beni gören, bir sürü paranormal video izleyip sonra kafayı yemişim gibi görür beni bunda net olalım yani. Aklıma emreye mesaj atmak aklıma geldi ve ona mesaj attım. "yaa kanka emre çabuk bak" emre hemen çevrimiçi olup yazdı "ne oldu ya" sana mesaj geldi mi okuldan" suratımda ter akıyordu off ne olacak şimdi "yok kanka bir mesaj gelmedi neden ki" hemen titreyen parmaklarla emreye yazdım "ben şüpheli KİŞİLER arasındaymışım kırk iki kişiden" emre çevrimiçilikten çıktı onu yazmasını bekledim ve emre aradı açtım. "kanka ağzından çıkanı kulağın duyuyor mu" bende iç çekerek ve kaşlarımı çatarak "evet kanka doğru maalesef"
"ya abi sen nasıl ŞÜPHELİ olursun ya"
"ya off ne bileyim yarın gelecekmişiz ama nasıl olacak bilmiyorum anneme nasıl söyleyeceğim ya" emrede iç çekerek "bak kanka ben değilim ama sana yardım edeceğim ilk önce annene okulumuza yeni kütüphane kuruldu oraya gideceğiz ve emre ile de sende sonra telefonunu kapat şarjın bitmiş gibi yap sende de ki emreden ararsın öyle" bu fikir mantıklı gelmişti bana ama emreden nottan şimdi bahsetmek istemedim ve "tamam sağol" diyip kapattık ve kapı çaldı kapıya doğru irkilerek ve korku ile gözümü dikip baktım yine aynı şey yaşanmaz inşallah kapıya doğru yavaş yavaş ilerledim kapı yine çaldı ve biraz daha adımımı hızlandırdım ve kimse artık eli ile kapıyı tıkladı kapıya hızlanıp geldim ve ilk kapıyı açtım "k-kim o" annemin olduğunu duyunca rahatladım ve kapıyı açtım anneme ve kardeşime gülümseyip "hoşgeldiniz" annem bana gülümseyip "Ayy yemek yapmam lazım" dedi ve direkt annem mutfağa girdi kardeşimde bana kitaplarını gösterip odasına çekildi. Off şimdi güvendeyim neyse belli ki arka odalarda kimse yok. Aman tanrım be paronayak oldum tescillendi şimdi sadece bir not ya. Odama geçerken anneme Emrenin tavsiye ettiği yalanı nasıl anneme söyleyeceğim diye düşünerek odama geçtim. Ama yine kapı çaldı durdum "oğlum kapıyı aç!" off ya bende kardeşime "Melih kapıyı aç çabuk" ama melihten ses çıkmayınca ihale bana kaldı ne yazık ki. Off ya bu s*çtığımın zilide durmak bilmedi off. Kapıya doğru ilerledim ve tereddüt etmeden kapıyı açıp kim o demeden açtım ama yine kimse yoktu sadece ikinci bir not vardı. Kalbim sıkıştı,tansiyonum yükseldi ve korkuyla nota baktığımda daha da yüksek oluyordu tansiyonum yere eğildim ellerim titreyerek notu aldım "annecim kimmiş"
"kimse anne çocuklar çalıp kaçmış"
"Ayy başlayacağım çocuklara" annem sinirlendiği için notu elimle sıkıca kavrayıp kapıyı kapattım ama kapıdan ayrılmadım kapı deliğinden baktım bir gelip giden olur mu diye ama kimse yoktu ne gelen ne giden. Bir beş dakika kapı deliğinden yine baktım ama yine gelen olmayınca ayrıldım ve hızlıca odama geçtim. "abi elindeki kağıt düştü" donakaldım ve elimde not yoktu yere düşmüştü ve ben bunun farkında değildim "ve bunu açıp okuyacağım ve anneye vereceğim" kardeşime döndüm ve o hemen mutfağa annemin yanına doğru gitti "ve şunu!!" ben bağırınca annem ve kardeşim bana baktı annem kaşlarını çatarak "ya ne oluyor ne!"
"ya anne uzaktan arkadaşımdan mektup geldi Melih vermiyor" annem direkt melihe döndü melihte anneme korkarak banada sinirle bakarak baktı. "ver abine çabuk" annem emir edince direkt bana doğru geldi ve kağıdı verdi bana dil çıkardı ama umursamadım. Ve odama geçtim neyse ki babam yoktu çünkü baya kızardı şimdi. Yatağıma uzandım ve o lanet olası ikinci notu kalp krizi ile açıp okumaya başladım notta ise şöyle yazıyordu:"merhaba selim,
Ayy pardon ya ne selimi merhaba KATİL!!!" ne? Ne? Nasıl? Bana katil muamelesi ile bakıyordu hatta katilsin diyordu hayır ben katil değilim hayır hayır "katil değişim hayır katil değilim KATİL DEĞİLİM" diyip bağırdım kardeşim Bana dehşete bakıyor annemde odama gelmiş beni sakinleştirmeye çalışıyor ve babamı arıyordu "katil değilim ben katil değilim!!"
"annem tamam sakin ol sakin bak babanda gelecek sakin ol" dedi ama yüzüm uyuşmuş başım ağrıyor ve dönüyor dengemi kaybediyordum... Ve en sonunda "ben katil değilim!!" bağırdım ve bayıldım ağlamakla gözyaşlarım ile bayıldım yatağıma gözüm kapandı kimseyi görmedim....duymadım...bir şey hissetmedim anlayamadım beynim durmuş gibiydi bayıldım ben yine bayıldım ben... Gözümü açtım bu sefer odamdaydım başka yerde değildim annemler mutfakta yemek yiyordu belli ki yataktan kalktım ve mutfağa doğru ilerledim. "babacım canım iyi misin" bende "iyiyim baba" dedim ama kötüydüm iyi değildim asla. "oğlum sana tabak koyayım mı canım" başımı salladım evet anlamında "abi selam" diye seslendi Melih salonda yemeğimi yemiş oturuyordu ona gülümsedim ve sofraya geçtim annem tabağı koydu ve salatadan,makarnadan ve köfteden koydu yemeye başladım aklıma notları getirmemeye çalıştım. Annem oturdu ve yemeklerine devam ettiler. "babacım ya seni göstersek mi" annemde başını salladı bana bakarak bende başımı kaldırdım "neden baba" babam ise tereddüt etmeden "hep bayılıyorsun atak geçiyorsun böyle olmaz"
"ben iyiyim baba göstermeye gerek yok çekemem" annem bir şey demedi babamda üstelemedi ve o yalanı ikisinede söylemeye başladım. "ya şey yarın ben emre ile okulda olan kütüphaneye gideceğiz"
"ne kütüphanesi" annemin sorusunu cevaplayacakken babam ise "kütüphane mi vardı orada" ikisine de bakarak kekelememeye çalışarak "evet yeni açıldı" annem başını salladı evet anlamında ve babamda ona katıldı neyse iyi oldu bu üstelemediler. Yemeğimi yedim ve sofradan kalkıp "ellerine sağlık anne ben odama gidiyorum" annem "afiyet olsun oğlum" diyip babamda "tamam oğlum odana gidebilirsin" odama doğru ilerledim ve yatağıma uzandım. Tavana boş boş bakıp yarını düşündüm... Neden ya neden ben ya off neden ben kırk iki kişi içinden beni mi buldular ya sırf o polisin başının altından çıktı kesin. Alarm saatimi yarın saat sekize ayarladım hafta sonuydu yarın allahtan sekiz buçukta okulda olmam dokuzda da karakola gidecekmişiz ve yine sayım yapacaklarmış kırk iki kişi olunca karakola götürelecekmişiz. Off ŞÜPHELİ oluşum,bana "sen katilsin" diyen kişinin bana not yollaması ve krizim tekrardan içim şişti gerçekten derin bir nefes aldım ve telefonumu full kapattım şarjı yokmuş gibi ama annemlere sabah söyleyeceğim şarjı olmadığını şarjım aslında ise seksen ikiydi. Vay be hiç şarjım yok ama(!). Yarın iğrenç bir gün olacağına yemin ederek gözümü kapattım ve yarına isteksiz gözlerimi açıp yatağımdan kalkıp okula gideceğimi düşündüm ama düşünmek iğrençti...