SUÇLULUK DUYGUSU

2.Bölüm :"VAR İLE YOK ARASINDA"

Sabah uyandım alarmım sayesinde,
saat altıyı çeyrek geçiyordu neyse tam vaktinde uyandım hemen yatağımı toparlayıp dişimi fırçaladım ve mutfağa geçtim. Yumurta kırdım ve on dakikada yemeğimi yedim. Çantamı hazırladım,üstümü giyindim ve anneme haber verip evden çıktım saat altıyı kırk geçiyordu. Dersin başlamasına yarım saat vardı. Binadan çıktım. Özgeyi aradım o da evden çıkıyordu. Ve kapattım ardından özge geldi. Telefonundaydı ve bırakıp benim yanıma geldi. Birbirimize günaydın dedikten sonra beraber yola çıktık. Özge yine telefonuna sarıldı,whatsapptaydı çünkü mesaj atma sesi geliyordu. Ve durup ona "özge sorgulamak gibi olmasın ama bu kim sabah sabah". Özge de anlayışla karşılayarak "sana birisini buldum" dedi ne nasıl bana birini mi buldu bana sormadan. Bende "ne birisi ya benden sormadan veririm misin telefonu". Özge de somurtarak "hayır be bekle biz konuşalım". "ama bende bilmek istiyorum çünkü konu benim". Özge kaşlarını çatıp olumsuz anlamda başını salladı. Ve telefonu aldım ondan. "ya bırak selim bu yaptığın mahremiyete aykırı". Bende telefonu zor tutarak "yoo benden konuşuluyor" dedim ve özge telefonu yakalamasın diye koşmaya başladım. Özge de arkadan "lütfen dur bekle Bi" diye bağırdı. Ama durmadım sonuçta konuşulan bendim bu benim mahremiyetimle ilgili. Cadde vardı ilerde biraz durdum ama özge çok hızlı geliyordu. Bende okuyamadan mesajları tekrar koşmaya başladım. Kız dakika başı mesaj atıyordu ve çantada ağırlık yapıyordu koşarken. Özge çok hızlıydı bana çok kızgındı ama bende ona kızgındım. Koştum,koştum cadde dediğimde sokak gibi yer küçük bir yol zaten çok araba çıkmaz diye koştum hızlıca caddeye geldim ve geçtim özgede caddeye geldi ve bir korna sesi geldi. "biiippp" diye ve fren sesi geldi. Özgeden ses yoktu arkamı döndüm donakaldım,put gibi oldum ve telefonda elimden düştü özgeye... Özgeye... Araba çarpmıştı. Özge kanlar içindeydi arabanın bir kısmında kandı. Sürücü bana baktı üstünde siyah maske vardı bende ona baktım ve ilerledi ben adım atamadım. Birkaç kişi özgeye kimileri ise beni sakinleştirmeye çalışıyordu. Saat altı elli dörttü. Özgeye ise araba iki dakika önce çarpmıştı. Yaşıyormuydu,iyi miydi yoksa kötü müydü,nefes alıyor mu, zorla mı alıyor yoksa almıyor mu?. Ben zar zor çözüldüm annem ile babam bana doğru geliyordu. Ve sonra siren sesi ardından kırmızı mavi ışıklar ve herkes bulanık ve sesler yankılanıyor. Özge kanlar içindeydi çok ama çok kötüydü ambulans özgeyi alıp götürdü. Ve belki özgeyi sağ olarak son görüşüm olabilirdi. Annem ile babam beni alıp eve götürdüler. "yavrum oğlum ne oldu iyi misin nasıl oldu" diyordu annem bende "benim suçum" dedim kekeleyerek. "oğlum sakin ol araba çarptı oradan geçenler görmüş". "her yer kan her yer kan" diyordum ve odama gittim. O an asla gözümün önünden gitmiyordu gitmeyecekti. Annem su getirdi ve annem odadan çıktı. Hastaneyi biliyordum şimdi gidecektim. Hayat hastanesiydi. Odadan çıktım ve annem beni durdurdu. "oğlum nereye iyi misin". "ben hastaneye gideceğim her şey-". Gözüm dolmuştu "her şey benim yüzümden oldu özge benim yüzümden ölebilir" annem ile babam bana sarıldı annem tabii ki bırakmadı beni "öğlen beraber gideceğiz" dedi. Ve odama gittim yatağıma uzandım keşkelerim oldu aklımda ağlıyordum ağlıyordum. Özgenin her yeri kan benim ise her yerim gözyaşıydı. Keşke o telefonu almasaydım,keşke caddede dursaydım. İçim sızlıyordu,içim yanıyordu. Tüm dünyanın yükü üstümdeydi sanki herkes beni gösteriyordu tüm dünyadaki herkes parmakları ile beni gösteriyordu, "bu yaptı o yaptı sen yaptın" diye bağırıyorlardı herkes. Üzerimde bir duygu vardı iyi değil kötü bir duygu vardı. Suçluluk duygusuydu... Suçluydum ben benim yüzümden oldu her şey suç...benim yüzümden... Özge acaba ne durumdaydı iyi miydi,yoksa ölmüş müydü,durumu kritik,iyi,kötü yoksa çok kötü müydü. Telefonu aldım gruba girdim. Emreden ses yoktu acaba görmedi mi duymadı mı. Annesi ve babasını da görmemiştim emrenin nedense. Telefonu kapattım,o saati asla sevmeyeceğim altıyı elli iki geçe... O siyah maskeli kimdi neden bana baktı ve gitti tekrar intikam mı aldı acaba. Ben bunları düşündüm...düşündüm ve başıma ağrılar girdi ama yatmakta istemiyordum. Mutfağa gittim annem beni takip etti ilaç attım ve odama geçtim. Annem bana sarılıp çıktı "her şey geçecek" dedi. Ama geçmeyebilirdi de. Dışarıya baktım penceremden o kanlar yoktu temizlemişlerdi. Ben o siyah maskeliyi polise ihbar edeceğim. Her şey iyi olacak özge de iyi olacak. O maskelinin kahverengi gözü vardı ama polisinin bir işine yaramazdı. Dışarıya da bakmak istemiyordum belli ki polis geldi çünkü gittiklerini gördüm. Ben buradaydım sapasağlamdım VARdım ben iyiydim. Ama özge var ile yok arasında ya var ya da yok o belirsiz belki artık yok veya var olacaktı...