doktor civanım

22

Doğuma bir ay kalmıştı ve İzuku'nun yalancı sancıları artmıştı. Katsuki ajansa gidemiyordu çünkü İzuku her an kasılma yaşayabilirdi. Kira erken doğum riskinin de çok olduğunu söylemişti. Katsuki bu konuda endişe duyduğu için ajansa gitmiyordu ya. 

İzuku karnını tutarak merdivenden aşağı iniyordu. Dikkatli inmeye çalışıyordu, az biraz sancısı vardı. İndikten sonra Katsuki mutfaktan gelmiş ve "Niye yerinden kalktın hayatım?" demişti. İzuku yanağına öpücük kondurdu. "Aşkım hareketsiz kal demedi ki Kira. Dikkat et dedi." Katsuki başını salladı ve elindeki bardağı uzattı. "Portakal suyu sıktım. İç bunu." İzuku bardağı alıp koltuğa yayıldı. Aiko üç gündür Todoroki ile birlikteydi. Her an doğum olabilir diye onu oraya bırakmışlardı.

İzuku portakal suyunu bitirdiğinde bardağı orta sehpaya bıraktı ve "Eline sağlık kocacığım." dedi. "Afiyet olsun birtanem." Dudaklarına masum bir öpücük bıraktı ardından. "Ya canım sıkıldı benim!" dedi İzuku. Katsuki kumandayı bırakıp "Ne yapalım peki?" dedi. İzuku bir elini çenesine dayadı ve düşündü. "Yürüyüşe çıkalım!" Katsuki başını salladı. "Olmaazz! Tehlike." İzuku kollarını birbirine doladı ve "Ya of! Hamileyim diye sürekli yatacak mıyım?! Bir daha doğurmam!" Katsuki güldü. "Olsun aşkım." dedi.

"Ne olur ya!? Gidelim!" Yavru köpek bakışları attı eşine. Katsuki göz devirdi. Kıyamıyordu işte. "İyi peki, gidelim. Sıkıca giyin." İzuku başını salladı ve yavaş yavaş yukarı çıktı. Üstüne rahat bir hamile tulumu giyip montunu beresini taktı. "Ben hazırım!" dedi atkı yüzünden boğuk çıkan sesiyle. Katsuki gülüp bir elini tuttu ve alnına öpücük kondurdu. "Hadi çıkalım."

Birlikte evden çıkıp yürümeye başladılar. Kar dahaca yağmamıştı. Yollar temizdi ama soğuk vardı. Yavaş yavaş yürürlerken İzuku bir anda karnını tuttu. "İyi misin!?" dedi Katsuki hemen. Derin nefes alıp verdi. "İyiyim." Emin değildi ama endişelendirmek istemedi. "Emin misin?" Başını salladı. Yavaş yavaş yürümeye devam ettiler lakin sancı giderek artıyordu.

"Ah!" diye bağırıp yere düştü sırt üstü. "Birşey geldi! Suyum nasıl gelebilir benim!?" Katsuki panikledi. "Derin nefes al ver! Taksi çağıracağım." Telefonu eline alıp bildiği bir taksi numarasını çevirdi. "Bu nasıl bir acı!? Aaahhh!!! Beynim çıkacak resmen!!!" Katsuki eşini sakinleştirmeye çalışıyordu. "Al ver, al ver!"

Taksi geldiğinde kucağına alıp dikkatlice arkaya bindirdi. Kendisi de yanına oturdu ve elini tutmasını söyledi. Öyle bir sıkıyordu ki kemikleri kırılabilirdi. "En yakın hastaneye, acilen." dediğinde taksici hızla sürmeye başladı. On dakika sonra vardıklarında hemen acil kapısından içeri girip hemşirelere haber verdi. İzuku'yu taksiden indirip sedyeye uzandırdı. "Kira'yı çağırsınlar!" dedi İzuku. Hemşireler doktora iletmek için gittiler. Tesadüf ki Kira'yı tanıyordu doktor. Hemen arayıp gelmesini söylemişti.

Beş-on dakika sonra Kira geldiğinde hemen doğumhaneyi hazırlattı. Bir serum vererek uyuşmasını sağladılar. Ardından belinden iğne yaptılar. Üstünü çıkarıp Katsuki'ye verdiklerinde ameliyat elbisesini giydirip hemen doğumhaneye aldılar. Katsuki elinde kıyafetlerle diğerlerine haber verdiğinde hepsi gelmişti. Bir tek Hagakure ve Mina yoktu. Onlar çocukların yanında kalmıştı.

Kapının önünde ne kadar bekledi bilmiyordu Katsuki. Kirishima ve diğerleri ona destek olmaya çalışıyordu. Endişeden artık kafayı yiyecekti. Kapı açıldığında Kira çıktı içeriden. Katsuki yaklaşıp "Ne oldu? Neden bu kadar sürdü!? Herşey normal mi!?" diye sordu. "Sakin ol Katsuki. Herşey gayet normal. İzuku'da bebekte iyi. Bebeğin kontrolleri yapılıyor. İzuku'yu da şimdi odaya alırız. Uyandıktan sonra eşini görebilirsin. Geçmiş olsun." dedi ve temizlenmek için gitti. Katsuki tanrıya şükürler ederek beklemeye devam etti.

Herkes bebeği görmeye gitmişti. Katsuki ise İzuku uyandıktan sonra yanına girmişti hemen. Onunla ilgileniyordu. "Bebeğin adı ne olacak peki?" dedi İzuku. Gözleri kısık kısıktı. Yorgundu. "Ben birşeyler düşündüm." İzuku eşini dinledi dikkatle. "Bize bu mucizeyi Kira verdi. Bence ismi Kira olmalı." Gözleri parladı İzuku'nun. "Evet! Kesinlikle Kira olmalı. Kira Bakugou." Katsuki eşinin alnındaki saçları itip öpücük kondurdu. "Beni kırmadığın için teşekkür ederim."

Biraz sonra bebeği getirdiklerinde İzuku'nun sütü olmadığı için Hagakure'yi çağırmışlardı. Yanında çocuklar ve Mina ile geldiğinde bebeği ona verip diğerlerinden ayrı bir oda vermişlerdi. Herkesin içinde emziremezdi ne de olsa. Bebeği emzirdikten sonra gelip İzuku'nun kucağına bırakmıştı. Todoroki "Adını ne koyacaksınız?" dedi. İzuku gülümsedi ve Kira'ya baktı. "Kira." dediğinde kadın sevinçten ağlamaya başlamıştı. "Çok teşekkür ederim!" dedi.

Katsuki kucağına aldı Aiko'yu ve bebeğe yaklaştırdı. "Bak oğlum, kardeş." dedi. Aiko bebeğin yanağını okşadı. "Kadeş." dedi. Katsuki yanaklarını öptü. "Artık bir kız kardeşin var." Güldü Aiko. Ellerini çırptı. "Kadeş, kadeş!" dedi. Şimdi harika bir aile resmi olmuşlardı. Birlikte çokta mutlulardı.

_________________________

Kızları da dogduuu 🥺🥺🥺

Finale üç bölüm kaldı çok duygusalim dokunmayın ağlarım bdkdhfkd

Umarım bölümü beğenmişsinizdir aşklarım. Okuduğunuz, yorum yaptığınız ve oy verdiğiniz için teşekkür ederim. Sizleri çok ama cokkkk seviyorummm😻💓💓