doktor civanım

23[Final]

17 yıl sonra...

"Ya! Anne! Abim telefonumu vermiyor!" İzuku elindeki bıçağı bırakıp Aiko'ya döndü. "Koskoca eşek oldun, uğraşmasana kardeşinle!" dedi. Aiko omuz silkti. "O piçle konuşuyor! Ne yapayım, kardeşimi kendi ellerimle mi vereyim o piçe!?" İzuku ayağındaki terliği çıkardı. Aiko ada tezgahın arkasına gizlendi. "Düzgün konuş! Piç dediğin Todoroki amcanla, Kira teyzenin oğlu!" Aiko omuz silkti.

İzuku elinden telefonu alıp Kira'ya geri verdi. "Sende fazla fingirdeşme. Baban kızar sonra bak, demedi deme." Kira güldü ve başını salladı. "Tamamdır annem." dedi ve yanağına öpücük kondurup mutfaktan çıktı. Aiko'da sandalyeye oturup ortadaki meyve tabağından bir üzüm attı ağzına. İzuku salatalığı soyarken "Ajansa kim bakıyor?" dedi.

"Kimse?"

"Ne demek kimse? Baban sana aylaklık et diye mi verdi o ajansları?" İida'dan kalan ajansla, kendi ajansını ona devretmişti Bakugou. Tabii Kira büyüdüğünde o devralacaktı birini. "Ya anne! Bir numaralı kahramanım diye hiç mi dinlenmeyeyim!" İzuku salatalıkları kaseye ekledikten sonra ellerini yıkayıp Aiko'nun yanına oturdu. "Yavrum, git işini hallet sonra eve gel, dinlen. Sana hep orda kal demiyoruz ya. Yirmi yaşına geldin, biraz sorumluluk bilincinde ol. Sevgilinde yok zaten, işinin başında dur."

Aiko elini ensesine attı. "Şey, o konuda...aslında-" İzuku heyecanla lafını böldü. "SEVGİLİN VAR! KİM?!" dedi. Aiko elini ağzına kapadı annesinin. "Ya sessiz ol! Diyeceğim. Ama sakin ol." İzuku başını salladı. "Kiyoko." İzuku güldü. "Sizde ne kuzenci çıktınız aq!" Aiko güldü. "Öz değil ya, ona bak sen."

"Babana ne zaman diyeceksin?"

"Aslında o işte senin biraz yardımın gerek. Biz şimdi Kiyoko ile şöyle düşündük..."

***

"Kiyoko, Kira, Aiko, Sora! Hepinizi tek tek mi çağıracağım ben hep!" Masa hazırdı ama gençler ortada yoktu her zamanki gibi. Dörtlü aşağı indiklerinde hemen sofraya oturdular. Kirishima, Mina, Todoroki, Kira, Denki ve Shinsou vardı misafir olarak. Ojiro ve Hagakure kısa süre önce yurtdışına yerleşmişlerdi. O yüzden aralarında yoktular. Denki ve Shinso ikilisinin evladı ise gelmemişti. Sınavlarına çalışıyordu.

Yemek Faslı bittikten sonra İzuku herkese çay koydu. Çayları içerken yanında oturan Aiko'yu dürttü. Saat geç olmuştu zaten, hemen açıklasa iyi olurdu. Aiko, yanında oturan Kiyoko'ya baktı. Kiyoko başını salladı. "Herkes beni dinleyebilir mi?" diyerek ayağa kalktı. Herkes sohbeti kesip ona odaklandığında Kiyoko'ya tekrar baktı. Kiyoko'da ayağa kalktı ve elini tuttu. "Biz size birşey açıklamak istiyoruz." dedi Aiko. Herkes çoktan anlamıştı. "Biz sevgiliyiz." dedi Kiyoko.

Mina sevinçle kalkıp İzuku'ya sarıldı. "Dünür oluyoruz!" dedi. İzuku'da sevinçle zıplamaya başladı. Denki iç çekti. "Bizimkide uzaktan ilişkide yıpranıyor işte. Mal oğlu mal." dedi. Herkes ona güldü. Ortam daha da şenlenirken Kira'da ayağa kalktı. "O zaman sıra benim güzel haberimde." Büyük Kira karnını okşadı. "İkinci bir Todoroki geliyor!"

"Bu çok güzel bir haber!" dedi Denki. Shinso kalkıp Todoroki'yle alınlarını tokuşturdu. "Kardeşim, hayırlı olsun." dedi. Todoroki'de gülerek "Eyv bro." demişti. Daha sonra herkes sohbetine geri dönmüştü. İzuku Kira'yla konuşuyordu. Bebeğe yelek örücem diyip duruyordu. Kırklı yaşlar onu resmen tontiş bir dedeye çevirmişti. Hala gencecik gözüküyordu ama davranışları anaçtı. Örgü örer, yemek yapar, terleyince çocukların boynuna havlu koyardı. Terlik fırlatırdı işte bazende.

Yıllar çok çabuk geçmişti. Bundan seneler önce ilk tanıştıkları zaman dün gibi geliyordu ona. Televizyonlarda gördüğü o kahraman, onun kocası olacaktı, o zamanlar hayali bile komik gelirdi elbette. Ki aklında evlilik dahi yoktu. Bir anda bu sarışın adam gelmiş, tüm planlarını alt üst edip hayatına mutluluk, renk ve coşku aşılamıştı. Ona en güzel aşkı yaşatmıştı. Ona minnettardı İzuku, Katsuki'ye milyonlarca kez teşekkür ediyordu.

Aiko'nun özgünlüğü annesinin özgünlüğüne benziyordu, telekinezi. Kira ise iki özgünlüğe sahipti. Biri ateş nefesiydi. Sinirlendiğinde resmen ateş çıkıyordu her yerinden. İkincisiyse iknaydı. Bakışlarıyla ikna ederdi adamı. Annesinin yeşil gözlerini almıştı, babasının sarı saçlarını. Afet gibi birşeydi be çocukları!

Gece sonlanmış herkes evine çekilmişken Bakugou ailesi de artık yataklarına çekilmişti. Bakugou İzuku'nun alnına bir öpücük kondurdu. "Bu da bitti he?" dedi. İzuku güldü. "Görünen kısmı bitti." Katsuki öpmeye doyamıyordu orman gözlüsünü. "Bizim hikayemiz devam ediyor."

Ama onların evreninde.

__________________________

Artık uzatmaya gerek yok dedim. Çünkü gerçekten konu kalmadı. Tıkanıp kalıyorum hikayelerde. Ani bir sürpriz oldu evet ama mecburdum. Gerçekten hiç ilhamım yok ve devam ettirirsem saçmalarım diye korktum.

Bu kitabı yayınladığım zaman daha mutluydum. Psikoloji açısından iyiydim ama son aylarda düşünmekten kafayı yiyecek duruma geldim. Sizleri çok seviyorum, kötü bir hikaye okuyun istemiyorum. Beni anlarsınız umarım.

Bu kitaba da burada veda ediyoruz.. Kitabın başından beri desteğini esirgemeyen herkese çok teşekkür ederim. Hepiniz benim canımsınız. Sizleri çok seviyorum. Lafı fazla uzatmak istemiyorum, yoksa ağlarım. Gözlerim şişer, yarın işlerim var dışarıda, gözlerim şiş şiş gezmek istemem bxksbdkdbdkd.

Başka hikayelerde, başka bir zaman diliminde görüşmek üzere. Hepinizi çok seviyorum ve herşeyin gönlünüzce olmasını diliyorum. Görüşmek üzere😚💖