រឿង : គំនុំស្នេហ៍ក្បែរ ភ្លើងសងសឹក🖤🔥

ភាគទី៥(អ្នកនាងលេខាមាត់ដាច)

  ពេលព្រឹកថ្មី🌄[មួយសប្ដាហ៍កន្លងផុតទៅ]

   រយៈពេត្រឹមតែមួយអាទិត្យសោះវាប្រៀបដូចមួយឆ្នាំទៅហើយសម្រាប់ណាមនឹង ។
   <<ស្រីម្នាក់នោះចុះមកឬនៅ?>>ថាឈិ
   <<គឺនៅទេចៅហ្វាយ>>អ្នកបម្រើ
   <<ទៅតាមនាងមក>>ថាឈិ
   <<មិនបាច់តាម! ខ្ញុំមកហើយ>>ណាមនឹង
   <<ដេកទ្រមួកមានដឹងតួនាទីខ្លួនទេ?>>
   <<សុំទោសចៅហ្វាយ>>នាងហៅគេបែបនេះឬ?
   <<ចាប់ពីស្អែកត្រូវងើបរៀបចំអាហារពេលព្រឹកឲយើងរាល់ថ្ងៃ>>
   <<ចាស>>ណាមនឹង
   <<បងឈិ! ហូយ៎ដឹងទេថាជូហារ៉ានឹកបងខ្លាំងណាស់ណា ហ៊ឹក>>នារីសម្លេងតូចឆ្មា បបូរមាត់ក្រហមឆេះ ស្បែកជើងកែងចោទ រ៉ូបរឹបរាងកាយពណ៌ក្រហមសិចស៊ី ត្រូវនិងដើមទ្រូងធំៗរបស់នាង ដើរចូលមកឱបរាងកាយថាឈិយ៉ាងស្នឹតស្នាល ធ្វើឲនាយនឹកឃើញល្បិចធ្វើបាបណាមនឹង។
    <<ជូហា! អូនមកល្អហើយ បានញាំអាហារពេលព្រឹកជាមួយបង អាលទៅក្រុមហ៊ុន>>គេហៅសព្វនាមបែបស្នឹតស្នាល បញ្ឈឺណាមនឹង។
   <<បើកភ្នែកមិនទាន់ក៏មកដល់ផ្ទះប្រុសទាំង​ព្រលឹមមុខក្រាស់មេន អ្នកនាងជូហារ៉ា>>ម៉ែចាស់និយាយបែបតិចឲនាងលឺ ព្រោះគាត់ឈរពីក្រោយនាង។
   <<នែ៎! សម្លឹងអី?រៀបចំមកសង្សារយើងឃ្លានហើយ>>សង្សារឬ?នេះគេមានជូហារ៉ាហើយឬ?
   <<នេះចាសរបស់អ្នកនាង>>ណាមនឹងញញឹមដាក់ជូហារ៉ា ហើយប្រុងដើរចេញតែថាឈិឃាត់។
    <<នាងចង់ទៅណា?>>
    <<គឺខ្ញុំទៅធ្វើការផ្សេងទៀត>>នាងបកក្រោយវិញ
    <<បើយើងមិនប្រើទេនាងគ្មានសិទ្ធជំទាស់>>
    <<ឈិ!អូនចង់ញាំទឹកក្រូចច្របាច់>>ជូហារ៉ា
    <<ទៅយកទឹកក្រូចច្របាច់មកឲជូហារ៉ា>>ថាឈិ
     <<ចាស ចាំបន្តិច>>ថារួចនាងដើរចេញទៅបាត់។
    <<ឈិ! តើពេលណានាំអូនទៅជួបម៉ាក់
បង?>>ជូហារ៉ា
   <<បងកំពុងគិត>>ថាឈិ
   <<គិតដល់ពេលណាទៀត ឬបងស្រឡាញ់នាងនោះឈិ?>>ជូ​ហារ៉ា
    <<តើជូហារ៉ាចង់សំដៅលើនរណាទៅ?>>
ថាឈិគិត (កុំប្រាប់ណាថានាងនិយាយពី
ណាមនឹង ទេមិនអាចទេណាមនឹងជាកូនសត្រូវរបស់យើង មិនអាចល្អនិងនាងបានទេ)
   <<នេះចា៎>>ណាមនឹងហុចជូហារ៉ាមិនប្រយ័ត្នក៏...
   <<អាយ៎ នាងប្រឡាក់យើងអស់ហើយ ហ៊ឹកៗឈិមើលវាចោះ>>មិនទាន់បានផឹកផងទឹកក្រូច
ក្រពុបលើរ៉ូបជូហារ៉ា
  <<ឆាប់ សុំទោសជូហារ៉ាភ្លាម >>ថាឈិក្រោកឈរសម្លុតណាមនឹង
    <<សុំទោស>>ណាមនឹងឱនក្បាលចុះបន្តិច
    <<គិតថាសុំទោសហើយរ៉ូបយើងស្អាតវិញ
ទេ?>>ជូ​ហា​រ៉ាហាក់បីដូចមិនពេញចិត្តនិងណាមនឹងសោះ
     <<ក្រាបសំពះជូហារ៉ាផង>>ថាឈិ
    <<ទេ!ខ្ញុំមិនធ្វើទេ>>ណាមនឹង
   <<យើងសួរម្តងទៀតសំពះឬអត់?>>
  <<អត់ទេ វាគាន់តែអចេតនា>>ណាមនឹងគ្រវីក្បាល
  <<បើមិនចង់ឲឪនាងរស់បានយូរក៏សាកទៅ>>
  <<សុំទោស>>ណាមនឹងខ្ទប់មាត់យំហើយរត់ចេញទៅក្រៅបាត់។
   ទីតៗៗ ~~
  <<នែ៎ ចង់ងាប់មែនទេហា៎ស>>ជីនឌែលបើកឡានវិសនឹងបុករីហ្វាតែនាងគេចទាន់
  <<លោកបើកឡានយ៉ាងម៉េចនឹង? ឆាប់ចុះមកនិយាយគ្នាភ្លាម!>>រីហ្វាស្រែកដាក់គេញែតៗ
  <<ចង់បានប៉ុន្មាន?>>
  <<នែ៎ អាងខ្លួនឯងមានលុយមែនទេ?ទើបបើកឡានដើរបុកគេតាមចិត្តបែបនេះ?>>
  <<នេះ! យើងគ្មានពេលឈ្លោះទេ នាំខាតការងារយើង>>ជីនឌែលហុយកាតខ្មៅឲទៅរីហ្វា
  <<យកក៏យក កុំឲសយ ហឹស ខាតម៉ោងសម្ភាស៍អស់ហើយនៀក មនុស្សចង្រៃ កុំតែសង្ហាទេ កុំអីប្ដឹងប៉ូលីសហើយ>>រីហ្វាឆក់យកកាតខ្មៅពីដៃជីនឌែលហើយនៅឈ្លៀតជេរគេទៀត។
  <<នាងជេរយើង?>>ប្រុងនឹងដើរចេញហើយតែពេលឮនាងជេរគេងាកមកវិញ។
  <<ទេ! ខ្ញុំជេរអ្នកខ្លះតើ មិនមែនលោក ពូកែយកដាក់ខ្លួនម្លេះ>>រីហ្វាថារួចដើរចេញទៅបាត់
  <<ជួបម្តងទៀតមិនឲរួចខ្លួនទេ ហឹស>>ជីនឌែលសើចដើមកតិចៗរួចហើយបើកឡានចេញទៅក្រុមហ៊ុនបាត់។
    មកដល់ក្រុមហ៊ុន🏦
  <<លោកប្រធាននេះជាCVរបស់លេខាដែលត្រូវសម្ភាស៍បន្តិចទៀតនេះចាស>>girl
   <<ទុកត្រង់នឹងហើយ ទៅវិញទៅ>>ជីនឌែលនិយាយតែភ្នែកសម្លឹងឯកសារមិនហ៊ានដក។
   <<សួស្ដីចាស!ខ្ញុំមក​សម្ភាស>>រី​ហ្វា
   <<មកតាមខ្ញុំមកចឹង>>girl នាំនាងមករកការិយាល័យជីនឌែល។
   <<ជម្រាបសួរលោក!ដូចប្រហែលៗម៉េចទេនៀក>>រីហ្វាចូលមកដល់ខាងក្នុង គួរសមដាក់គេ តែនាងបែរជាឆ្ងល់ព្រោះជីនឌែលស្លៀកឈុតដូចនឹងប្រុសដែលនាងបានជួបកាលពីម៉ោងមុន។
   <<បាទ! អ្នកនាងលេខាមាត់ដាច>>គេងាកមកនិយាយឌឺនាង
   <<គឺ លោក!>>រីហ្វាចង្អុលមុខជីនឌែល
  <<ឲcvមកវិញ ខ្ញុំមិនសម្ភាសទេ>>នាងឈោងដៃយកcvនោះ។
   <<អត់ចង់! នាងត្រូវមកធ្វើការចាប់ពីស្អែកទៅ>>គេលើកcvនោះឡើងលើ
  <<មិនដឹង!ខ្ញុំមិនធ្វើទេ>>ថារួចនាងប្រុងដើរចេញ
  <<ចង់ទៅណាហាស>>ជីនឌែលចាប់ឱបនាងពីក្រោយយ៉ាងណែន។
   <<អាយ៎ លែងអារោគចិត្ត>>រីហ្វាស្រែកពេលគេយកច្រមុះមកអង្អែលករបស់នាង
   <<ក្រអូបណាស់មិនលែងទេ>>ជីនឌែលនៅតែបន្តឱបនាង
   <<លែង អឹម លែ~លែង>>រីហ្វាត្រូវគេចាប់ថើបមាត់យ៉ាងព្រហើន។
   <<មាត់ផ្អែម ណាស់ហឹស>>គេព្រលែងនាងពីការថើបអស់ចិត្តចង់របស់គ តាមពិតគេមិនចង់ថើបទេតែនាងដង្ហក់ខ្យល់ពេក។
   <<អាយ៎ first kissខ្ញុំ ហ៊ឹកៗ អារោគចិត្ត
អាឡប់ >>រីហ្វាយកដៃជូតមាត់ខ្លួនខ្លាំងៗ។
   <<យប់នេះជួបគ្នា ចាំខ្ញុំផ្ញើរទីតាំឲ>>គេនិយាយហើយដើរទៅតុវិញ។
  <<ហើយ នេះលោកឆ្គួតហើយឬ?>>
   <<ឆ្កួតព្រោះមាត់អូន>>គេញញឹមខិល
  <<អាយ៎ អាលោកប្រធានរោគចិត្ត>>
   ពេលយប់
  ខ្យល់បក់ខ្លាំងប៉ះនិងរាងកាយស្ដើងកំពុងដើររសាត់អណ្ដែតគ្មានទិសដៅ ធ្វើឲនាងរងា មេឃចាប់ផ្ដើមផ្គរ បូករួមនិងសភាពងងឹតស្លុបមើលអ្វីមិនឃើញ [ហ៊ឹកៗហេតុអ្វីខ្ញុំត្រូវមកជួបនឹងរឿងបែបនេះហ៊ឹកៗម៉ាក់កូនរងារ ប៉ាតើពេលនេះប៉ាយ៉ាងម៉េចហើយហ៊ឹកៗ] ណាម​នឹងដើរបណ្ដើរយំរៀបរាប់បណ្ដើរ។
    ឡានសេរីទំនើបពណ៌ខ្មៅបើកលើដងផ្លូវដែលមេឃកំពុងភ្លៀងខ្លាំងៗ។
   <<បើយើងរកនាងឃើញ យើងនឹងមិនឲ​នាងរួចខ្លួនទេ ណាម​នឹងវ៉ាឡេទីណា>>ថា​ឈិនិយាយហើយរឹតតែបន្ថែមល្បឿនទៅមុខ។
   ងឺត~~~
   <<ឆាប់ឡើងឡានភ្លាម!>>ថាឈិបើកឡានមកឈប់ងក់នៅពីមុខណាមនឹង
  <<មិនឮទេឬហា៎?>>ថាហើយគេចុះកញ្ឆក់ដៃនាងទាំកណ្តាលភ្លៀង។
   <<លែង!ខ្ញុំមិនទៅវិញទេ>>ណាមនឹង
    <<បានតើ,មកនេះ!>>ថា​ឈិ​កញ្ឆក់ដៃនាងចូលឡានបាត់។
   <<ហ៊ឹកៗឈប់ឡានខ្ញុំមិនទៅទេ!>>ណាមនឹង
   <<...>>ថាឈិមិនមាត់រក្សារការបើកបរដដែល។
   <<នេះ មិនមែនផ្លូវត្រូវទៅភូមិគ្រឹះទេ!>>ណាមនឹង
   <<យើង​មិនបាននាំនាងទៅទីនោះ>>ថាឈិ
   <<លោកចង់នាំខ្ញុំទៅណា?>>ណាមនឹង
   <<...>>ថាឈិមិនមាត់
   មកដល់បាលី🏝
  <<ចុះមកនេះ!>>ថាឈិទាញនាងចេញពីឡានទាញនាងមួយទំហឹងទាំងនាងកំពុងគេងលក់ គេអូសនាងទីងណាត់ទីងណែងចូលក្នុងផ្ទះលំហែ។
  <<អូយ៎ ហ៊ឹកៗ នេះលោកឆ្គួតហើយ>>
  <<លែង អាយ៎>>
    ថាឈិបោះនាងមួយទំហឹងទៅលើសាឡុងបន្ទប់ទទួលភ្ញៀវ ហើយ​ចាប់ផ្តើមដោះអាវចេញពីខ្លួនសល់តែខោ រួចឱនមកឈ្មុសឈ្មុលត្រង់ប្រឡោះកសខ្ចីខ្លាំងៗបង្កស្នាមជាំក្រហមដំៗត្រង់នោះ។
   <<លែងខ្ញុំទៅសូមអង្វរកុំធ្វើបែបអី អាយ៎កុំ...!>>