រឿង : គំនុំស្នេហ៍ក្បែរ ភ្លើងសងសឹក🖤🔥

ភាគទី9🔞(នាងឈឺយើងស្រួល)

<< ព្រោះ នាងម្នាក់គត់ទើបម៉ាក់ហ៊ាន ដេញជូហារ៉ាចេញទាំងអាម៉ាស់>>
<<ហ៊ឹកៗ អឹ​មៗ>>ណាមនឹងគ្រវីក្បាលតតាក់បញ្ជាក់ថានាងមិនបានមានចេតនា។
<<ចង់និយាយស្អីនិយាយមក>>ថាឈិ ដកសាច់ក្រណាត់អាវចេញពីមាត់ ណាមនឹង។
<<ខ្ញុំហ៊ឹកៗ សុំទោស អឹកៗ>>ណាមនឹង
<<នាងធ្វើឲ្យជូហារ៉ា ខ្មាស់គេ យើង​នឹងធ្វើឲនាងខ្មាស់គេដូចគ្នា>>និយាយមិនទាន់ចប់ផងថាឈិឱនមកឈ្មុសឈ្មុលករបស់ ណាមនឹងខ្លាំងៗ
បង្ករស្នាមជាំក្រហមពេញករបស់នាង។
<<លែង~~កុំធ្វើបែបនេះអី សូមអង្វរហ៊ឹក...
កុំ...អាយ៎ >>
ខ្វោក
ពេលនេះរាងកាយណាមនឹងគ្មានអ្វីបិទបាំងទៀតឡើយ ខោអាវតូចធ្លាប់បិទបាំងត្រូវថាឈិហែកចោលខ្ទេចគ្មាសល់។ថា​ឈិ​ឱនម​កឈ្មុសឈ្មុលដើមទ្រូងសិចស៊ីបង្ករស្នាមជាំលើនោះ
ហើយដៃដែលគ្រើមធ្លាប់តែវឹកហាត់កាំភ្លើងបន្តច្របាច់​ទ្រូងរបស់នាងខ្លាំងៗ។
<<កុំ ...ហ៊ឹកៗ អ្ហាយ...>>ណាមនឹង ប្រឹងត្បៀតជើងតែមិនឈ្នះជាមួយកម្លាំងថាឈិដែលចាប់ កន្ធែកជើងរបស់នាងហើយឱនត្របាក់ល្អាងស្នេហ៌ប្រើអណ្តាតនិងម្រាមដៃរុកចូលរន្ធតូចចង្អៀត
<< ហ៊ឹក...អា..អាស៎..ខ្ញុំអឹកៗពិបាកណាស់..>>ណាមនឹងពើងត្រគាកតាមកម្លាំដៃដកចេញចូលរបស់ថាឈិ។
<<យើង​ទ្រាំ​លែង​បាន​ហើយណាម នឹង>>ថាឈិប្រញាប់ចាត់ការសម្រាតខោរបស់ខ្លួនបង្ហាញនូវនាគរាជដែលកំពុងបះឆ្កឹងធ្វើឲ្យណាមនឹង ប្រឹងគេចព្រោះមើលទៅធំជាងរាល់ដង។ថាឈិលើកដៃសាប់វាតិចៗរហូតដល់ប៉ោងឡើងកាន់តែធំជាមួយនឹងទំហំបែកខ្នែងគួរឲខ្លាចព្រមទាំមានទឹកសខាប់ចេញមក ហើយថាឈិក៏យកវាទៅបន្តសាប់ធ្វើឲវាមានសំណើមកាន់តែ​ធំគួរឱ្យខ្លាច។
<<សឺត...យើងទ្រាំ​មិនបានទេណាមនឹង... យើងចង់ចូលក្នុងខ្លួននាងឥឡូវនេះ>>ថាឈិឡើងទ្រោបលើរាងកាយ ណាមនឹង ម្ដងទៀតហើយញែកជើង ណាមនឹងឲកន្ធែកកាន់តែធំរួចយកនាគរាជរបស់ខ្លួនទៅញីលើល្អាងស្នេហ៌នាងតិចៗ។
<<ហ៊ឹកៗ... ថាឈិ.. កុំអី.. សូមអង្វរ.. ហ៊ឹកៗ..>>ណាមនឹងយំសស្រាក់ ព្រោះមើលទៅទំហំ នាគរាជនោះ នាងដឹងថាទោះយ៉ាងណាក៏គេមិនថ្នមដែរ។
<<យើងទ្រាំមិបានទេ នាងត្រូវបំពេញចំណង់ឲយើងកូនឃាតករ អ្ហឹស...>>ថាឈិសាប់ផ្ដាច់ទឹករួចបុកចូលរន្ធតូចចង្អៀតមួយទំហឹង ធ្វើឲ្យគេស្រួលពេញទំហឹងលើកលែងតែ ណាមនឹង គេ មិនដឹងថានាងឈឺចាប់ទេឬ?
<<ហ៊ឹកៗ.. ខ្ញុំស្អប់លោក..មនុស្សថោកទាប.. អាយ៎..>>ណាមនឹង ត្រូវ ថាឈិចាប់ក្របួចសក់ខ្លាំងៗ
<<ហឹស ជេរ​យើងផង ហេ៎ បាន យើងនឹងឲនាងស្គាល់ថា ការដែរជេរយើងលិទ្ធផលបែបណា ណាមនឹងវ៉ាឡេទីណា>>ថាឈិ ដក​នាគរាជចេញដើរមក​រើស ខោក្នុង ញាត់មាត់នាង ដើម្បីកុំឲនាងស្រែក។
<<អឹមម>>ណាមនឹង បានត្រឹមបង្ហូរទឹកភ្នែក ដោយសារការឈឺចាប់បំផុត។
<<ល្អណាស់ អឹសៗ..នាងកាន់តែវេទនាយើងកាន់តែស្រួល អ្ហាស៎ៗ.. ជិតដល់ហើយ អឹមម..>>គេកាន់តែធ្វើចលនាញាប់ឡើង មុននឹងព្រុសខ្យល់ដង្ហើមបញ្ចេញទឹកសខាប់ៗចូលទៅក្នុងរាងកាយណាមនឹង ដែលចាប់ផ្តើមសន្លប់លែងកម្រើកព្រោះតែករវាយលុករបស់គេមុននេះ។
<<សន្លប់ហើយហេស៎ កុំ​សង្ឃឹមបានដេក យើងមិនទាន់បានឆ្អែត>>ថាឈិ សម្លឹងមើលទៅមនុស្សស្រីក្រោមរាងកាយទាំងនៅមាអារម្មណ៍ថាចង់បន្តទៀត គេស្រាយចំណងឲនាងហើយទាញនាងឲដេកផ្កាប់មុខ បន្តវាយលុករហូតដល់ឆ្អែតឆ្អន់ ទាញ​រាងកាយនាងមកជិតដោយមិនភ្លេចដកយកខោក្នុងចេញពីមាត់នាងតែនាគរាជរបស់គេនៅសំងំក្នុងនោះដដែល...
ពេលព្រឹក🌄
ពន្លឺថ្ងៃចាំចូលមកប៉ះនឹងផ្ទៃបន្ទប់ ដែលមានរាងក្រាសថាឈិនិង ណាមនឹងគេងក្បែរគ្នា។ណាមនឹងភ្ញាក់ឡើងទាំងអស់កម្លាំងរលីងគ្មានសស់ក្នុងខ្លួនក្រោយពីស្វាមីតែឈ្មោះដួសយកអស់តាំងពីយប់។គ្រាន់តែងើបនាងក៏ចាប់យំព្រោះឈឺស្រគៀលពេញខ្លួន ដើមទ្រូងសុទ្ធតែ​ស្នាមម្រាមដៃ ហើយត្រង់តំបន់សំងាត់នោះឈឺ សឹងតែងើបមិនរួចពីគ្រែ។សំឡេងយំរបស់នាងធ្វើឲរំខានដំណេកថាឈិ គេបើកភ្នែកសម្លក់ណាមនឹងថ្លែ ។
<<អាណាងាប់ ទើបជំទាលយំទាំងព្រឹក>>ថាឈិ
<<មនុស្សថោកទាប ដូចលោក សម្បូរដោយសំដីអប្បមង្គល់>>ណាមនឹង
<<ចង់ទាំងព្រឹកទៀតឬ?>>ថាឈិ ទាញនាងមកដួលលើទ្រូងរបស់គេ។
<<លែង~ ខ្ញុំ..ភ្លាម!>>ណាមនឹងប្រឹងរើរបម្រាស់
<<ថ្ងៃនេះយើងនឹងនាំនាងទៅជួបឪនាង>>ថាឈិ និយាយបែបមានល្បិចកល គេញញឹមចុងមាត់។
<<ពិតមែនឬ?>>ណាមនឹង
<<យើងមិននិយាយលេង រៀបចំខ្លួនទៅ>>ថាឈិ
<<ចាស>>ណាមនឹង ត្រូវបានគេព្រលែងឲ្យមានសេរីភាពវិញហើយគេស្លៀកពាក់រួចដើរចេញពីបន្ទប់គេងណាមនឹងបាត់។
តុអាហារ
<<អ្នកនាងមកញាំអាហារពេលព្រឹកចាស>>ម៉ែចាស់
<<ម៉េចមិនឃើញអ្នកមីងអីចឹងម៉ែចាស់?>>ណាមនឹងចូលមកអង្គុយ
<<លោកស្រី ទៅ បាងកកបាត់ហើយ>>ម៉ែចាស់
<<ចាស>>ណាមនឹង
<<ម៉ោះកូនឈិ>>ម៉ែចាស់
<<ម៉េចអ្នកម៉ាក់ទៅមិនប្រាប់ខ្ញុំ?>>ថាឈិ
<<គឺ..ម៉ែចាស់ក៏មិនដឹងដែរ>>ម៉ែចាស់និយាយទាំងកុហកថាឈិ តាមពិតគាត់ដឹងពីបំណងអ្នកស្រីរូហ្សាអស់ហើយ។
អាហារពេលព្រឹកបានបញ្ចប់
<<ឲលឿនមក នៅសើកៗនឹងហើយ>>ថាឈិ
<<ចាស ទៅហើយ>>ណាមនឹង រត់មកចូលឡាន។