Memories can be remembered but, it will never repeat the feeling.
-Unknown
Jean's Point of View
After that heartfelt afternoon mga ilang days munang nag-absent si Kristyl from school. It's her first love and a very hurtful heartbreak.
At ngayon, kami munang dalawa ni Seah ang laging nagkakasama. I don't know but lately the two, Cresha and Prechie's being odd. To tell you, kaming apat talaga ang unang nagkasama. Recently lang si Seah na pasama sa amin.
Hindi ko alam kung may something ako or kaming na sabi o nagawa na ikina-offend nila. Okay naman kami last time sa boulevard ngalang naging distant sila ngayon.
“May papel ka ba?” pangungurakot na naman ni Seah. At isa rin itong babaeng ito, she becomes more blooming this days.
Hindi ko alam kung dahil ba sa onggoy na Cedric iyan o sa ibang blooming era. Binigyan ko na ito nang papel kaisa sa mag-away kami, medjo I'm also occupied with something na hindi naman ako sure kung ano.
This day's Seah sometimes look happy and sometimes exhausted. Hindi ko lang din matanong ito, and noticing mukhang may issue sila ni Raphael. Hindi ko na kasi sila na kikitang nagsasama o nagsasabay.
Raphael's Point of View
“Isang isaw, tatlong puso, tapus tatlong adidas Kuya,” saad noong estudyanting nasa harap ko.
Agad kung kinuha ang nga order nito at agad na inihaw. This afternoon was very busy. Lalo pa at labasan na nang mga estudyante at ang ilan naman ay papasok pa lang.
Kakagaling ko lang sa klasse ko at habang nagpapaypay ako sa order ay kinalabit naman ako ni Jasmine.
Oh by the way, Jasmine's been going back and forth from her apartment to our house nowadays. I don't know but she kinda like a possessive girlfriend this past few weeks.
“Ako na maghahatid sa table,” presenta nito na ikinatango ko naman. She's very persistent at hindi na ako umangal. Wala siyang kinukuhang sweldo o kaya umangal man lang, she wanted to help, so be it.
Kahit pa naman hindi ako pumayag gagalaw at gagalaw siya mag-isa. “Oh! Andito ka na pala Jasmine.” Pagbati ni mama na ikinalapit nito at nagmano.
They started to chat while taking orders na ikina-iling ko nalang. Kahit talaga sa harap nang negosyo na kukuha pa rin magmarites nang mga taong 'to.
And about Seah, I started to distant myself right? Because, I'm starting to feel like mas deserving pa si Cedric para sa kaniya.
No! Hindi naman sa interesado ako pero nagsasabi lang. I can see that Cedric is changing because of Seah kaya masasabi kung bagay sila.
Hindi ko rin diya gaanong pinapansin sa school for some reason na ayaw ni Jasmine. Medjo hindi ko na nga alam ano nangyayari sa tenant namin, tho! Hindi ko naman iyun buhay para pakialaman.
***
After a long day, ay na kapagpahinga na rin kami sa wakas. Jasmine dropped asleep sa isa sa mga table na ikina-sampal ko sa noo.
“Rafy! Itaas mo na si Jasmine sa kwarto mo at doon muna patulugin. Baka malamigan iyan.” Napahinga ako nang malalim sa saad nang nanay ko.
Magrereklamo na sana ako sa kadahilanang hindi na kami mga bata tulad nang dati. Hindi niya ba pansin na mga dalaga at binata na kami? Hayst!
Agad nalang akong tumalima at binuhat si Jasmine. Ayuko na lang din magreclamo. I'm very tired at masakit ang paa ko sa kakatayo sa ihawan. Medjo mabigat si Jasmine unlike when we where kids. As I carry her upstairs ay kumapit ito sa leeg ko.
I could feel her boobs and her lips are way too close to my neck. Gusto ko man itong edistasya pero nasa hagdan na kami. Baka pagalitan pa ako pagbinagsak ko itong babaeng ito.
Hirap at hangos na hangos akong na pasandal sa dingding matapus kung maakyat ang hagdan. Walang lingonan ay agad kung binuksan ang aking kwarto at inihiga sa aking kama ang tulog na si Jasmine.
“Argh! Bigat mo!” reclamo ko pa matapus maibagsak sa kama ang katawan nito. She change a lot. She's not that cry baby Jasmine anymore.
Siguro, sa edad at panahon talaga nababago at nababago ang tao. Hindi ko pa na aayus ang tayo ko ay bumagsak nalang bigla pwet ko sa sahig.
Napahinga akong malalim at napapapikit sa sakit nang aking balakang at pati na ang aking pwetan.
Na padako bigla ang aking tingin sa aking bintana na ikinatayo ko. “Full moon pala ngayon, ang liwanag nang buwan.” Saad ko pa at binuksan ang aking bintana.
Agad na malamig na hampas nang hangin ang aking na langhap. Maliwanag ang buong paligid at kita ang mga ilaw sa kakalapit na bayan at kabahayan.
Walang pag-aalinlangan kung inakyat ang aking bintana at agad na isinarado ito. Baka kasi magising sa lamig si Jasmine.
Nagpaspas muna ako nang jersey na suot at na upo. “Hi!” agad akong na patingin sa nagsalita at kita ko sa gilid si Seah.
“Hi,” bulong ko naman.
She's holding something na kahit maliwanag naman ay hindi ko gaanong na kikita. She's seating on the other side at ako naman sa kabilang dulo. May railings naman ang lumang balkunahe na ito kaya safe.
She's just staring at the moon at tahimik. Ako naman na medjo na iilang wala rin akong imik sa gilid. Gusto ko sanang pumasok ulit ngalang na upo na ako eh!
“Ahm kumusta ka na?” pagbabasag ko sa katahimikan. The breeze become colder at ramdam ko sa aking balat ang na nunuot nitong lamig.
“I'm fine, I guess.” Tipid nitong sagot.
Na tahimik na naman kaming muli. This is very uncomfortable, knowing ako unang hindi pumansin sa kaniya.
While in that silence, I took a chance to glance at her face while she's looking up to the moon.
“You look so good,” wala sa sarili kung saad na ikinatingin nito sa akin. Agad akong na paiwas nang tingin na ikinatawa nito.
“You know what! Your funny.” Saad nito at na papatawa habang ako naman ay na inis na sa tinis nang tawa nitong nang-iinis.
Yeah! I know, ang lame nang bibig ko minsan. Yet, hindi ko magawang sawayin ang ingay nang tawa nito. It's weird to say that her laughter makes me happy.
YOU ARE READING
Leaving The Lights On
LosoweMabibigat na hakbang pa-alis sa kung saan nagsimula ang sakit, basang kalsada, at malakas na pagbuhos ng ulan ang pumapatak sa aking buong katawan. Basa at nilalamig kong sinuong ang masamang panahon habang walang ni isang payong na handang bigy...
