Mabibigat na hakbang pa-alis sa kung saan nagsimula ang sakit, basang kalsada, at malakas na pagbuhos ng ulan ang pumapatak sa aking buong katawan.
Basa at nilalamig kong sinuong ang masamang panahon habang walang ni isang payong na handang bigy...
Subrang busy sa school and work this days. After that so happy moment ay bibigyan ka pala talaga ng stress nang buhay.
This week nagsabay-sabay ang exams and quizzes. Pati sa trabaho ko dumadagdag ang demand ng oras ko. Halos hindi na ako gaanong na kakakain at nakakatulog. Last night, I even slept on my assignment dahil sa pagod ko from morning to night.
I'm here sa Library ng school at planong bawiin ang plano kung pagrereview na tinulugan ko kagabi. Hiwa-hiwalay kami ngayong nag-aaral. Nasa library din naman sila pero mas pinili kung nasa sulok ako nang library. Wala pa akong insaktong tulog o pahinga man lang dahil sa pag-iisip sa exams and quizzes. Dagdag pa ang subrang pagod sa trabaho ko.
Ramdam mo iyong natutulala ka nalang while kaharap ang aaralin mo dahil sa kalutangan. This is what was happening to me.l right now.
Hindi sapat ang 2 hours ko lang na tulog at ilang oras na pagreview. Halos madokdok ko na ang aking mukha sa notes ko noong may tumabi sa kina-uupuan ko.
Nakadokdok ang aking ulo sa lamesa ng library habang ‘di ko kita kung sino man ang tumabi sa akin. I can't focus at tinatamad ako.
“A coffee for a girl who seemed too happy yet too solemn,” it's Cedric with his seemed so happy face.
“Thank you ah!” inis ko kunyaring sabi. Kinuha ko nalang ang bigay niyang kape at ininom ito. I won't argue, he had a good taste in terms of selecting good quality coffee.
He grab my notes and read it's content. Kala mo naman nag-aaral talaga. “Ano na naman babasahin mo riyan?” Tanong ko pa habang ihip ihip ang bigay nitong kape.
“Turuan mo ako, para makapag-aral ka rin.” Ngisi nitong saad habang nakatingin pa rin sa notes ko.
Wala rin naman akong magagawa kaya agad kung kinuha ang notes ko at tinuruan ito. Mahina at bulungan lang talaga ginagawa namin, baka kasi maligaw ang librarian dito sa pwesto namin at mapalayas pa kami.
Actually it's fun having a conversation with the topic about our subject. Hindi lang ako natuto, but also may opinion din akong na rinig from the others perspective.
A moment later, natapus din ang pagrereview namin. Ubos na rin ang kape na dala ni Cedric. Hikab ako ng hikab sa pagod at kakaexplain din sa lalaking katabi ko.
Cedric's Point of View
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
Pansin kung lagi itong naghihikab matapus nang pagturo nito sa akin. I know, hindi naman talaga ako nag-aaral, but because of her ay sineryuso ko talaga pag-aaral ko ngayon.
I don't know, parang unang kita ko palang sa kaniya may kung anong pwersa agad ang humatak sa akin papunta sa kaniya.
Maya-maya pa ay napayoko na nga ito sa lamesa at napapikit sa kaniyang mata.
Binaliwala ko nalang ito at hinayaan itong matulog muna. Malayo-layo pa ang time namin para sa susunod na class kaya minabuti kung kinuha ang wala nang lamang baso nito ng kape at inilayo ko rito.
Hindi makatiis ay agad na agaw nito ang aking pansin. Tulog naman ito kaya anong masama na pagmasdan itong matulog.
Pinagmasdan ko lang ito habang mahimbing na natutulog sa tabi ko. Nakahalumbaba lang akong nakatingin sa mahimbing nitong pagtulog. Medjo pansin ko pa ang paglilikot niya marahil hindi ito comportable sa position nito.
Nakatanga lang akong nakatingin dito nang tumunog ang messenger ko.
It's my friends na ilang araw ko nang hindi pinagbibigyan sa mga pagiimbeta nila sa aking gumala.
From Chris:
Hoi! Nag-asawa ka na ba at hindi ka na pweding yayain?
This was also the reason why or should I say she's the reason why I don't have any interest in parties anymore. I just ignored his chat at muli ay tinitigang muli ang maamo nitong mukha.
Like, sa isang iglap I just wanted to be perfect para sa kaniya. I felt like, she needed someone kahit hindi pa ngayon at least nasa tabi na niya ako.
Ewan, parang instantly naging mas protective and medjo gusto ko malapit ako sa kaniya after what we talk about ni Raphael the other night na nagbeach kami.
*The Night at the beach*
After kung magsasayaw kanina ay napatayo ako't ako'y na iihi. Dali-dali akong naghanap nang maiihian na malayo sa dagat at malayo sa kung saan kami naroon.
I was running for my life and finally nakahanap ako nang banyo. Malapit ito sa dalampasigan at may nakapaskil na “5 pesos bayad, dito e hulog (pointing arrow into a little plastic mineral water bottle)” sa may pinto noong banyo.
Instead naman magcause ako nang pollution sa tubig ay agad akong nagbayad o naghulog nang bente sa may plastic bottle sa may pinto. Wala akong barya eh!
Halos magpasalamat ako sa sampong diwata noong sa wakas ay na iraos ko rin ang paputok ko nang pantog.
Nang matapus ay dali-dali akong naghugas nang kamay sa loob na rin nitong maliit na banyo.
“Gusto mo ba talaga si Seah?” Rinig ko ang boses ni Raphael sa labas ng banyo. Agad akong lumabas matapus kung maghugas nang kamay.
“Kung sasabihin kung Oo, may magagawa ka ba?” saad ko habang nagpupunas nang kamay sa panyo kung dala.
“Gusto ko rin siya,” agad akong napakurap mata sa saad nito. “Seryuso ka ba?” hindi makapaniwala kung tanong.
Matagal pa bago ito sumagot ulit. “Alam ko, pero seryuso gusto ko siya.” Seryuso at nakatingin ito sa mga mata ko habang sinasabi ito.
Napahinga ako nang malalim at napasandal sa pinto ng banyo. “Ayuko masira pagkakaibigan natin. Alam ko na may nararamdaman si Jasmine sa iyo. Pero, kailan pa?” seryuso kung tanong nito.
“Hayst! I don't know, biglaan eh!” saad nito habang ginugulo ang buhok nito. He also lean on the comfort rooms wooden like fence and took a deep sigh.
“Ako sa totoo lang Raph, I loved Seah when I first saw her that day she comes in our room. Sana kung piliin ka niya, hindi masayang iyun sa pagpili sa iyo.”
“Hindi sa maganda siya o dahil may gusto ka sa kaniya. Sana, kung hindi man ako mapili sa huli ay makita mo kung bakit ko siya minahal. Sa ngayon!” I paused for a bit at hinarap ito.
“Tsk! May the best man wins?” pangkukutya ko pa habang nakangisi sa lalaking seryuso ngayong nakatingin sa kamay kung nakalahad at handang lamanohan siya.
He took my hand and shake it, like we just sealed a deal.
“May the best man wins!”
*End of flashback*
Remembering that halos lamonin ako nang takot na baka nga sa huli pipiliin niya si Raphael. Ano bang laban ko sa taong iyun, hindi naman niya ako katabing kwarto at kasama sa iisang bahay.
I don't even have what they called him as a perfect guy. Halos lahat naman alam na barumbado ako. I am scared that in the end of loving her, I'll also ended up being broken.
As I was watching her sleep, I can't help myself to put my trembling lips into her forehead. Napapikit pa ako at nanginginig na ilapat ang aking mga labi sa malinis nitong noo.
As I parted my lips ito her forehead, she wakes up and looked at me in the eye.
Halos lumipad na kaluluwa ko dahil na huli pa ako sa ginawa ko kaya na pa-upo agad ako ng tuwid.
Halos ma-sampal ko pa sarili ko sa katangahan na ginawa ko. I can't imagine that, my first kiss ay ninakaw pa.
