"Eğer ki kabul edersen, tanrıma kendimi sunuyorum."
Yetimhanede tanışan bir grup genç peşlerini bırakmayan geçmişlerinin kendilerini sürüklediği yere, İtalya'nın arka sokaklarındaki kirli ellere düşerler lakin kurtuluşu temiz kalmaktansa kirlenebi...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
"Bazı insanlar göremiyor, Soleil."
•
Yatakhanenin aralık kapısı ardına kadar açılıp bir dizi adım sesi içeriye dolduğunda gözlerimi sarı sayfadaki eğri yazıdan çektim. İki karanlık silüet art arda yürüyor, duvardaki mumları sırayla yakıyordu. Onlar yanıma gelip beni fark edene kadar sessiz kalıp fısıldaşmalarını dinledim.
"Özür dilerim, çok yardımcı olamıyorum."
Yanındaki konuşmayıp yaktığı mumları yerleştirmeye devam etti.
"Belki yarın işin daha erken biter. O zaman bizimle oynarsın değil mi?"
Sessizlik.
"Ah, konuşmayı pek sevmiyorsun gibi duruyor."
İçeriye girdiğinden beri konuşmayan oğlanın adımları hemen önümde durup kolları duvardaki muma uzandıktan bir süre sonra karanlık son buldu. Tanıdık sesin sahibini seçebildiğimde göz göze geldik. Kaşlarını şaşkınlıkla kaldırıp geriye adımlamıştı.
"Sen- Riki! Tanrım... Beni korkuttun!"
Gülümseyip başımla selamladıktan sonra yanındaki oğlana baktım. Jaeyun'un aksine benimle pek ilgilenmemiş, sıradaki mumu yakmak için yanımdan geçip gitmişti.
Jaeyun'a baktığımda elini oğlana doğrultup aceleyle konuştu.
"Sunghoon, o. Ona yardımcı oluyorum."
Önce elimdeki deftere ardından ise hâlâ uyuyan Seonwoo'ya baktığında gülümsedim.
"Ben de Seonwoo'yu bekliyorum."
Gülümsememe karşılık verip gözlerini sırtımı yasladığım yatakta uyuyan oğlandan çekmeden önce başını eğip küçük adımlarla yanımdan uzaklaştı. Fısıldaşmaları hâlâ kulağıma geliyordu lâkin artık yeterince aydınlık olan yatakhanenin zemininde oturmaya devam edip kucağımdaki defteri yüzüme doğru yaklaştırdım.
Defterin oldukça az bir kısmı güzel, eğri bir yazıyla süslenmişti. Yazılar satır satır boyamıştı sarı sayfaları. Yazan kişinin duyurmak istediği çok sözü vardı anlaşılan fakat defteri bitirmeye yetmemişti kalemi.
Güzel yazının son bulduğu yerde birkaç sayfa bomboştu, ardından ise taklit eseri eğik lâkin okunması zor bir yazı geliyordu. Güzel yazının aksine daha çok sayfada mevcuttu okunması zor olan. Defterin sonuna dek devam ediyordu, sayfalar hor kullanılmıştı.
İlk sayfaya geri dönüp tekrar okudum:
Değerlim, bu dünyadaki tek varlığım Kim Seonwoo'ya.
Gözlerim uzunca bir süre bu sayfada oyalandı, ardından ise yavaşça sayfayı çevirdim. Bu sayfa eğik yazıyla baştan aşağı doluydu.
