8 | aklı başında küçük insanlar

145 15 61
                                    

"Sanki şu çatının altına hiç girmemiş,şu yataklarda ağlayarak uykuya yenik düşmemişçocuklar hâlâ çocuktu da biz aklı başında küçük insanlardık

Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.

"Sanki
şu çatının altına hiç girmemiş,
şu yataklarda ağlayarak uykuya
yenik düşmemiş
çocuklar hâlâ çocuktu da
biz
aklı başında
küçük insanlardık."

1 Temmuz 1912

  Gün doğarken çoktan uyanmış, Heeseung'un bile henüz girmediği bahçeden birkaç sebzeyi kollarıma dizip mutfağa getirmiştim. Heeseung yemek yaparken iyi izlemiş olmalıyım ki sabah için atıştırmalık birkaç şey hazırlayabildim.

  Aldığım sebzeleri bir tabağa koyup tezgahın köşesine bıraktım son birkaç gündür yaptıkları gibi küçük bir tencerede çorba pişirebilsinler diye.

  O esnada sırtımın dönük olduğu kapıdan birkaç adım sesi geldi, ardından ise gürültülü kahkahalar.

  "Sana söylemiştim Jeongseong! İsteyince yemek yapabiliyor."

  Sesin sahibi, iki oğlanı geride bırakıp hazırladığım tepsiye bakındı. Jeongseong oldukça bitkin gözükürken Heeseung, sepetine koyduğu sebzeleri tezgaha diziyordu. Her zamanki gibi oldukça sakindi.

  Jungwon tezgaha yaslandığında onlara döndüm.

  "Size Seonwoo'nun yanından ayrılmayın demedim mi?!"
 
  Jungwon ayağını sallamayı bırakıp sırtını yaslandığı tezgahtan uzaklaştırdı. Az önceki çocuksu hâlinden eser kalmamıştı, dudaklarını birbirine bastırıp omzunu silkti.

  "Yalnız kalmak istediğini söyledi."

  Elimdeki tepsiyi tezgaha geri bırakıp şaşkınlıkla yüzlerine baktım teker teker.

  "Siz de onu yalnız mı bıraktınız?"

  Heeseung derin bir kaba su doldurup sebzeleri içine attıktan sonra onları ovuştururken sakince konuştu.

  "Beni istemiyor zaten."

  Jungwon ona dönüp itiraz edercesine mırıldandı.

  "İstemiyor değil. Şu an biraz... Kötü sadece."

  Mutfak bir kez daha sessizleştiğinde tepsiyi elime aldım. Seonwoo'yu daha fazla yalnız bırakmak akıl kârı değildi. Hızlı adımlarla mutfaktan çıkıp merdivenlere yöneldiğimde adımlarımın yavaşlamasına sebep olan cümleler doldu kulaklarıma.

ᴛᴇᴍᴘᴇsᴛᴀ • sᴜɴᴋɪHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin