"Akça?"
Yağız bana doğru yaklaşıyordu nefesimi tutuyordum kalbim yerinden çıkacak,deli gibi atıyordu kanın yanaklarıma oturduğunu hissediyordum,birden elini alnıma koydu avuç içi sımsıcaktı.
Elini alnımdan çektikten sonra nedense koca bir boşluğa düşmüş gibi hissetmiştim nefes almayı unutan ciğerlerim sızlayınca nefes alma ihtiyacı duyup nefes aldım,oda ne yaptığını yeni farketmiş gibi elini hızlıca direksiyona götürdü.
Bu davranışı nedense kalbimin atışını hızlandırmıştı daha önce Asena da bakmıştı bana bünyem biraz kolay hasta olabiliyordu o zaman Asenanın davranışları kalbimde merhamet duygusunu arttırıyor ve minnettarlık hissine kapılıyordum ama şuan hissettiğim şey merhamet değildi yada minnettar kalbimi delicesine arttıran bu denli duygu başka bir şeydi.
Kendini açıklama ihtiyacında hissetmiş olacak ki
"Ateşin düşmüş."dedi kara gözleri baktıkça içine çekiyordu yeşillerimi bronz teni ve kara saçlarıyla oldukça yakışıklı bir adamdı Yağız.
Tebessüm edip "Seni de uğraştırdım Komutanım."Dedim
"İş saatleri dışında Yağız demen yeterli Akça."dedi Bu dediğine nedense mutlu olmuştum dudaklarım hafifçe yukarı kıvrıldı.
"Yağız ,Akça benim lakabım sende bana iş saatleri dışında Beyza diyebilirsin."Dedim.
Cevap vermeden sadece kafasını sallayarak bu dediğime onay vermişti.
Camdan dışarıyı izliyordum,sonbahar havası fazlasıyla kendini belli ediyordu,camı hafifçe aşağı indirdim,ben hastanedeyken yağmur yağmıştı belliydi yağmurla ıslanan taze çim kokusunu içime çektim,ferahlatıcı bir kokuydu ama his bana acı veriyordu geçmişin anılarını zihnime serpiyordu,gözlerim kendiliğinden kapanmıştı.
"Üşüyeceksin,Akça."Sesini duyduğumda kirpiklerimi hafif araladım cevap verme gereğinde bulunmadan camı kapatıp yolu izlemeye devam ettim.
Lojmana girdiğimizde kemerimi çözüp araçtan indim Yağız'ın gözleri üzerimdeydi.Bir anda içimden gelerek
"Komutanım bir kahve ısmarlayabilirim gece gece sizi de yordum teşekkür amaçlı yani."Dedim bu dediğime şaşırmış olacak ki bir kaç saniye kendine düşünme fırsatı verdi.Onayladığına dair bir şey demedi ama peşimden ilerlemesi onayladığını gösteriyordu.
Merdivenden çıkıp kapının önüne gelince anahtarı çevirip eve girdik,
"Komutanım salon soldan 2. oda" diyerek kendim mutfağa yöneldim kahve makinesine Türk kahvesini koyarak çalıştırdım,hazır olduğuna dair sesi duyunca güzelce fincanlara koyup içeriye doğru adımladım.
İçeriye girdiğimde görüntü nefes kesiciydi kafasını geriye doğru atmış adem elmasını gözler önüne sermişti üstündeki ceketi cıkarttığından kol kaslarını güzelce saran tişörtle duruyordu hafifçe geldiğime dair öksürük sesiyle odaya girdiğimde kafasını kaldırıp bana bakıp kendini koltukta toparladı.
Tekli berjerde oturduğundan bende yanındaki ikili koltuğa oturdum.
"Ellerine sağlık."diyerek tebessüm etti.
Bende tebessüm ederek "Afiyet olsun Yağız."Dedim.
Ismi cok güzel değil mi ama yaaa adem elmasini ısırdığım
"Ee komutanım neler yapıyorsunuz?"diye sorma ihtiyacında hissettim.
"İş ev,ev iş aynı."Dedi.
Yani insan bir sen napiyon der böyle nasıl sohbet edicez Yağız atım.
"Ne kadar süredir buradasınız?"diyerek soru yönelttim.
"3 yıldır Kılıç timiyle beraberim,sen buraya gelmeden önce neredeydin?"
Diyerek çok şükür soru sorma ihtiyacında bulundu.
Biraz fazla heyecan yapmıştım sanırım yalnız başımıza evde sohbet etmek çok benlik değildi boynumun yandığını hissettiğimden bileğimdeki tokayla saçlarımı bağladım,gözleri boynumda geziniyordu nerdeyse kalbim patlayacak tı heyecandan.
