The Exchange {5sos fanfic} SLOW UPDATES

Part 3 ♡

~ 16 augustus
"Julia" ik hoor een stem fluisteren.
"Julia, wakker worden." Ik voel nu een hand mijn schouder zachtjes heen en weer schudden. Ik open mijn ogen langzaam.
"Julia," zegt mijn moeder "je moet eruit. Je gaat zo vliegen." Ik kijk op mijn wekker, 3:25. Lekker vroeg.
Zodra mijn moeder uit mijn kamer is sta ik op en loop naar de badkamer. Ik doe mijn ding. Ik trek een lange joggingbroek en een los shirtje met korte mouwen aan. Ik neem een vestje mee voor in het vliegtuig.
Na het ontbijt poets ik nog even mijn tanden en doe ik mijn lange bruine haar in een staart. Mijn bril op mijn neus en mijn lenzen zitten in mijn toilettas in mijn koffer.
Ik loop de trap af, mijn koffer staat al beneden. In mijn hand heb ik mijn handbagage. Deze bestaat uit een boek, brillenkoker, oordopjes, mp3speler en mijn mobiel. Oja, ook nog een kladblokje en een pen, voor als ik wat wil tekenen of schrijven.
In de woonkamer zit iedereen op de bank, ze wachten allemaal op mij om mee te gaan naar het vliegveld. Bram leunt met halfgesloten ogen tegen Emma aan en zij kijkt moe voor zich uit. Mijn vader kijkt op als ik binnen loop.
"Zullen we dan maar gaan?" Vraagt hij. Ik knik. Iedereen staat op. Mijn vader pakt mijn koffer en legt die samen met mijm handbagage in de kofferbak. Met z'n vijfen stappen we in de auto. Het is inmiddels vier uur 's ochtends als we wegrijden.
Na een uurtje komen we aan bij Schiphol. Mijn vlucht vertrekt pas om 6:30 maar je moet er een uur van tevoren al zijn. Als ik uit de auto stap voel ik en zacht ochtendbriesje in mijn gezicht. Ik kijk naar het gebouw en dan overvalt het gevoel me pas, ik ga nu, ik ga nu een jaar weg naar de andere kant van de wereld. Ik haal even diep adem en pak mijn tas en koffer vsn mijn vader aan. Met z'n allen lopen we het grote gebouw in.
"Waar moet je zijn?" Hoor ik mijn moeder vragen. Ik kijl even op mijn kaartje.
"Gate 5" zeg ik. Ik zoek de bordjes.
"Daar!" Roept Emma. "Gate 5 is die kant op!" We volgen haar.
Na ongeveer vijf minuten lopen komen we aan bij een balie, erboven hangt een groot bord met 'Gate 5' erop. Dit is het dan, vanaf hier moet ik alleen verder. Ik loop naar de balie en een vrouw kijkt op.
"Kan ik u helpen?" Vraagt ze.
"Ik ga zometeen met de vlucht van 6:30 naar Sydney, maar ik even vragen of ik nu al door de poortjes moet of dat ik nog even bij mijn familie kan wachten." Zeg ik.
"U kunt nog even wachten," zegt ze "om 5:30 zal er worden omgeroepen dat alle passagiers van die vlucht naar deze balie moeten komen, tot dan kunt u bij uw familie blijven."
"Oke, dank u wel!" Zeg ik dankbaar. De vrouw glimlacht en knikt haar hoofd. Ik draai me om en loop terug naar mijn ouders.
"Ik heb tot half 6," zeg ik "dan moet ik door de poortjes." We lopen met z'n vijfen naar een bankje en gaan zitten.
"Heb je er zin in?" Vraagt mijn moeder. Ik knik.
"Ja, naar ik ben wel zenuwachtig."
"Dat snap ik, maar je zult het vast heel leuk gaan hebben daar." Ik lach. Zo praten we even verder.
Om half 6 klinkt er een toon door de speakers.
"Geachte passagiers van vlucht KLM379. Gaat u alstublieft naar Gate 5 om zich klaar te maken voor de vlucht. Dank u."
Het bericht volgt een aantal keer in verschillende talen. Alle vijf staan we op. Ik haal diep adem en draai me naar Bram.
"Ik zal je missen, ukkie" zegt ik. Hij glimlacht maar ik zie tranen in zijn ogen komen.
"Ik ga jou ook missen." Snikt hij. Ik knuffel hem.
"Je zult het vast leuk hebben met Simon." Ik laat hem los en loop naar Emma. Ik zie al een traan over haar gezicht lopen. Houd je sterk Julia, kom op. Zeg ik tegen mezelf.
"Doei zus." Zeg ik en ik geef haar een dikke knuffel. "Ik ga je missen."
"Ik jou ook zusje". Er komen ook tranen in mijn ogen.
"Ik zal je een berichtje sturen als ik een tussenstop heb in Singapore en zodra ik in Sydney ben geland. Ook zal ik je minstens twee keer per week Skypen." Zeg ik. Wel lachen.
"Daar houd ik je aan." Zegt ze. Ik druk een kus op haar wang en loop naar mijn vader.
"Doei pap." Zeg ik. Ook in zijn ogen zitten tranen. Hij trekt me in zijn armen.
"Doeg meissie van me." Snikt hij. "Voorzichtig zijn hè! Vooral met jongens!" Ik lach.
"Ja pap, komt goed." Ik geef hem nog even knuffel en loop naar mama. Zij is al helemaal in tranen. Ik knuffel haar meteen.
"Ik ga je missen mam." Fluister ik.
"Ik jou ook lieverd." Tranen lopen over mijn wangen. Ik trek me uit de knuffel. Mijn moeder kijkt me aan en veegt mijn tranen weg.
"Je bent zo groot geworden." Ik lach.
"Ik ben nog maar vijftien mam, bijna zestien. Ik ben nog niet groot."
"Je eerste keer op reis zonder ouders, en dat helemaal naar Australië voor een jaar!" Ik lach.
"Ik moet nu echt gaan." Zeg ik. Ik geef iedereen nog een kus op hun wang, pak mijn koffer en tas, en loop naar de balie.
Als ik aan de beurt ben geef ik mijn ticket aan dezelfde vrouw als daarnet.
"Ben je er klaar voor?" Vraagt ze. Ik haal diep adem.
"Ik denk het wel, ja." Ze lacht.
"Als je koffer gewogen is loop je door de poortjes. Dan kom je voorbij een lopende band, daar leg je je bagage op. Je handbagage houd je bij je." Legt ze me uit. "Snap je het?" Ik knik. "Oke, veel plezier meisje."
"Dank u wel mevrouw." Ik knik dankbaar. Ik loop door poortjes en kijk een laaste keer achterom. Ik zie ze alle vier staan, met hun armen om elkaar heen. Ik zwaai naar ze en ze zwaaien terug. Snel loop ik door, ik kan mijn tranen niet meer inhouden en wil niet dat ze me zien huilen. Ik zie de lopende band en leg mijn koffer erop. Ik loop door en ga op een bankje zitten. Snel pak ik een papieren zakdoekje uit mijn tasje, snuit mijn neus en droog mijn ogen.
"Voor het eerst alleen op reis?" Ik kijk op en zie een jongen van een jaar of twintig staan. Ik knik. Hij gaat naast me zitten.
"Ik weet nog hoe ik dat vond." Zegt hij. Ik glimlach.
"Ik ben Jamie." Zegt hij.
"Ik ben Julia." Stel ik mezelf voor. "Ik ga naar Sydney."
"Oke, ik naar Singapore." Zegt hij. Ik knik. We praten nog even verder. Hij heeft een stoel een paar rijen voor mij. Ik vertel hem over het uitwisselingsproject. Hij luisterd aandachtig. Dan klinkt er weer een toon.
"Alle passagiers van vlucht KLM379, gelieve naar het vliegtuig te gaan. De vlucht vertrekt in enkele minuten. Dank u."
Ook deze keer volgt het bericht in meerdere talen.
"Nou, dat zijn wij." Zegt Jamie.
"Inderdaad."
We staan op en lopen naar de slurf.
"Julia," zegt Jamie.
"Ja?"
"Veel plezier komend jaar alvast."
"Dankjewel, jij ook Jamie."
Ik geef hem nog een knuffel en we lopen naar onze stoelen.
Als iedereen zit en de deuren dicht zijn zegt de piloot wat.
"Here speaks your captain. Welcome on board of our plane. Thank you for travelling with us. I hope you will enjoy your flighr and the trip to and on your destination. Please vasten your seatbelts. When we fly on the right hight, the light on the chair in front of you will lit up. That means you are able to walk free through the plane. Have a nice flight."
Ik zit op een stoel bij het raam en kijk naar buiten terwijl we opstijgen. Ik neem soms nog foto's van het mooie uitzicht. Na een tijdje pak ik mijn mp3speler en oordopjes. Ik doe ze in en zet muziek op. Na een tijdje val ik in slaap.

----------
Hallo!
Ik ben benieuwd naar wat jullie van dit hoofdstuk vonden want ik heb serieus nog nooit gevlogen en ben ook nog nooit op Schiphol geweest dus heb ik maar iets bedacht.
Dit is het langste hoofdstuk dat ik tot nu toe ooit heb geschreven! Wel 1447 woorden!
Veel leesplezier!!

Xx J.