Öldüm.
Ve gözlerimi açtığımda bir çocuk taciriydim.
"E ebesinin a-"
~
Daha önce hiç öldükten sonra yeni bir hayat şansı hak eden ve başka bir bedende gözlerini açan insanların hikayelerini duydunuz mu?
Duymadıysanız endişelenmenize gerek yok. Size...
Bölüm yanlış bakmadıysam kitaba ilk yorum atan okura ithaf edilmiştir.
Selaaaam! Ucube yazarınız geldi. Nasılsınız? Ben harikayım. Ama şu sıralar okunma-oy-yorum sayısı azaldı ondan galiba hiç ilhamım yok... Evet bölüme geçelim.
Ama klasik boşumu da yapayım. Öhöm. Bu arada benim yine başıma bir şey geldi ve omzum çıktı yanlışlıkla... şu şansım ne zaman dönecek ya
Ayrıca bu bölüm geç geldi çünkü sezon arasındaydık ama haberiniz yoktu skskaooslsw
Bu bölümü yazarken dinlediğim şarkıyı yukarıya koydumsıwısıow
Rev kombin:
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Açıkçası kendi tarzı olmayan ne bulsa giyen biri olarak Rev'i kendi zevksizliğime denk yazıyorum. Bu yüzden kıyafetini beğenmezseniz başka bir şey hayal edebilirsiniz çünkü pek de ne gittiğinin önemi yok sadece karşıma çıkınca aa bunu rev giysin diye düşünüp buraya koydum.
Sonradan eklenen not: 21.21'de bölümü atmak için girip wattpad'ın sorun çıkarması yüzünden küçük bir aksaklık yaşadım. Wattpad Bana biraz huzur ver ya... üstelik bölüm bildirimi de gitmedi...
-♡♡♡♡♡♡☆♡☆♡☆♧☆♡☆♡☆♡☆♡♡
"Gerçekten beklememe gerek yok mu?"
"Hayır, buna gerek yok. Akşam burada olursun."
"Bunu al. İşin bittiğinde beni çağırabilirsin ve nerede olduğunu görebilirim." Kaşlarımı çatarak bana uzattığı bilekliği elime alıp havaya kaldırdım. Ortasındaki taş haricinde normal bir şeye benziyordu. Ortasındaki taş ise 8 köşeli bir yakutu andırıyordu. Tabii ki de gerçekten yakut olup olmadığını anlamak için fazla fakirdim ama bu bileklik nerede olduğumu gösteriyorsa ne olursa olsun büyülü bir şey olduğu barizdi. Aklımdan geçenler rotasını dilime de çevirdi.
"Bir çeşit gps falan mı?" Ay bunlar gps falan ne bilsin ya! Aceleyle kendimi düzelttim. "Yani nerede olduğumu gösteren bir şey?" Kafasını sallayarak beni onayladığını hissetim ama tüm dikkatim elimdeki bilezikteyken gözlerimi ona çevirmemiştim.
"Evet. Hiç duydun mu?"
"Hayır." Gözlerim hâlâ elimdeki bilezikteyken gülümsedim. "Hiç duymadım." Bileziği dikkatlice bileğime geçirdiğimde ortasındaki taş kısa bir an parladı. Fazla film izlediğimden sanırım, şimdi kafamda taşın aniden öterek patladığı ve beni de havaya uçurduğu korkunç görüntüler canlanmaya başladı.
"O taşa dokunursan beni çağırırsın." Haa... anladım. Bir çeşit taksi çağırma butonu gibi anlaşılan. Onu tekrar kafamı sallayarak onayladım.
"Öyleyse ben geri dönüyorum." Kafamı çevirdiğimde Damien elleri cebinde beni izliyordu. Gözlerim kumaş pantolonunun cebindeki elleri ve yüzü arasında gidip geldi. Bir şey diyecektim ama sonra vazgeçip sessiz kaldım. Dudaklarında nazik bir gülümseme belirdiğinde onu onayladım. Birkaç adım geri giderek benden uzaklaştı ve daha sonra ne olduğunu anlayamadan gözlerimin önünde yok oldu.
