Gym Love/Chanmin

<-6->

Abim chana

Öncelikle bana karşı hep anlayışlı ve sevgi dolu bi abi olduğun için sana minnettarım ama etrafımdaki kimsenin bilmediği çok fazla acı şey yaşadım. Artık her şeye bi son vermenin zamanı geldi. Özür dilerim. Kendine iyi bak ve hayallerini yaşa Hyung. Beni Unut...

Ne demekti bu kardeşim onu unutmamı mi söylüyordu yani? Neye son vermekten bahsediyordu? Kimsenin bilmediği ne yaşamıştı?

Bu cevapsız sorularım bi yana, benim tek merak ettiğim şey kardeşime bu acıları yaşatan o piçin kim olduğuydu. Kimdi kardeşime canından vazgecirticek kadar bıktıran.

Oturduğum yerden kalktım. Gözyaşlarımı sildim ve sigaramı yaktım. Kardeşime bunu yapan o piçleri bulmalıydim. Onu herkesten iyi tanıyorum benim kardeşim sebepsizce kendi canınından vazgeçebilecek biri değil.

O gün kendime bi söz verdim ne pahasına olursa olsun kardeşimin gercek katillerini bulucak ve onları kendi ellerimle öldürücektim...

6 sene sonra (Chan) O gün...

"Özür dilerim kardeşim, az kaldı dayan"

Şuan onun mezarının önünde duruyordum ama hala ona bu acıyı yaşatanları bulamamıştım. Ama az kalmıştı.

Yaşadığım o karanlık günden sonra da cok çabaladım ama tek başıma yol alamadım. Polis intihar olduguna o kadar emindi ki onlar bile yanımda durmadilar.

Bende kabullenmeye başlamıştım. Üstünden o kadar zaman geçmişti ki. Bugün tam 6 sene olmuştu. Kardeşim yaşasaydı şuan 21 yaşında olucakti.

Pes etmiştim o güne kadar..

Kardeşimi kaybettikten sonra okulu bıraktım ve sadece geçine bilmek için spor hocalığı yapmaya başladım.

O gün olan intihar ve kardeşimin ölmeden önce anlattiklariyla ilgili gerçekten detaylıca bi inceleme yapmıştım. Bu yüzden isimlerini duyar duymaz onları tanıdım. Seungmin ve changbin..

Sanırım tesadüftü ama bu sefer vazgeçmiyecektim. Kardeşime bunu yapanları bulucaktim..

Bu yüzden onlara gerektigi kadar yakinlaştim. Takip ettim ve diğer arkadaşlarını da öğrendim. Bu sefer onları elimden kacirmiyicaktim. Gerçekleri öğrenmenin zamanı gelmişti..

Ama henüz onunla ilgili yeterince bilgi edinemeden kurstan ayrılacağını öğrendim. Buna doğrudan karışamazdim. Bu yüzden harekete gecmemin zamanı geldiğini düşündüm.

Önce o gün onu takip ettiğimde ulaştığım evdeki üç arkadasini evime çektim ve avlanır gibi onları yakaladım. Asıl şüpheli olan seeungmine gelirsek. Açıkçası onu kandirmanin bu kadar kolay olacağını tahmin etmemiştim.

(Seungmin)

Uyandığımda ellerimi kelepçeliydi. Küçük ve karanlık bi odada yalnızdım. Sanırım biri kafama vurup beni bayıltmısti ki başım fena ağrıyordu.

Kendime geldiğimde etrafa bakındım. Tüm perdelerin de kapalı olmasıyla birlikte bulunduğum oda bana daha da korkunç gelmeye başlamıştı. Ama ben neden ve nasıl burda olduğumun farkında bile değildim. Hiçbir şey hatirlamiyordum. Sanırım bulunduğum oda bi oturma odasıydi.

Ellerim arkadan kelepçeli şekil de odanın ortasında bi sandalyeye bağlanmış şekilde duruyordum. Ayrıca ağzım ve ayaklarım da bağlıydı. Yine neye bulaşmıştim diye düşünürken dışarıdan gelen ayak seslerini duymamala bakışlarımı o yöne çevirdim.

İçeri giren kişiyi gördüğüm de hem şaşırdım hem de bugün neler olduğunu yavaş yavaş hatırlamaya başladım.

Chan yanıma doğru gelidi. Ağzımda ki bandı çıkardı ve çenemden sert bi şekilde kavrayarak başımı yukarı doğru kaldırdı.

"Uzatmicam bana bildiğin herseyi anlaticaksin. Kim Seungmin neden yaptin?"

Sonlara doğru sesi beklediğimden de gür ve sinirli çıkınca bu sefer olayın ne kadar ciddi olabileceğini düşünmeye başladım. Onu tanimiyordum bile. Ayrıca neyi neden yapmisim? Ben yine ne bok yedim?

O kadar korkmustum ki "B-ben n-ne yapmışım ki?" diyebildim sadece.

"Bilmem. Benim hayatımın ortasına sıçmak dışında ne yaptın bilemem Kim Seungmin."

Bana tam adımla seslenmesi nedensizce beni daha da korkuturken söylediklerine odaklanmaya çalıştım. Ona ne yaptım ki. Boş bakışlarım karşısında

"Gerçekten ne yaptığından haberin yok heralde" dedi ve devam etti

"Yang Jeongin. Onu tanıyorsun yanılıyor muyum?"

Böyle bi soru beklemiyordum. Dediği isim garip bi şekilde tanidik gelmisti ama hatirlayamiyordum.

Benden cevap gelmeyince konuşmaya devam etti "10-A den Yang Jeongin."

Bu onun adıydı evet. 6 sene önce. Okulda intihar eden çocuk. Kavgalı olduğum çocuk..

"Hatırladın değil mi?" diye devam ettiğinde belli etmese de gozleri yaşarmaya başlamıştı.

"E-evet hatırlıyorum"

"Güzel o zaman hayatını nasıl mahvettigini de hatirliyosundur."

"B-biz onunla sadece bazen atışırdık. Hiçbir zaman o-ona zarar verdim ben."

"Neden?"

"B-biz.."

"NEDEN DEDIM KIM SEUNGMİN!!?"

"BENIM SEVGILIMDEN HOSLANIYODU DA ONDAN!!"

Hellooooooooo

Bu bölüm de böyle oldu. Galiba yazdığım en uzun bölümlerden biri oldu. Umarım tutar.

Staayyyyyyyyy