Gym Love/Chanmin

<-10->

"Bence siyahini giyin"

Saat coktan 2 buçuk olmuştu ve jisungla ben hala ne giyinmem gerektigini konuşuyorduk.

"Hmmm.. bilemedim ki simdi.. siyah mı giyinsenm."

Odaklanmaliydim. Ne de olsa chani tavlamaya gitmiyordum ya. Ciddi bir iş için buluşucaktık.

Yarım saat önce telefonuma gelen konuma göre buluşacagimız yer eski okulumuzdu. Orayı hiç özlemiyorum. Mecbur kalmadikça önünden bile geçmemeye çalışsamda bugün oraya gidicektim.

Açıkcasi chana neden yardim ettigimi bende bilmiyorum. Jeongine olanlar bir tarafa içimde chana karşi hissettiğim bişeyler yok desem yalan olur. Ama suan bunun bi anlami yoktu. Gerçekten yoktu. Şuanki tek odak noktan jeongine olanlardı.

~🦭~

"Sonunda gelebildiniz uyuyan güzel"

Aaaa evet. Söylemeyi unuttum galiba bugun saat 1:50 de uyandim..

"Kusura bakma gece pek uyuyamadım da"

Okula dogru korkulu ve bi yandan da heyecanli bakan bakışlarimi görünce birkac dakika sadece gözlerime baktı. Sanki beni rahatlatmak istermiş gibi yanima yaklaştı ve sonra ise....

"Korkma yanindayım"

Birbirine kenetlenen ellerimize baktım. Amacı neydi bunun? Ewt şuan kesinlikle jeongine odakliydim. Tabiii

Hafta sonu olduğundan okul boştu. Bu açıdan içim biraz daha rahatti. Ama bu okulda yaşadığım tüm kötu anilar biz içeri girdikce artmaya başlamişti.

Hala ellerimizi ayırmamıştık. Şuan 2. kata çıkmıştık.

"10-A, sizin sınıf nerede?"

"B-bi kat daha yukarıda sanırım.."

Gerçekten korkuyordum. Aslında böyle bi durumda kötü veya korkmasi gereken birisi varsa o da chandı. Fakat sanırım o olaydan sonra da okula gelmisti. Bu yuzden bu kadar rahattı.

Sınıfa girdiğimizde de içimde hala kötü bi his vardı. Ama chan yanımdaydı.

"Burası.. senin sıran değil mi?"

"Evet"

"Mektubu çantana koyduğuna emin misin? Baska bir yerde olamaz mı?"

"Hayır eminim. Çantama koymuştum."

"Peki siz dışari çıktıginiz da sınıfta kalan kimse var mıydı? Biri mektubu bilerek çantandan almiş olabilir"

"Haklısın ama o güne dair bu kadar ayrıntılı hiçbir şey hatırlamıyorum."

Chan şuan aşırı sabırlı gorünüyordu ve sikiyim çok yakısikliydi.

"Kameralar... kamera kayıtlarina bakabilirsek kimin aldığını bulabiliriz."

"6 sene öncesinin kayıtlarıni niye bize göstersinler chan."

"Orasıni sen bana bırak. Sen sadece görüntülerdeki kişiyi tanimaya çalış yeter."

Dedi ve hızla sınıftan çıktı. Bense şuan boş olan o eski sınıfıma son kez bi göz geçirdim. Neler neler yaşamıştık beee.

"KIMM SEUNGMINNN"

"AAAAA GELIYOUMM.."

~5 Gün Sonra~

"Alo.."

"Onu buldum seungmin"

"Nee? Ciddi misin?"

"Şaka yapıyo gibi bi halim mi var şuan. Neysee şuan her ne yapıyorsan birak ve atıcağım konuma gel kim seungmin"

"Şeyyy chan-"

"Hee soyle kim seungmin"

"Bana kim seungmin demeyi birakır mısın lütfen. Sen tam adımi kullanınca korkyuom."

"Tamam peki. Boşver şimdi tam adıni falan çabuk gel attığım konuma Kim Seungmin."

Dedi ve yüzüme kapattı siktiğim..

~🦭~

Attıgı konuma gittiğim de karşımda gayet hoş normal ve hatta sevimli bi ev vardı. Yaklaştim ve kapıyi çaldım. Kapıyı paril parıl altın sarısı saçlı neredeyse yaşıt olduğumuzu tahmin ettiğim bi genç açtı.

"Meraba hoşgeldin seungmin"

"Hoşbuldum teşekkurler..."

Elini uzattı ve "adım felix, chan senden çok bahsetti. Buyur içeri gir seni odasında bekliyodu."

Bana uzattığı elini sıktım. Ayakkabilarimi çıkardım ve içeri girdim. Kendimi tanıtma ihtiyacı bile duymadım. Artık chan benden nası bahsetmişse. Çocuk daha once yüzümü görmediği halde tanıdı beni lan.

"Üst kata çık sağdaki ilk oda"

"Teşekkürler" dedim ve yukarı çıktım.

Evleri gerçekten dışarıdan göründüğünden daha büyüktü. Fakat şuan aklımda ki soru bu değildi. Beni kapıda karşilayan çocuk. Felix. Chanla ayni evde kalıyordu. Chanin neyi oluyordu ki. Aklıma gelen saçma sapan bi ton düşunceyle yürürken bana denen odanin önüne gelmiştim bile.

Tam ben kapıyı çalıcakken kapı bi anda açıldı. Ve chan hızla bi anda çıkınca...

Halıları gerçekten yumuşakmış..

O anki konumumuz ve kalbimin nasıl hızlı attığını hayatım boyunca asla unutamıyicağim galiba. Chan benim üzerimde ve ciddi anlamda yere yapışmıştık. Bi süre öyle kaldik daha sonra chan kafasını kaldirdı ve altında ki bana baktı. Göz göze gelmiştik. Birbirimize bakışlarımız o kadar farkliydi ki anlatılabilicek gibi değil di.

Daha sonra chan dayanamayip ayağa kalktı ve kalkmam için de elini bana doğru uzattı.

"Ahhhhh s-seungmin özür dilerim ben bi anda sey yapinca..."

Uzattıği elini tuttum ve ayağa kalktım.

"Sorun değil ama lütfen bi daha öyle bakma."

"B-ben"

Evet sanırim şuan saglam bi serefsizlik yapmamın tam zamanıydı. Hic çekinmeden odadan içeri girerken cumlemi tekrarladım..

"Bi daha öyle bakma..."

"Seungmin"

"Senden hoşlaniyorum chan"

Hellooooooo

Evettttt.. artik yapalim bizim ikiliyi de. Lütfen oy kullanınnnn. Teşekkurlerr..

Stayyyyyyyyyy