Gym Love/Chanmin

<-5->

6 Sene Önce (Chan) O gün...

Benim için son zamanlarda yaşadığım günlere kıyasla bugün de sıradan bir gundu.

her sabah olduğu gibi bu sabahta okul için olması gerekenden daha erken kalkmıştım. belki bu sabah bana neler olduğunu anlatır aramız düzelir diye içimden geçirirdim.

Ama yine olmadı yine beni beklememisti bugün de çoktan okula gitmişti. Neden Jeongin?

Jeongin benim öz kardeşim. yıllar önce biz cok kucukken anne ve babamız bi trafik kazasında öldüler. o günden sonra hayatımız çok değişti. ikimizde yetimhanede büyüdük. ve bi gün jeongini evlat edinecek bi aile geldi.

başta birbirimizden ayrılmak istemesek de boylesinin daha doğru olduğunu zamanla kabullendik. ama hiçbir zaman iletişimimizi kesmedik. yani o güne kadar.

Bana gelince şuan 17 yaşındayım ve hala yetimhanede kalıyorum. 18 yaşıma geldiğimde burdan ayrilicak, kendi işimi kurucak ve kardeşimi de yanıma alicaktim. yani ben de öyle olmasını çok isterdim.

Ama son günlerde birbirimizden fazlaca uzaklastigimizi fark etmiştim. Kardeşimle aynı okuldaydik. Zorbalık gördüğünün farkındaydım birkaç kez denk gelmiştim o piçlere. Fakat jeong bu duruma karışmamami istemişti. O benim kardeşim tabi ki arkasını kolluyordum ama bu sefer çok ciddi bir şekilde karismamami istemişti. Bende öyle yaptım.

O gün jeonginin gelmeyeceğini anladığımda bende geç kalmamak için okula giderken yolda felixle karsilastim.
Felix ve ben neredeyse bir senedir sevgiliyiz.

Okula dogru beraber yürüdük. En sonunda okula varmistik ama bugün sanki bi farklılık vardı veya içimde garip bi his. Sınıflarimiz farkliydi bu yüzden ayrıldık. İlk dersimiz için kitaplarımı çıkartacağım sırada koridordan gelen bağirismalarla bakışlarımı o yöne çevirdim. Daha sonra sıramın üzerine duran notu fark ettim.

Yine kim bana eşek şakası yapıyordu. Tam kağıdı buruşturup atacakken üzerinde yazan şeyle duraksadim. Abim Chana. Evet aynen böyle yazıyordu.

Ben daha notu açıp okumaya başlamadan koridorda ki bağırışmalar arasında duyduğum o iki kelimeyle resmen beynime kan sıçramış gibi hissettim. Jeongin ve İntihar.

Hayır o benim kardeşim değildi o olamazdı benim kardeşim öyle şeyler yapmazdı.

Elimdeki notu ceketimin cebime soktum ve koşarak herkesin toplandığı çatı katına doğru çıktım. Şuan kimse umurumda değildi sadece kardeşimi düşünüyordum.

Yerdeki kanlar içinde yatan kardeşini gormemle hemen yanına koştum fakat çoktan gelmiş olan dedektif polisler buna izin vermediler. Kardeşime o gün son kez sarılmama o yumuşacık saçlarıyla son kez oynamama o sıcacık gülüşünü son kez görmeme izin vermediler.

Ben o gün kardeşimi şu koca dünyadaki tek ailemi kaybettim. Onun böyle bisey yaptığına inanmıyordum. O beni abisini bir başına bırakacak kadar acımasız olamazdı.

Son zamanlarda jeonginle aramızda ciddi bi soğukluk vardı. Okulda ne zaman rastgele karşılaşsak beni görmezden gelirdi. Sanki bir yabancıymışım gibi.

Tam da bugün onunla bu konu hakkında konuşmaya karar vermiştim. Benim canım kardeşim acaba istemeden kalbini mi kırmıştım? Kendini yalnız mı hissetmişti?

Aklımda çok fazla soru vardı onu çok özlüyordum. Acaba neden yaptı bunu kendine. Şuan o korkunç olayın üstünden bir gün geçmişti ama ben hala kendime gelememiştim. Bu yüzden bugün felixin evinde kalıyordum.

O gece geç saatlere kadar uyumadım sonradan uyumaya çalışsam da rüyamda sürekli o anı görüp durduğum için uykum kaçmıştı.

Kalktım ve buzdolabına doğru ilerledim. Eline bi soju şişesi alarak balkona çıktım. Reşit değildim ama umurumda değildi. Daha önce birçok kez içmiştim.

İçtiğim üç soju şişesi yasadigim acıyı bastıramamişti. Cebimden sigaramı aldım ve çakmak aramak için içeri girdim. Ceketimin cebini ararken o notu buldum. O olaydan hemen önce sıramın üzerinde bulduğum o notu tamamen unutmuştum. O notu bana jeonginin yazdığı kesindi.

Tekrar balkona çıktım. Ellerim titriyor gözümden dökülen yaşlara engel olamıyordum. Buruşturduğum zarfı düzelttim. Abim chana. Evet jeongindendi. Hıçkırarak ağlamaya başladım. Başta açmaya korktum ama sonra tüm cesaretimi topladım ve kardeşimin bana bıraktığı son notu okumaya başladım.

Abim chana

Öncelikle bana karşı hep anlayışlı ve sevgi dolu bi abi olduğun için sana minnettarım ama etrafımdaki kimsenin bilmediği çok fazla acı şey yaşadım. Artık her şeye bi son vermenin zamanı geldi. Özür dilerim. Kendine iyi bak ve hayallerini yaşa Hyung. Beni Unut...

Hellooooo

Hikaye çok garip yerlere gidiyo. Umarım istediğim gibi olur.

Stayyyyyyyyy