Gym Love/Chanmin

<-19->

"Chan sevgilim ne oldu sana?"

"Seungmin ben sanırım.. ben ayrılmak istiyorum..."

"N-ne?!"

"Sürekli kardeşimle ilgili şu olaylarla uğraşıyoruz ve.."

Bi anda ağlamaya başladı.. o an o kadar şaşkın ve çaresizdim ki..

"Seungmin ben sana yetemiyormuş gibi hissediyorum.. benden daha iyilerini hak ediyorsun... özür dilerim."

Bi anda ayağa kalktı ve yerdeki kıyafetlerini alarak üzerine geçirmeye başladı. Bense ne diyecegimi şaşırmıştım sadece onu izliyordum. Yerde ki bornozu bana uzattı ve kapıya dogru ilerledi.

"Chan.. ben sensiz yapamam.. asla"

Ayağa kalktım ve hızlıca yanina ilerledim.

"Lütfen beni bırakma.."

"Seni üzmek dışında bi boka yaramıyorum ki seungmin"

"Hayır aslaa öyle degil. Chan ben sana çok aşığım.."

"Seungmin.."

Onunla beraber bende ağlamaya başlamıştım. Az önceye kadar öfkeden kimseyi tanıyamayan o gözler simdi ağlamaktan kıpkırmızı olmuşlardı. Kollarını hala çıplak olan bedenime sardı ve kucağına alarak yatağa oturttu.

Önümde diz çökerek

"Sanirım bu konuyu detaylıca konuşmalıyız"

"Evet öyle chan bey.. bana sormadan etmeden nasil böyle bir karara varabilirsin haa? Neyim ben ha kullan at sevgilisi falan mı ya da ne biliyim işte öyle bi anda söylenicek şey mi bu haa??!"

"Tamam tamam sen sonuna kadar haklısın... seungmin asla seni öyle görmedim bi tanem ben sadece... senin üzülmeni istemiyorum ben sanki seni oyalıyomuşum gibi hissediyorum ve bu beni rahatsız ediyor.. sana sormalıydim"

"Hayır diyorum. Seninle ayrılmıyorum.. hatta yarin gidiyoruz"

"N-nereye?"

"Annemin evine. Ondan onay alman gerektiğini söylemiştim. Ve eğer onun onayını alirsak da-"

"Seungmin.."

Elleri arka cebine gitti ve küçük bir kutu çıkartarak

"Benimle evlenir misin?"

O an öyle bi şaşırmistim ki ağzım resmen bi karış açık kalmıştık. Aşık olduğum çocuk.. biz... evlenicezz..

"H-a c-chan biz.. ne?"

"Eger annenin onayinı alırsam oradan sonra gidiceğimiz yer nikah salonu olsun mu seungmin?"

"OLSUN OLSUN OLSUN!!! EVETT"

Ben deli gibi bağırırken sırıta sırıta yavaşça ayaga kalkan chanın boynuna kollarımı doladığımda bi hışımla kucağına çıktım sımsıkı sarıldık.

"Seungmin yavas b-boğulcam"

"YOOO HERKES DUYSUN ULANN EVLENIYOMMM"

"Kim evlenio? Kimle evlenio? Nie evle... nioo owwww...."

Ikimiz de odamıza pat diye dalan hyunjine baktık ve hala ona sinirliydik. Biraz akli olsa bunu tahmin ederdi ama o yüzsüz gibi hala buraya gelmeye devam ediyordu. Eee bi de ben hala çıplaktim ehehee..

"Kusura bakmayın gençler yanliş yerde böldüm herhalde siz devamkee"

"Şimdi seni elimden kimse alamaz HWANG HUNCİN!!"

~🦭~

"Şurdan sağa döndükten sonraki sarı bina"

Evet sonunda chanı annemle tanıştırmanın zamanı gelmişti. Fazla heyecanlıydım ama o benden bile daha heyecanliydı ve gergindi de. Eee doğal olarak..