Sevmek Mi Ölmek Mi ??

9 - Aynadaki Sen

"Rhianna - Russian Roulette"le dinleyin. Multimedyada var.

Bu arada hikaye bitti sanmamışsınızdır umarım.

Zevkli okumalar... ^-^

****

İlk önce bir takım sesler duydum. Ritmik bir şeydi. Sürekli tekrar eden aynı sesler. Daha sonra kokuları tekrar algılamaya başladığımda yoğun derecede dezenfektan kokuyordu. Gözlerimi ilk açtığımda yoğun ışıktan dolayı hemen kapattım. İkinci denememde ise gözleri i kısarak etrafa bakıyordum.

Evet tahmin ettiğim gibi hastanedeydim. Elimi birisi tutuyordu. Gözlerimi yavaşça o yöne çevirdiğimde annemi gördüm. Gözleri hüzünlü bi mutlulukla bana bakıyordu. Büyük ihtimalle uyandığım için mutluydu ve ölümle burun buruna geldiğim üzgündü. Canım benim kim bilir neler düşünüpte dehşete düşmüştü. Bir şeyim olmadığını belirtmek için gülümsedim. "Ne zamandır böyleyim?"dedim yorgun sesimle.

"Fazla değil."dedi ve yaklaşıp sıkıca sarıldı. Çok kormuş olmalıydı. Öpüp öpüp duruyordu. Bir daha beni kaybetmek istemezcesine sıkıca sarılıyordu.

"Anneee... biraz daha sıkı sarılırsan patlicam!"dedim gülerek. Annem çocuk gibi beni daha çok sıktığında ikimiz de güldük. "Babam nerde?"dedim etrafa bakarak. Ondan bir iz göremiyordum.

Gözlerimi tekrar anneme çevirdiğimde yüzü biraz düşmüştü. "Canım biliyorsun baban bu günlerde fazla yoğun. Sen baygınken biraz durdu ama bi telefon geldi ve gitmek zorunda kaldı."dedi.

"Peki ya Bora? O da babamla mı gitti. Önemli bir şey sanırım. O zaman onları benim yerime kocaman öp. Boranın yüzünü yalayabilirsin."dedim eğlenerek. Annemle bora arasında garip bir ilişki vardı. Anne oğul gibi değil de öyle de. O kadar garip ki isim bile koyamıyorum. Arkadaş kardeş ve anne. Genellikle abimin çocuksu hareketleri vardı. Eğlenceli komik ve hareketli biri. Ama aşırı hareketli. Yani hiperaktiftir kendisi. Ayrıca fazla zeki. Gıcık şeyyy. Sinirlerimi bozdu yine. "Anne birde Bora iki tane şaplatsana benim için. O anlayacaktır."

"Keyfin yerinde sanırım. Hemen abine saldırıyorsun."dedi. Güldüm.

Abimle aramda 2 yaş vardı. O yüzden abiden çok ismiyle hitap ediyordum. Şuan üniverste 3de ama babamın yerine geçiceği için onun yanında fazla kalıyordu.

Dezenfektan kokusu iyice baymaya başladığında "Anne artık gidelim mi?"dedim.

"Dinlenmen lazım."

"Evimde de dinlenebilirim. Hem biraz yalnız kalmaya ihtiyacım var."dedim ısrarcı sesimle.

"Tamam doktorla konuşurum. Bu arada seni kimin boğduğunu hatırlıyor musun?"

O an aklıma gelince ağlayasım gelmişti. Fakat şimdi sırası değildi. Onun hesabını kendim ödeyecektim."En son tuvaletteydim elimi yüzümü yıkamıştım. Sonrası yok. Ama tuvaletlerin boş olduğuna eminim."dedim ve durdum. "Peki yakaladılar mı onu?" Açıkçası yakalanmasını hiç istemiyordum. Çünlü ben tam bir gerizekalıyım. Çocuk benden nefret ediyor ama ben hala onu düşünüyorum. Beni öldürmeye çalıştı.

"Hayır canım. Fakat onu bulucaklar."dedi yüzüne yine bir hüzün çökmüştü. Onu bulamicaklardı. Bunu biliyordum. Ardında tek bir ipucu bile bırakmamıştır.

"Size kim haber verdi ve beni kim bulmuş?"

"Kim bulduğunu bilmiyoruz ambulansı senin telefonundan aramışlar. Bana kalırsa arayan o kişi. Bize de hastane haber verdi. Neyse sen hazırlan. Ben doktorla konuşup çıkış işlemlerini ayarlicam. İyi görünüyorsun."dedi ve odadan çıktı.