Ik hou van je, echt...

1

Bo

Ik ben weer alleen thuis, ja weer. Mijn ouders hebben besloten om op vakantie te gaan voor 3 weken. Sinds mijn broer het huis uit is gaan ze de hele tijd op vakantie. Ik woon ook nog thuis! Maar ja, Raoul was toch altijd het lievelingetje. Ik pak een zak chips en doe het in een schaaltje. Welke film zal ik vandaag eens kijken. Heartstopper? Ja, dat is wel leuk. Ik besluit deel 6,7 en 8 te gaan kijken. Deel 1 tot en met 5 heb ik namelijk al gezien. Ik zet de film aan. Na een kwartier gaat mijn telefoon af. Ik zucht. Wie kan dat nou weer zijn om half 9? "Hallo, spreek ik met Bo de Graaf?" klinkt het uit de telefoon. "Euh ja.." zeg ik. "Ik heb vervelend nieuws. Je ouders zijn omgekomen. Het vliegtuig is neergestort. Het spijt me." klinkt het weer door de telefoon. Tranen springen in mijn ogen. Nee, dit kan niet waar zijn. "Wat.." zeg ik een beetje schor en half huilend. "Het spijt me, echt. Maar we moeten nog meer mensen bellen, wilt u het doorgeven aan familieleden" klinkt het door de telefoon. "Oke.." zeg ik nog steeds half huilend. Degene die ik aan de telefoon had hangt op en daar sta ik dan, compleet alleen en verslagen. Mijn opa's en oma's zijn dood en ooms en tantes had ik niet. Nu zijn ook mijn ouders dood. Mijn enige familielid is Raoul. Ik moet hem nu bellen!

Ik pak de mijn telefoon weer en scroll door de contactenlijst. Waar staat verdorie Raoul! Ahh daar, eindelijk. Met trillende vingers tik ik op het knopje om hem te bellen. Hij neemt meteen op. "Hey zussie!" zegt hij. Ik blijf stil. Ik kan dit niet. "Bo?" zegt hij dan. Ik voel weer tranen in mijn ogen. Nee het kan niet, niet nu! En toch, ik barst in tranen uit. "Bo... wat is er?" klinkt het weer door de telefoon. "Raoul..." zeg ik snikkend. "O-onze oud-ou-ouders zijn o-omgekomen." zeg ik snikkend. "Wat, nee!" zegt Raoul. "Hoe dan?" zegt hij dan. "Nou, ze ging-en weer op va-kantie. En het vlie-vliegtuig is neer gestor-t" zeg ik snikkend. "Gaat het wel Bo?" zegt hij dan. Ik reageer niet. "Bo, jij woonde toch nog bij hun?" zegt Raoul. "Ja.., maar ik kan nooit alles betalen, dus-" zeg ik. "Rustig Bo. Kom anders maar bij mij wonen. Ik sta over drie kwartier voor je deur." zegt Raoul. "Maar, je vrienden dan?" zeg ik. "Het gaat er nu even om of jij oke bent. Je bent en blijft mijn zusje." zegt hij. "O-ke." zeg ik dan. Hij hangt op en ik ren naar boven om zo veel mogelijk kleding in een koffer te stoppen. Dan mijn toiletspullen en mijn telefoon+oplader. Ook mijn latop, oortjes en nog veel meer spulletjes gaan mee. Dan hoor ik de bel. Tranen staan in mijn ogen. Ik ga hem eindelijk weer zien!

Ik loop naar de deur om hem open te doen. "Bo!" zegt hij. Raoul!" zeg ik. We geven elkaar een knuffel. Dan pakt hij mijn koffer en loopt hij naar buiten. Ik loop erachter aan en hij zet de koffer in de auto. Dan houdt hij de deur van de auto voor me open. "Ga zitten Bootje!" zegt hij. Ik glimlach en ga zitten.

De weg erheen zeg ik niet zo veel. Raoul kijkt steeds een beetje bezorgd naar mij. Dan komen we aan bij zijn huis. "Dit is Casa del Huts. Hier woon ik met mijn vrienden!" zegt hij. "Zo groot.." is het enige wat ik kan uitbrengen. Hij parkeert zijn auto en dan lopen we naar de deur. Ik voel me best zenuwachtig. Wat als ze me stom vinden. Wat als ze me er niet bij willen hebben. Ik begin te hyperventileren en Raoul merkt het. "Bo, wat is er?" zegt hij. Het begint te duizelen en dan wordt alles zwart.

Youtube: https://www.youtube.com/@Bankhutsertjes

Lieve reacties en sterretjes worden gewaardeerd!❤️