Ik hou van je, echt...

2

Raoul

We lopen de auto uit en ik merk dat Bo zenuwachtig is. Dan begint ze te hyperventileren. "Bo, wat is er?" zeg ik. Zou ze last hebben van paniekaanvallen? Nee, dan had ze dat toch wel vertelt, hoewel... Dan valt ze opeens op de grond. Shit, ik zat in mijn gedachten. Wat moet ik doen? "JONGENS!" roep ik. Ik zie Robbie, Koen en Matthy naar buiten komen. "Shit! Wie is dat?" zegt Koen. "Dit is mijn zusje. Ik had jullie toch gezegd dat ze zou komen. Iemand help me haar naar binnen tillen." zeg ik. "Ik help wel." zegt Matthy. Als we naar binnen lopen besef ik me dat mijn beddengoed in de wasmand had gedaan en ik had nog geen nieuw beddengoed erop gedaan. "Ik was bezig met mijn bed te verschonen, kan ze op jouw bed liggen?" zeg ik. "Oke" zegt Matthy en we tillen haar naar zijn bed. "Ik blijf wel bij haar." zegt Matthy. "Oke, ik ga terug naar de jongens. Maar haal me als ze wakker word." zeg ik.

Bo

Als ik wakker word lig ik niet in mijn eigen kamer. Vreemd. Dan herinner ik me alles weer. Een beter entree kan je niet hebben. En natuurlijk wie overkomt dit.. ik! Ik kijk om me heen en zie een vreemde jongen staan. Ik slaak een gil. Wie is dat? "Oh, je bent wakker. Je hoeft niet te schrikken hoor. Ik ben Matthy, 1 van de vrienden van Raoul." zegt de jongen die blijkbaar Matthy heet. Ik kijk even naar hem. Hij heeft blond haar en mooie blauwe ogen. "Ik ben Bo, het zusje van Raoul maar dat wist je denk ik al." zeg ik. "Ja, dat wist ik inderdaad al. Vind je het goed als ik Raoul even haal, ik moest hem halen als je wakker was." zegt hij dan. Ik knik. Dan loopt hij de kamer uit. Ik kijk even rond. Wat een mooie kamer. Het is wel duidelijk dat ze succes hebben op youtube. "Bo!" hoor ik dan. Ik kijk naar de deur en zie Raouls bezorgde blik. Matthy staat er achter, niet wetende wat hij moet doen. Raoul loopt naar me toe en komt dan naast me zitten. Matthy staat nog steeds in de deuropening. Ik moet er stiekem wel om lachen, hoe hij daar zo staat. Dan wordt ik door Raoul uit mijn gedachten gehaald. Hij stelt allemaal vragen, gek wordt ik er van. Begrijp me niet verkeerd, het is super lief dat hij bezorgd is. Maar ik heb een uur geleden gehoord dat mijn ouders zijn overleden, daarna zag ik mijn broer terug die ik een jaar lang niet heb gezien of gesproken. Nu zit ik in een random huis, heb ik net een paniekaanval gehad en ja, nu heb ik even rust nodig. But it is life, girl! 

Raoul stelt me nog meer vragen en ondertussen is Matthy weer naar de andere jongens gegaan. Daar moet ik me ook nog aan voorstellen. Zal lachen worden. 'Yo boys, ik ben het zusje van Raoul, je weet wel degene die net buiten half dood op de grond lag.' 

Misschien moet ik Raoul vertellen over mijn paniekaanvallen. Ooit. Maar ik wil hem niet tot last zijn. Hij woont hier al met zijn vrienden en nu kom ik er ook bij. Ik wil gewoon dat hij het gezellig heeft met zijn vrienden. Ik verdien helemaal niet zo'n lieve broer die werkelijk alles voor je over heeft. Als ik zou vertellen van mijn paniekaanvallen zou hij in shock zijn en laat hij me niet meer alleen. En ja, hij weet het al een soort van. Hij liep letterlijk naast me toen ik er 1 kreeg. Maar het kan ook een eenmalig iets zijn toch?

Even later loop ik met Raoul naar beneden. Ik moet me nu toch echt gaan voorstellen. Niet dat ik er zin in heb. Maar ja, misschien zijn ze wel aardig. Die ene jongen van net, Matthy, is volgensmij wel aardig. Als ik de deur open doe zie ik drie jongens zitten. Huh, ze waren toch met zijn vijven, dat had Raoul ooit gezegd. Vragend kijk ik Raoul aan. "Jullie waren toch met zijn vijven?" zeg ik. "Milo woont hier niet, maar die hoort ook bij de bankzitters, ja." zegt Raoul. Oo, hoe moest ik dat nou weten. "Maar boys, dit is mijn zusje Bo" zegt Raoul. Nu kijken ze allemaal mijn kant op. En bedankt Raoul. Nu kan ik niet stiekem erbij sneaken. Nou ja, ik zal me toch ooit moeten voorstellen. "Ja, ik ben dus Bo." zeg ik. Volgens mij klinkt dat echt heel stom. Had ik niet iets beters kunnen bedenken. "Ik ben Robbie." zegt een kleine jongen. Hij heeft een beetje een Brabants accent of ligt dat aan mij. "Ik ben Koen." zegt de jongen die naast hem zit. Hij heeft een beetje rood/blond haar. En daarnaast zit Matthy. "Ik ben Matthy, maar dat wist je al." zegt hij. Hij lacht heel schattig. Raoul loopt naar de bank toe en gaat naast Matthy zitten. Ik loop ook naar de bank en ga naast Raoul zitten. "Maar, hoe oud ben je eigenlijk?" zegt Robbie dan. "Ik ben 24. Tweede kerstdag ben ik jarig, dan wordt ik 25." zeg ik. "Is dat leuk, met kerst jarig zijn?" zegt Matthy. "Euhum nee. Je krijgt veel minder cadeautjes omdat je ookal kerst hebt en met mijn verjaardag wordt er tegelijk ook kerst gevierd." zeg ik. "Ja, dat snap ik wel" zegt Matthy. Dan hoor ik een heel raar geluid. "Dat is onze deurbel." zegt Raoul. "Ohh, ik schrok me een hoedje. Maar wie komt er langs dan?" zeg ik. "Geen idee, ik ga wel even kijken." zegt Raoul. En bedankt Raoul, nu laat je me alleen met deze vier.... ja, wat zijn het eigenlijk?

Youtube: https://www.youtube.com/@Bankhutsertjes

Lieve reacties en sterretjes worden gewaardeerd!❤️