Ik hou van je, echt...

13

Eindelijk even een momentje voor mij en Mirthe alleen. Ik moet weten wat er allemaal tussen Milo en haar is gebeurd! "Maar Mirthe, wat speelt er nou tussen jou en Milo?" vraag ik als we samen op de bank zitten. "Ik weet niet. We hebben gister gezoend en zijn daarna naar boven gegaan voor jeweetwel. Ik denk dat ik hem leuk vind, alleen ik ken hem pas 1 dag." zegt ze. Shit, ze vindt hem leuk. Kan ik haar nu vertellen dat dat dus helemaal niet kan! "Nou, kijk Mirthe. Ik vind het heel leuk voor je, alleen Milo is echt een lul." zeg ik. "Hoe bedoel je dat?" vraagt ze lachend. "Nou... hij heeft en vriendin." zeg ik. Ze kijkt me aan, maar zegt niks. Het blijft stil.

Mirthe

Wat een ongelooflijke lul is die Milo! Nu heb ik ook nog schuld bij zijn vriendin en ik wist van niks. "Het spijt me echt, Mirthe." zegt Bo tegen me terwijl ze een arm om me heen slaat. "Jij kan er niks aan doen, Bo. Maar ik ben voorlopig nog niet klaar met Milo." zeg ik. "Weet jij waar hij woont?" vraag ik dan. "Ja, wil je naar hem toe dan?" vraagt Bo. "Ja, denk ik." zeg ik. "Oke, als je hem maar niet neer knuppelt. Zijn adres is *adres*." zegt Bo. "Dankje! En nee, ik zal hem nu neer knuppelen. Ik ga gewoon even langs zijn huis." zeg ik. Ik pak snel mijn spullen en loop dan naar buiten. Shit, ik was natuurlijk met de bus, want mijn auto is stuk. Ik kijk snel op mijn telefoon en zie dat als ik opschiet ik de bus kan pakken richting Milo. Oke, rennen dan maar! 

Als ik hijgend aankom bij de bushalte is de bus nog niet langs geweest. "Hèhè" zeg ik hijgend als ik op een bankje ga zitten. Veel tijd om te zitten heb ik niet, want ik zie de bus in de verte al aankomen. Ik sta weer op en stap snel de bus in. Zuchtend ga ik zitten op een plekje. In mijn hoofd bereid ik me voor het gesprek zo meteen. Hoe zal Milo reageren? 

Even later sta ik voor Milo's huis. Mijn vinger gaat steeds naar de deurbel, maar raakt hem niet aan. Iets houd me tegen. Geen idee wat. Kom Mirthe, je bent geen mietje! Ik adem diep in en uit en ga dan weer met mijn vinger naar de deurbel. Na even twijfelen druk ik hem toch in. Het is nu of nooit. Na enkele secondes wordt de deur open gedaan. Ik zie Milo in de deuropening verschijnen. Ik voel een kleine tinteling door mijn lichaam gaan, maar het is al snel weer weg. Raar. Dan kijkt Milo me aan. Het lijkt of hij schrikt, mij hier zo te zien. "Hey." zegt hij een beetje ongemakkelijk. "Hey." zeg ik terug. Ik voel me een beetje ongemakkelijk, hoe ga ik dit nu zeggen? Moet ik meteen met de deur in huis vallen? "Je mag anders wel even binnenkomen?" zegt Milo. Ik knik en stap naar binnen. Ik doe mijn schoenen uit en loop dan verder naar binnen. Milo gaat op de bank zitten. Ik sta nog zo ongemakkelijk, dus ik ga er ook maar bij zitten. "Milo, we moeten praten." zeg ik. Hij knikt. Ik denk dat hij weet dat ik het weet. "Kijk Milo, ik heb net met Bo gepraat en je hebt .. je hebt een vriendin." zeg ik. Het valt even stil. "En luister, ik wist dat echt niet. Maar jij wel en ... Ik voel me nu schuldig en jij zou je al helemaal schuldig moeten voelen." zeg ik. Milo kijkt me aan, maar het blijft stil. "Milo, Hallo?! Je hebt een vriendin hè, een vriendin!" zeg ik. Milo knikt. "Luister Mirthe ik... Ik weet ook gewoon niet wat ik deed, oke?! Ik.. We hebben de laatste tijd vaak ruzie en toen zag ik jou en .... Ik heb het vanochtend ook meteen uitgemaakt met haar, ik kon het gewoon niet meer." zegt hij. Hoe hij praat en wat hij ook doet, iets aan hem breekt me. "Ik weet ook dat ook fout zat, maar..." zegt hij en ik zie langzaam een traan over zijn wang rollen. Zijn hoofd zakt naar beneden. Eigenlijk wil ik een arm om hem heen slaan en hem troosten, maar ik kan het niet. Hij heeft echt spijt, dat merk ik. Maar alsnog. "Het spijt me echt." zegt hij en nog meer tranen rollen over zijn wangen. Eigenlijk is het ook wel zielig. Het is net uit met zijn vriendin. Ook al heeft hij het zelf uitgemaakt, het ligt in dit geval anders. Weet je, ik moet hem echt troosten. Voor ik het weet ligt mijn arm al over zijn schouders. Eerst kijkt hij op naar mij, maar hij laat het toe. Arme jongen, hij is echt gebroken.

Daar is eindelijk weer een hoofdstuk, na echt een maand ofzo. Jullie dachten zeker, dit is zo'n boek dat nooit afgemaakt wordt?! Nee zeker niet, maar ik had gewoon even geen zin en geen inspiratie. Maar alles is weer back. Dus ja, laat maar even weten wat jullie van dit hoofdstuk vonden. (Voor de duidelijkheid, dit is geen haat naar Char ofzo, dit is alleen voor het verhaal)

Youtube: https://www.youtube.com/@Bankhutsertjes2

Lieve reacties en sterretjes worden gewaardeerd!❤️