Chimide Ai ||Chanbaek

Aşırı Sevgi Artı Sevgi Artı Nefret Sepsevgi, Sehun'un İbanı

Okulda işimiz bittiğinde Chanyeol'e gözükmeden eve doğru tek başıma geldim. Bugün annemgil gelecekti bu yüzden Jongdae sabah eşyalarını toplayıp gitmişti evden. Evin boş olması ve Sooyoung denen kızın beni öldürme ihtimali birleşince çıkıp gidesim geliyordu buradan. Korkudan tüm perdeleri çekip kapıyı kilitlemiştim. Annemgil akşam geleceğini söylemişti ve bu demek oluyordu ki akşama kadar evde yalnızdım.

Kapı çaldığında oturduğum koltukta doğruldum. Daha şimdi akşama kadar yalnızdım demiştim, cidden şom ağızlıyım, değil mi? Kapıya gidip delikten kim olduğuna baktım. Chanyeol. Neden gelmişti ki? Bir şey belli etmeden nasıl duracaktım? Gerçi kız arkadaşının beni öldürmek istediğini nasıl belli edebilirdim ki zaten. Gerçi tek belli edebileceğim şey o değil, sanırım öğrenmemem gereken bir şeyi öğrendim. Kapıyı daha fazla onu bekletmemek adına açtım. Elleri cebinde, kızarmış kulağıyla kapının önünde duruyordu ve ben akşama kadar tek olacağımı düşünüp pijamalarımı giymiştim bile.

"Perdeler kapalı olunca merak ettim seni." Ben sormadan cevapladığında başımla onayladım onu. Daha fazla üşümemesi için geriye çekilerek içeri işaret ettim. Ne kadar şu an onu görmek istemesem de üşüsün istemezdim. "Gelsene." dudaklarını birbirine bastırdığında görünen gamzesinde takılı kaldı gözüm. İçeri girene kadar da oradan ilgimi çekemedim. "Bir şey mi oldu, neden perdeleri kapattın?" Salona doğru yürüdüğünde kapıyı kapatıp peşinden geldim. "Annemgil gelene kadar yalnız kalmak istedim." Kısık sesimle onu cevapladığımda kendimi koltuğa attım. Rahatsızdım ve bunu Chanyeol hissetse dahi kendimi bu histen uzaklaştıramıyordum. Aslında, size bugün okulda olanların hepsini anlatmadım, korkuyorum da biraz yüzleşmeye.

"Jongdae çağırdığından beri iyi hissetmiyorsun, neden moralin bu kadar bozuk?" Chanyeol de sorduğuna göre, bugün beni ölümden daha çok yıkan haberi duymaya ne dersiniz? Hazır olun, ben duyduğumda hiç hazır değildim çünkü.

"Bir şey diyeceğim." Jongdae boş sıraya kalçasını dayadığında söyledi. "Aslında bu bir soru, Sehun'a." Cümlesini düzelttiğinde Sehun'u baktım. Çatık kaşlar ile Jongdae'nin birazdan soracağı soruyu bekliyordu.

"Chanyeol şu an üç kişinin kontrolü altında aslında. Kendisi, Baekhyun ve Chimide Ai. Chimide Ai yüzünden Baekhyun'u çok seviyor, Baekhyun'un hislerini hissedebildiğini düşünürsek ve Baekhyun'un sürekli aşık hissettiğini varsayarsak bu çocuk resmen Baekhyun'a tapıyormuş gibi hissetmeli fakat bundan çok normal bir sevgi besliyormuş gibi." Ne dediğini anlamadığımı bildiğinden cidden mala anlatır gibi tekrardan anlattı.

"Bak şimdi. Chimide Ai çok seviyor, sen de çok seviyorsun ve Chanyeol bunu hissediyor. Çok sevgi artı sevgi ne oldu? Sepsevsevgi oldu. Buna rağmen bu çocuk sepsevsevgiye sahip gibi davranmıyor. Onun için daha çok sepsevgi var. Peki, sepsevgi nasıl olur? Aşırı sevgi artı sevgi artı nefretle." Sik gibi anlatmasına rağmen anlamıştım ne demek istediğini.

"Chimide Ai'nin verdiği sevgi sandığımızdan daha güçlü. Bir de Baekhyun'un hissettiklerini o da hissedebiliyor, Baekhyun'un da âşık hissettiğini biliyoruz. Yine de Chanyeol Baekhyun'un hissettiği âşkı Chimide Ai ile karıştırıyor." Jongdae'nin her sözünde kalbimdeki ağırlık daha da artıyordu. Dediği gibi, hem benim aşkımı hem de Chimide Ai'nin aşkını hissedebiliyordu fakat araya katılmayan bir kişinin daha duyguları vardı: Chanyeol'un gerçek duyguları.

"Chanyeol benden," yutkundum. Cümlemi bir süre devam ettiremedim. "Nefret mi ediyordu?" Sehun soruma karşı başını eğip ensesini kaşıdığında cevabımı almıştım. Gözlerim doldu direkt, ben ona ne yapmıştım da benden nefret ediyordu? Ben onu çok sevmekten başka ne yapmıştım şimdiye kadar? Hahlayıp içinde olduğum olayın rezilliğine güldüm. Sevdiğim çocuk benden nefret ediyordu ve üstüne üstelik bana âşık olsun diye bilezik takmıştım ona. Yanağımdan ne zaman aktığını bilmediğim bir damla yol alırken elim hemen yanağıma gitti. Daha fazla orada durmak istemediğimden çıktım hemen oradan. Arkamdan bana seslendiklerini duyabiliyordum ama kimseyle görüşmek istemiyordum şu an. En sevdiğim, canımdan çok sevdiğim insan beni kalbinden silmemişti. Bunun yerine kalbinde nefretle durmuştum şimdiye kadar. Ne yapmıştım ki ben ona karşı, ne bulmuştu bende nefret edecek?