Chimide Ai ||Chanbaek

Kilitli Çalışma Odası, Darwin Tokalı Hemşire

"Annen nasıl barıştığımızı sorup duracak." Beni mutfağa postalamadan önce söylediğimde Jongdae iki elini de omzuma koyarak beni cesaretlendirdi. "Uydurursun bir şeyler, çalışma odasına girmemesini sağla yeter." Derin bir nefes alıp omuzlarımı rahatlatmak için oynattım. Ji Won teyze mutfakta bir şeylerle uğraşıyordu ve biz de kapının biraz uzağında dikilmiş sessiz bir şekilde tartışıyorduk. "Fazla uzun sürmesin, dosyayı bulduğunuz gibi çıkın o odadan." Hepsine parmağımı sallayarak söylediğimde başlarıyla onayladılar beni. Özellikle Jongdae'ye hiç güvenmiyordum, malum kendisi dedikodu diye odayı talan edebilirdi.

Onları orada bırakıp mutfaktan içeri girdiğimde Ji Won teyze yıkadığı meyvelerden ilgisini çekerek bana döndü. "Baekhyun, bir şey mi isteyecektin?" En kolay yalanı söyleyerek çıktım aradan. "Su içmeye gelmiştim." Gülümseyerek söylediğim şeye o da gülümsedi ve bir bardak su doldurup önüme koydu. Olabildiğince yavaş içmeye başladım. "Annenlere davetliyiz bugün. Normalde Chanyeol'u de getirecektim ama madem artık arkadaşsınız, siz burada kalın, olur mu? Ben yukarı çıkıp üstümü giyineyim." Elini omzuma atıp mutfaktan dışarı yürümeye başladığında ağzımdaki bardağı hızla çekip alelacele konuşmaya başladım. "Olmaz!"

"Ne olmaz?" Soran gözlerle bana baktığında bardağı tezgaha koyup Ji Won teyzenin ellerinden tutarak sandalyeye otutturdum. "Diyorum ki, sonuçta Chanyeol ile yeni barıştık. Bunu konuşmadan gitmeniz olmaz." Gülerek dediğim şeyle çok mutlu olmuş olmalı ki ellerimi sıktı. "Kesinlikle bu konuyu konuşmalıyız ama annen beni bekliyor zaten, sonra konuşalım, olur mu?" Ellerimden kurtulup ayaklandığında telaşla ne yapacağımı düşünmeye başladım.

"Ah!" Ayağımı masanın kenarına vurmuşum gibi ses çıkardığımda Ji Won teyze bana döndü. "Yavrum, ne oldu?" Hemen yanıma gelip ayağıma dokunduğunda gerçekten acıyormuş gibi daha çok inlemeye başladım. "Ayağımı vurdum, serçe parmağım koptu galiba." Derin nefesler alarak söylediğimde dediğim şeye güldü. Bence gayet iyi rol yapıyordum, bunu da mı yememişti? "Kocaman adam oldun ama hâlâ abartıyorsun bir şeyleri. Chanyeol de böyle." Gülerek yanımdan ayrıldığında hızla ayağa kalkıp kolundan tuttum bu sefer. Yukarı kata çıkmaması gerekiyordu ve ben bunun için elimdeki tüm kozları oynamak zorundaydım.

"Chanyeol ile neden barıştığımızı hiç mi merak etmiyorsunuz?" Kaşları şaşkınlıkla havalandı. Bu konuyu bu kadar üstelememi beklemiyor olmalıydı. "O kadar anlatmak istiyorsan dinleyelim bakalım." Geri mutfağa girip sandalyeye oturduğunda nasıl bir yalan bulmam gerektiğini düşünüyordum. Chanyeol onunla barışmam için ayaklarıma mı kapansaydı yoksa gökyüzüne 'benimle barış Baekhyun' mu yazmış olsaydı karar verememiştim.

"Hadi Baekhyun, anlat artık. Chanyeol en sonunda dayanamayıp her şey için özür diledi, değil mi?" Elini masadan destek alarak yanağına koyup söylediğinde kaşlarım çatıldı direkt. Chanyeol benden neden özür dilemek zorunda olsun ki? "Neden özür dileyecekti ki benden?" Sorduğum soruyla bu sefer kaşlarını çatan o oldu. "Sonuçta kıskançlığı yüzünden başını o kadar derde soktu. Eh, bir de olduğu şeyi asla desteklemiyordum zaten. Bunların hiçbiri için özür dilemedi mi cidden? Özür dilememesine rağmen onu affedecek kadar yufka yürekliymişsin." Söyledikleri bir bir kalbime işlerken geçmişi düşünüyordum. Başımı kıskançlığı yüzünden ne tür bir derde sokmuştu ki? Olduğu şeyi desteklemiyorum. Şu anlık hiçbir şey gelmiyordu aklıma.

"Kıskançlık derken, neyin kıskançlığı bu?" Ji Won teyze yüzüme inanamayarak baktı. Ağzını yavaşça açıp geri kapattığında anlatması için aşırı sabırsız hissediyordum. "Senin hiçbir şeyden haberin yok." Daha çok kendine söylüyor gibiydi. Deli gibi merak ediyordum ne olduğunu. "Bak, öğrendiğin zaman lütfen oğlumu yargılama, tamam mı? Bunları oturup sakin bir kafayla konuşun. Yaptığı ve olduğu şeyi dediğim gibi hiç desteklemiyorum ama sen onun arkadaşısın, onu anlayacağını düşünüyorum." Elini elimin üstüne koyup yavaşça sevdiğinde kafam allak bullak olmuştu. Chanyeol küçükken bana ne yapmıştı da bu kadar önemli bir sıkıntıydı?