Chimide Ai ||Chanbaek

Anime Kızı Maketi, Chanyeol'un Pembe Yanakları

"Chanyeol, seninle özel olarak konuşmak istiyordum." En son eğer hatırlayacak olursanız Chanyeol'u üstü çıplak bir şekilde Sooyoung'un yanında tabiri caizse basmıştım. Ona hesap soracak konumum yoktu tabii, olayın şokunu atlatıp en sonunda Chanyeol'e ne için geldiğimi söylemiştim. Chanyeol kapıdan hafif yana çekilip geçmem için yer açtı, Sooyoung ise hiçbir şey demeden beni izliyordu. Buraya gelmem onu daha da kızdırmıştı kesin. Şu an beni istese öldürür müydü acaba?

"Sehun'un odasında konuşalım." Ensesini kaşıyıp içeride bir odayı gösterdiğinde başımla onayladım onu. İçeri yavaş adımlarla girdim ve gösterdiği odaya doğru yürüdüm. Arkamdan fısıltılı sesleri duyuyordum fakat ne konuştuklarını anlayamadım. Büyük ihtimal Sooyoung'a odaya gelmemesi için uyarı yapıyordu. Sehun'un odasının kapısını açıp içeri resmen daldığımda Chanyeol peşimden gelene kadar odayı izledim. Tam Sehunluk bir odaydı cidden. Bir sürü anime posteri vardı duvarda. Bir de anime kızı maketi almıştı, onunla ne yaptığını düşünmek dahi istemiyordum. Ona fazla yaklaşmadan tek kişilik yatağına oturdum.

Chanyeol içeri girip kapıyı kapattı. Üstüne bir şey giydiği için resmen kızacaktım ona. Gerçi bir yandan da iyi olmuştu, eğer çıplak olsaydı konuşmaya odaklanamazdım. Chanyeol tam yanıma oturdu, aramızda fazla bir mesafe yoktu ve bu yaptığı şey ne konuşacağımı dahi unutturdu bana. Bir anda kollarını boynuma doladığında ne yapacağımı şaşırdım, sonuna kadar açtığım gözlerimle karşımda duran anime kızı maketini izliyordum.

"Buna ihtiyacım vardı, rahatsız olduysan üzgünüm." Kollarını boynumdan geri çektiğinde bu kadar kısa sürdüğü için oturup ağlayacaktım. Boynum o kollarla ne ara ısınmıştı da şimdi buz gibi olmuştu? "Sıkıntı değil." Yüzümü eğip cevapladım onu. Utanmıştım ve büyük ihtimal pembeleşmiş yanaklarımı görsün istemiyordum. "İki gün önceki olayla ilgili konuşmak için gelmiştim yanına." fakat böyle bir karşılama beklemiyordum. Son cümleyi dışımdan söyleyemeyecek kadar cesaretsizdim. Boğazımı temizleyip yatakta daha rahat oturmaya çalıştım.

"İlk olarak özür dilemek istiyorum. Sana bağırdığım zaman acı çekeceğini biliyordum ve bunu bilerek yaptım, Chimide Ai'yi kullanarak acı çekmeni istedim çok kısa bir süre." Derin bir nefes alıp şimdiye kadar telaffuz hatam olmadığı için kendimi tebrik ettim. "Fakat acı çekmeni istememin bir sebebi var. Ben, benden nefret ettiğini öğrendim ve buna rağmen bana iyi davranman yüzsüzlük gibi geldi. Ne demek istediğimi anlıyor musun?" Burada biraz durmam gerekiyordu yoksa düşüp bayılacaktım birazdan. Sakince konuşuyordum çünkü bağırırsam canı yanardı, benim yerime içimdeki ses yeterince bağırıyordu zaten.

"Senden nefret ettiğimi kimden öğrendin?" Yüzündeki siniri saklayamadan söylemişti bunu. Bu muydu yani? Sebebini oturup anlatmayacak mıydı, özür dilemeyecek miydi benden? "Bunun bir önemi var mı?" Kaşlarımı kaldırıp sorduğumda içimdeki siniri bastırmaya çalışıyordum. Ben buraya nedenini sormaya gelmişken adam kimden öğrendiğimi soruyordu.

"Yok gerçi. Sebebini de söyledi mi bari?" Kaşlarım çatıldı direkt. Bu şekilde gidersek yeni bir kavgaya tutuşacaktık. "Sebebini söylese sana hesap sormaya gelmezdim herhalde." Kaşları alayla havalanıp güldü dediğime. Biraz sinir bozucu bir cümle kurmuştum, hak veriyorum ama bana sebebini anlatmak yerine soru sorup duruyordu. "Bana hesap sormak?" Sinirle ayağa kalktı bir anda. Ne yapacağımı bilemeden korkuyla ona döndüm.

"Sen benim hayatımda hangi konumdasın ki bana hesap sorabilirsin?" Bağırarak söylediği şeyle gözlerimi sımsıkı kapattım. Bizim hiç normal bir konuşmamız olamayacaktı galiba. Yine de sakinliğimi koruyup ona cevap vermem gerekiyordu, yoksa canı yanabilirdi. "Chanyeol, biliyorum hayatında yerim yok fakat benden neden nefret ettiğini öğrenmek hakkım değil mi sence de?" Sona doğru sinirli çıkan sesimi engelleyememiştim. Kesin Sooyoung kapının ağzında keyifle bizi dinliyordu.