Chimide Ai ||Chanbaek

Dudağına Kondurdum Veda Buseni, Bitti Mi Şimdi Her Şeyimiz?

Ya biri demişti ya da bir yerde görmüştüm, tam olarak hatırlayamıyorum. "İki insan birbirini gerçekten delicesine seviyorsa onların kavuşması imkânsız çünkü Tanrı en çok kendisinin sevilmesini ister ve bu büyük sevgiye engel olur." Bu söz ne kadar doğru bilmiyorum fakat bu her aklıma geldiğinde Chanyeol ile kendim beliriyor zihnimde. Zaten aklıma geldiği an da rahatlıyorum, bizim böyle bir hikayemiz olamaz ki. Chanyeol beni onu sevdiğimden daha fazla sevemez ve Tanrı bu sayede hiç birleşmeyen bizi ayıramaz.

Aklıma bir sürü soru takıldı. 'Madem hastanenin sahibi sizdiniz, neden kendiniz gitmek yerine bizi beklediniz? Neden direkt yüzleşmediniz?' Sonralara doğru anladım. Belki hayatımda gördüğüm en güçlü insana denk gelmiştim fakat güçlü insanlar da korkardı. Onlar da hayatını etkileyecek bir şeyi yapmaktan korkardı, onların da kendilerine göre güçsüzlükleri vardı. Bu yaşlı kadının o sevdiği adamın yanına gidebilmesi için bahaneye ihtiyacı vardı çünkü kendine göre sürekli erteleyecekti, bu yüzden de beni kullanmıştı. Onu çok iyi anlıyordum, o kadar iyi anlıyordum ki kullanma sırası bendeydi. Bu sefer ben onu kullanacaktım, benim bahanem o olacaktı.

"Geldik." Chanyeol sessiz havayı bozmak istercesine konuştuğunda arkamdaki nineye döndüm. Son kez baktı bana, yavaşça gülümsedi. Nedendir bilmem, hayatına veda gülümsemesi gibi geldi bu tavrı bana. Aklıma dolan kötü düşünceler içimi rahat ettiremiyordu. Arabadan inip huzurevine doğru yürüdüğünde Chanyeol arabayı çalıştıracaktı ki durdurdum onu. Hemen onun ardından arabadan inip o huzurevine girmeden arkasından bağırdım, sesimi duyunca durdu, yavaşça bana doğru döndü ve ne diyeceğimi dinlemeye başladı.

"Hayatımda gördüğüm en güçlü insansınız. Eminim ki bu hâlinizi hayatınıza devam ederek sürdüreceksiniz." Yüzüme olabildiğince samimi olduğunu düşündüğüm gülümsemeyi yerleştirdim. O da bana aynısını yaptı, neyden bu kadar korktuğumu anlamış olmalıydı. "Merak etme, onun işine karışacak değilim." Parmağıyla yukarıyı gösterdiğinde refleksen bakışlarım gökyüzünü buldu. Hava kararmaya başlamıştı, güneş batıyordu ve en önemlisi ben gökyüzüne baktığımda bile Chanyeol'un yüzünü görebiliyordum.

"Bol şanslar. Birazdan buna ihtiyacın olacakmış gibi gözüküyor." Gözlerimi gökyüzünden çekip hedefime geri döndüğümde başıyla arabayı gösterdi. Chanyeol'den bahsediyor olmalıydı ve benim bu konuda bol şans dileğinden daha nicel bir şeye ihtiyacım vardı. "Teşekkür ederim, iyi akşamlar." Elimle son kez selam verip onu huzurevine uğurladığımda birkaç dakika önce kalktığım ön koltuğa geri oturdum.

"Nine buradayken soramadım, bileziği nasıl çıkarman gerektiğini öğrendin mi?" Jongdae arabanın kapısını kapatıp kemerimi taktığım an sorduğunda ona bakmadan başımla onayladım onu. Biz nineyle biraz daha konuşmuştuk, dertleşmiştik. Ona yaşadığı şeyler yüzünden çok üzgün olduğumu bin kez dile getirmiştim. Bir de benim hikayemi dinlemişti, kendine göre yorumlamıştı. En sonunda fazla oturduğumuzu fark ederek bizimkilerin yanına, parka gitmiştik beraber. Onlar da bizi beklediğinden parkta durmadık, arabaya bindik ve yol boyu bizim hâlimizi gören kimse konuşmaya cesaret edemedi. Doğruyu söylemek gerekirse işime de geldi bu. Yol boyu olan şeyleri ve bileziği çıkardığında olacak şeyleri düşündüm, kafamda iyice tarttım ve sonunda bir sonuca vardım.

Ona açılacaktım.

Evet, yanlış duymadınız. Bir daha söylüyorum hatta emin olmanız için: Ona açılacağım. Neden, niçin, ne zaman, nasıl gibi bir sürü soru sorduğunuzu duyar gibiyim, kulağım bayağı çınlıyor çünkü. Şimdi size şöyle açıklayayım; ilk olarak ninenin anlattıkları beni sandığımdan daha derinden etkiledi, bu kadar etkisinde kalacağımı düşünmemiştim olanların, belki de her olayda Chanyeol ile kendimi görmeye çalışmamdan kaynaklanıyordu bu. Chanyeol o gümüş küpeli yaşlı adam, gerçi artık küpeli değil, kadar acımasız biri değil, ben bu kadar kötü birini sevmem. Yine de kafamda bir acaba sorusu dolanmıyor değil, her dolandığında kendime kızıyorum ve Chanyeol'un böyle bir şey yapmayı düşünmeyeceğini dahi biliyorum. Bu kadar büyük bir olay yaşatmasa dahi biliyorum, çok canımı yakacak.