Kaderimin Oyunu

29. Bölüm- Toplu Kaçış

"Ne yaşadık biraz önce?" Diye titredi Dilan. Henüz kapının önünden ayrılmamışlardı. Selma elindeki çantayı sıkıca tutarak onlara bakan kuzenlere baktı. "Bilmiyorum. Ama onlara hiçbir şey çaktırmamalıyız." Dedi Yağız'a bakarak. Dilan da Ateş'e bakıyordu. "Haklısın. Şimdi ne yeri ne de zamanı." Dedi o da. Gençler kendilerine bakıp konuşan kızlara bakıyorlardı. Yağız arkasındaki Ateş'e şöyle bir kafasını uzattı. "Ne konuşuyor bunlar fısır fısır?" Dedi. Gözlerini kısmış şekilde Dilan'ın mimiklerini izleyen Ateş Yağız'a hiç bakmadı. "Bilmiyorum. Ama bu hiç hoşuma gitmedi. İyi bir şey olmadığını Dilan'ın suratından anlayabiliyorum."

Sonrasında kızlar hiçbir şey olmamış gibi arabaya ilerlediler. "Hadi gidelim." Dedi Selma. Zorla gülümsemişti. Yağız onun şoktaki suratına bakarak "Selma?" Dedi. Selma ise yerinden fırlayarak "Ne?" Diye bağırdı birden. Tepkisine ürken Yağız da şaşırmıştı. "Ne bağırıyorsun kulağımın dibinde? İyi misiniz siz ya? Bu suratınızın hali ne?" Diye sordu. Bir yandan da Dilan'a bakmıştı. Dilan kurumuş dudaklarını yalayarak arabanın diğer yanındaki kıza baktı. Selma'nın bahanesi ise çoktan hazırdı. "Amann canım." Dedi umursamayarak. "İçeride gerildik ya hâlâ onun etkisindeyiz."

Ateş inanmayarak Dilan'a baktı. "Öyle mi? Başka birşey olmadı yani?" Dedi merakla. Dilan gücünü toplayıp küçük bir gülüş attı. "Tabi canım nolcak. İki dakikada başka şeyler olacak hali yok ya!" Dedi. Selma gözlerini belerterek Dilan'a bakınca sustu. Ateş yanındaki kıza inanmaya çalışarak kafasını salladı. "Madem başka birşey olmadı o zaman gidelim." Dedi. Sonrasında yol boyunca sessiz kaldılar. Eve vardıklarında hepsi arabadan inmişlerdi. "Ne olacak şimdi?" Diye sordu Yağız. "Eğer onlar evlenemezlerse bizim de anlaşmamızın bir anlamı kalmaz. Ne yapıp edip Elif hanımı ikna etmeliyiz."

Selma gözleri parlayarak Yağız'ın kolunu tuttu. "Ne yani bizim evlenmemize gerek kalmaz mı?" Dedi heyecanla. Yağız heyecanlanan Selma'ya döndü. Yüzüne komik ve sahte bir gülücük yerleştirmişti. "Evet. Ama unutma ki benimle evlenmezsen hapsi boylarsın. Biliyorsun değil mi?" Dedi. Selma'nın gülümseyen yüzü solmuş, yerini kaşları çatık ifade yer almıştı. Heyecanla tuttuğu koluna küçücük vurarak onu ittirdi. "Aman be ağzından hayırlı bir şey çıksa şaşarım zaten."dedi hırçınca. Dilan'la Ateş iki çocuğu izler gibiydiler. Onları bölen Dilan oldu. "Didişip durmayın. Selma-" dedi Selma'ya bakarak. "Hadi çıkalım eve."

Sonra Ateş ve Yağız'a döndü. "Yarın oturup bunu etraflıca konuşalım. Bizden haber bekleyin. Belki Deniz'i de yanımızda getirebiliriz. Siz de ona göre Toprak'ı getirirsiniz." Dedi. Ateş başıyla onaylayarak Dilan'a döndü. "Tamam sizden haber bekleyeceğiz." Dedi. Selma çatık kaşlarıyla Yağız'a baktı ama hiçbir şey söylemedi. Dilan ikisine de iyi akşamlar diledikten sonra eve çıktılar. İçerisi ilk başta oldukça sakin görünüyordu. Ta ki Elif hanımın kızgın sesi ve Deniz'in itirazlarını duyana kadar. "Deniz ben ne dediysem o!" Diye bağırdı Elif hanım. Kızlar sessizce kapıyı kapatıp Deniz'in odasına geldiler.

"Anne lütfen yapma!" Diyordu Deniz. Yaşlı gözlerini silerken bir yandan da annesine sesleniyordu. Elif hanım ise hiç umursamadan eşyalarını toplamakla meşguldü. Kızlar şaşırarak Deniz'e baktılar. "Noluyor Deniz?" Diye sordu Selma. Deniz kızlara dönerek annesini gösterdi. "Gidiyoruz."

Kızlar daha büyük bir şaşkınlıkla Deniz'e ve sonra Elif hanıma baktılar. "Bayrama dimi? Sonra geri geleceksin." Diye sordu Dilan. Deniz hayır şeklinde başını sallıyordu. "Hayır. Temelli dönüyoruz Sinop'a." Selma'yla Dilan beyinlerinden vurulmuşa dönmüşlerdi. Aceleyle Deniz'i odadan çıkardılar. Salondaki koltuğa oturdular. "Ne demek dönmeyeceğiz? İşin okulun ne olacak?" Diye sordu Selma. Deniz dolu dolu gözleriyle kızlara bakarak "Zaten dönemim bitti diye götürüyor annem beni. Ne yapacağım bilmiyorum. Bir daha asla gelemeyeceğim buraya. Yarın da-" dedi. Sonra bir eliyle parmağındaki yüzüğüyle oynamıştı. Kızlar da o bakınca istemsizce eline baktılar "- Toprak'la buluşup yüzüğü vereceğim. Her şey bitti!" Dedi üzülerek.