ASLA VAZGEÇMEM.

-Arda-

Açıklama sonda. Iyi okumalar.
Multimedia; Arda

"Tamam abi. Tamam. Anladım." Dedim bıkkınlıkla. Havaalanındaydık. Ve abim yarım sattir başımın etini yiyordu. Uçağın kalkmasına az bir zaman kalmıştı.

"Arda bak,kardeşime çok iyi bakıyorsun
Bir sorun olursa senden bilirim. Haberin olsun." Arda benim okuldan arkadaşım. Babamdan bile daha yakındı. Abimle yakın olduğum kadar olmasam da genede onu çok seviyordum. Kötü zamanlarımda hep yanımda olan, ağladığımda sarılıp tesselli eden bir arkadaştı. Bana fazlasıyla değer veriyordu. E tabi ki bende ona değer veriyordum.

"Tamam. Sen merak etme." Dedi emin bir şekilde. Babam elindeki sandviçlerle yanımıza geldi.

"Uçakta acıkırsınız diye aldım." Elindekileri alıp çantama koydum. Hande bir neden uydurup gelmemişti. Aslında daha iyi olmuştu. Uçağımızın kalkacağına dair bir anons verildiğinde ayağa kalktık.

"Bak beni aramassan. Gelir oraya seni doğrar. Evinin ortasına gömerim. " diyince yüzümü buruşturdum.

"Tamam ararım." Dedim gülerek. Sonra kollarını belime doladı. Sımsıkı sarıldım. Geri çekilip babama sarıldım. Güle güle bile dememişti. Ruhsuz bir şekilde sarıldı. Geri çekilip bavulumu sürüklemeye başladım. Arda'da yanımdan geldi ve kolunu omzuma attı. Uçağa doğru yürüyorduk.

"Senin için zor olacak prenses." Dedi burukça gülerek. Bana prenses demesi hoşuma gidiyordu.

"Yani. Ama yeni bir hayat bana daha iyi gelecek. Yani umuyorum." Kafamı kaldırıp yüzüne baktım. Boyu uzundu. Esmerdi. Ve mavi gözleri vardı.

"Sen ve ben. Olucaz." Dedi gülerek.

"Sen ve ben olucaz. Evet." Dedim bende gülerek.

Sonunda uçağa bindik. Hostes eşliğinde yerimize oturduk. Uçak fobim yoktu ama kalkarken veya inerken biraz korkuyordum.

Annem çok iyi bir kadındı. Yani güzel bir ailemiz vardı. Akşamları ailecek sohbet ederdik. Mutlaka her akşam annemle babam çay içerdi. O zamanlar babam bana sevgisini daha çok gösterirdi. Ondan sonra biz abimle odaya girer, birbirimize yaşadıklarımızı anlatırdık. Mesela abim bir kıza aşık olduğunu ve onun için bir çocuk dövdüğünü bile anlatırdı. Ben ise, bir keresinde bir çocuğa aşık olmuştum. Ve ilk abime anlatmıştım. Bu olayı anlattığımda bana çok gülmüştü. Çünkü aşık olduğum çocuk tam bir ergendi. Mal mal espriler yapardı. Yüzünde de sivilceler vardı. Ona aşık olma sebebim küçük olmamdı. Harbi malmışım. Nasıl öyle bir çocuğa aşık olmuştum acaba?

Uçak kalkmaya başlayınca, oturduğum koltuğun kol kısmından sıkı sıkı tuttum.

"Ver elini. " dedi Arda. Napmaya çalıştığını anlayamamıştım. Elimi tuttu. Herhalde korktuğumu anlamıştı.

"Teşekkür ederim. " diye fısılsadım.

"Her zaman yanındayım." Diye karşılık verdi.

*****

" Ya Arda burası çok şirin." Dedim her yeri incelerken. Uçaktan ineli 2 saat olmuştu. Ve Ardayla ev bakıyorduk. Şimdi geldiğimiz ev iki katlıydı. Ve fiyatı da gayet uygundu.

"Tamam prenses istersen tutarız." Dedi gülerek.

"Ay canım arkadaşım." Dedim sarılarak.

"Yalaka." Dedi sarılarak. Ev sahibi yoktu. Burayla ilgilenen bir amca vardı. Birazdan yanımıza geldi.

"Dediğim gibi, ev sahibi ben değilim. Ama kendisi böyle işlerle uğraşmayı sevmez. O yüzden ben uğraşırım. Karşınızda ev sahibi oturuyor. Genellikle eve gelmez. Sanıyorum evi tutuyorsunuz? Ha?" Nasıl bir ev sahibiymiş be.