ASLA VAZGEÇMEM.

-Yeni-

Iyi okumalar kankiler
Bölüm şarkısı; Brianna All ı ned (Acoustic)
Multi; The vamps grubundan Brad (Barış)

Uyandığımda ter içindeydim... rüyanın etkisiyle ağlamaya başladım. Bir insan nasıl dayanabilirdi ki? Sessizce ağlamaya devam ettim. Hep içten, hep tek başıma yaşardım. Çok kötü bir rüyaydı. Hatırlıyordum o zamanı... babamla mezarlığa gitmiştik. Ben daha bilmiyordum tabi ölümün nasıl bir şey olduğunu... saf gibi soruyordum 'annem nerede?' Diye...

Dün gece filmi izleyip, eve geçmiştik. Onun haricinde eve gelip hemen uyumuştum. Sonra da bu rüya işte. Şimdi ise yatağımda ağlıyordum. Adil değildi bu...
Arda'nın odaya dalmasıyla, göz yaşlarımı fark ettirmeden silmeye çalıştım. Yatağa oturup, yüzümü inceledi.

"Ağladın mı sen?" Tabi ki anlayacaktı. Beni tanıyordu.

"Rüya gördüm." Deyebildim sadece. İçimden ne konuşmak geçiyordu, ne de ona gördüğüm rüyayı anlatmak. Yorganın altına girip dinlenmek istiyordum.

"Anlatmak istemiyorsun. Bakışlarından anladım. Hadi okula geç kalacağız." Ofladım.

"Ben bugün gelmesem? Pek iyi hissetmiyorum da." Dedim.

"Olmaz hadi kalk giyin. Çabuk aşağıda bekliyorum seni." Oflayarak yataktan kalktım. Arda ise odadan çıktı. İlk önce elimi yüzümü yıkayıp, sonra üstümü giyindim. Saçlarımı yandan örüp aşağıya indim. Zor ve düşünceli bir gün olacaktı.

....

"Hocam ben yeni geldim beni sınav yapmasanız?" Herkes yeni gelen çocuğa 'mal mısın' bakışı attı.

"Yok ya başka isteyin?" Diye sordu hoca.

"Yok hocam Estağfurullah." Dedi saf saf.

"Susun artık!" Diye bağırdı hoca. Yarın sınav vardı. Ve sınıfımıza yeni gelen çocuk, şaka gibiydi. Saf ve biraz komikti. Adını henüz öğrenmemiştim. Zil çaldığında Arda'ya bakmadan sınıftan çıktım. Nedense başım fazlasıyla ağrıyordu. Sabah gördüğüm rüyanın şokunu hala atlatamamıştım. Tek derdim unutmaktı. Bahçeye çıkıp, boş olan banklardan birine oturdum. Erkek öğrencilerin çoğu basketbol oynuyordu. Etrafı incelerken, yanıma Kaya'nın oturduğunu fark etmemiştim. Kafasını bana doğru çevirip, gözlerini üzerime dikti. Gözleri güzeldi ve anlamlı bir şekilde bakıyordu.

"Nasılsın?" Dedi arkasına cool bir şekilde yaslanarak. Bende aynısını yaptım.

"İdare eder işte." Dedim. "Sen nasılsın?" Diye devam ettim.

"İyiyim. Tekrardan basketbol seçmeleri var gelicek misin izlemeye?" Diye sordu. Bundan haberim yoktu.

"Bilmiyordum. Eğer Arda varsa gelirim." Dedim. İyi hissetmiyordum.

"Peki." Deyip sustu. Ben basketbol oynayan çocukları izliyordum. Birden çocuğun biri diğerini itince yere düştü. O kadar kötü düşmüştü ki ben bile ayağa kalktım. Çocuk yerden kalkamıyordu.

"Yanına gidelim çok kötü düştü!" Dedim Kaya'ya dönerek. Çoktan herkes başına toplanmıştı zaten. Bende koşarak yanına gittim. Nöbetçi öğretmenlerden biri geldi. Hızlı bir şekilde düşen çocuğun yanına gitti. Bende tam olayın olduğu yere geldiğimde, düşen çocuğun bizim sınıfa yeni gelen olduğunu gördüm! Alnı kanıyordu. Canı çok yanıyor olmalı. Erkek öğrenciler yeni gelinin kolunun altına girerek, revire götürdüler.

"Tanıyor musun?" Kaya'nın sesiyle ona döndüm.

"Hayır sınıfımıza yeni geldi." Dedim. Bu arada zil çalmıştı. Kaya ile birlikte sınıfa çıktık. Arda yoktu sınıfta. Yerime geçtim. Bir süre sonra Arda sınıfa Mine ile gülerek geldi. Mutlu gibi gözüküyordu. Mine el sallayarak, gitti. Arda da yanıma oturdu. Daha dün tanışmıştık. Bu ne yakınlık! Sinirle dersle ilgili olan kitaplarımı çıkardım.

"Hayırdır bu ne sinir?" Diye sordu.

"Hayırın yolu bayırdır gerizekalı!" Diye sinirlendim.

"Ne oldu be?" Diye sordu. Bu arada hoca geldi. Cevap vermeyerek yerime oturdum. "Bir soru sordum ne oldu?" Diye üsteledi sessizce.

"Ebeninki oldu Arda." Dedim yapmacık bir şekilde gülerek. Umursamayarak önüne döndü. Bende dersi dinlemeye başladım.

....

Son ders zili de çaldığında Ardayı beklemeyerek hızlı bir şekilde sınıftan çıktım. Hava kararmıştı. Umarım peşimden gelmezdi. Çünkü eve yürüyerek gitmek istiyordum. Burcu da benimle beraber merdivenlerden indi.

"Naber seni bugün görmedim?" Dedi.

"İyi. Pek fazla çıkmadım dışarıya ondandır." Dedim soğukça.

"İyi misin?" Dedi. Bu arada dışarıya çıkmıştık.

"İyiyim. Neyse Burcu görüşürüz." Deyip arkamı döndüm. Arkamdan bağırdı.

"Mert'e selam söyle!" Güldüm. Hava soğuktu. Arda merak edecekti biliyorum ama yalnız kalmak istiyordum.

Okuldan tamamen uzaklaşmıştım. Eve biraz daha vardı. Telefonum çalınca montumun cebinden çıkardım. Tabi ki Arda arıyordu. Açmadım. Sessize alıp, tekrar cebime koydum. Çok uzaktan bir ses geldi. Arkamı döndüğümde kim vardı anlayamamıştım. Baya uzaktı. Sonra dikkatle bakınca, Arda'nın olduğunu gördüm. Hızla koştum. Aksiyon diye buna denirdi! Kendime güldüm. Harbi maldım. Çanta yüzünden zor koşsam da aramızdaki mesefa açılmıştı. Arkama baktım. Hala geliyordu. Birden birine çarpınca kafamı ovuşturdum. Çarptığım kişiye baktığımda yeni gelen çocuğu gördüm. O da nefes nefeseydi. O da arkasına baktı. Sanki birileri kovalıyormuş gibi. Kolumdan çekip, sokağa girdik.

"Hey! Bırak beni!" Dedim. Ama dinlemedi. Ve çekiştirmeye devam etti. Apartmanların merdivenlerine doğru çekti. Kapı şansına açıktı. İçeriye girip kapıyı kapattı.

"Ne yaptığını sanıyorsun?!?" Dedim sinirle.

"Ştt sessiz ol!" Dedi kapıdan bakarak.

"Kimden kaçıyorsun?" Dedim sessizce.

"Bunlardan!" Dedi eliyle kapının önünden geçen adamları göstererek. Siyah takım elbiseli, iri yarı adamlardı. Korkunç gözüküyorlardı.

"Bırak çıkıcam!" Dedim sinirle. Beni buraya çekiştirmesi hataydı.

"Saçmalama!" Elimi apartmanın kapısını açmak için koydum. Kapı gıcırtı sesi çıkarınca adamlar bu tarafa döndü. Yeni çocuk hızla kapıyı kapatıp, merdivenlerden çıkmamı sağladı.

"Salak! Yerimizi belli ettin!" Arkama dönüp baktığımda, adamlar camdan bakıyorlardı. Hızla en üst kata çıktık. Çatı katının kapısını açıp, çatıya çıktık. Aşağıdan kapı sesi gelince korktum. Geliyorlardı!

"Kahretsin!" Dedi yeni. Hızla kapıyı kapattı. Hava fazlasıyla soğumuştu. Elimi sıkıca kavrayıp en köşeye geçtik.

"Barış!" Biri bağırınca korktum. Bunlar kesin onlardı. Korkarak, yeniye sarıldım... Neler karıştırıyordu bu çocuk?

Kısa olduğunu biliyorum kusura bakmayın. Okul ve derslerden dolayı böyle.