ASLA VAZGEÇMEM.

-Acı-

Bölüm şarkısı; R. City- Locked Away ft. Adam levine

Multi; Mine

"Barış!" Adamın sesi o kadar kabaydı ki daha da Ürkmemi sağlamıştı. Derin derin nefesler aldım.

"Ştt sessiz ol!" Sadece kafamı sallayabildim. Adımlar daha da yaklaşıyordu sanki. Çatı katının kapısı açılıp, kapanınca buraya geldiklerini anladım. Yeni, elimi sıkıca kavrayıp öbür tarafa çekiştirdi. Dönüp dolanıp yine kapıya gelmiştik. Adamlar bizim dolandığımız yerden dolanıyordu. Bu arada bizde merdivenlerden aşağıya hızla indik. Apartmandan tamamen çıkınca derin bir nesef aldım. Tekrar çekiştirmeye başladı. Caddeye çıktığımıza bir taksi çağırıp bindik. Evimin adresini söyledim.

Yol boyunca hiç konuşmamıştık. Zaten ev çok yakındı. Bu yaşadığım olaydan sonra bu çocukla takılırmıydım bilemiyorum. Başımıza bir çok şey gelebilirdi. Ayrıca neler karıştırdığını da anlatmamıştı. Bizim evin önüne gelince, taksiden indim. Teşekkür etmeyecektim herhalde! O da indi.

"Keşke böyle tanışmasaydık. Ben Barış." Deyip elini uzattı. Bir süre uzattığı eline baktım. İstemeyerek elini tuttum.

"Bende Melis." Elimi hızlıca çektim.

"Imm bu yaşadıklarımız sadece ikimizin arasında sır olarak kalsa?" Dedi gözünü kırpıp.

"Peki." Diyebildim. Sonra hızlıca apartmana girdim. Arkama baktığımda çoktan gitmişti. Zile bastım. Umarım çok kızmazlardı. Ağabeyim kapıyı açınca şirince gülümsedim.

"Neredeydin sen?" Sorusunu sordu sadece.

"Hiç..." Dedim içeriye geçerek.

"Hadi seni anladım. Arda nerede?" Diye sordu. Ne yani eve gelmemiş miydi?

"Gelmedi mi eve?" Dedim çaktırmadan.

"Hayır gelmedi." Yukarıya çıkıp, üstümü değiştim. Yarın sınav vardı. Ve beni Arda'nın çalıştırması gerekiyordu. Telefonumu elime aldım. Arasam mı acaba? Vazgeçip telefonu yatağa attım. Aşağıya indiğimde ağabeyim koltukta uyuya kalmıştı. Üstünü örttüm. Bir süre tek başıma sessizce oturdum. Canım çok sıkılmıştı gerçekten. Odadan test kitabımı alıp salonda bulunan geniş masaya oturdum. Konuyla ilgili testleri çözmeye başladım. Bir soruyu yapayınca çok sinirlendim. Bir çok yöntem denesemde sonucunu bulamamıştım. Acaba Selim'e sorsam yapabilir miydi? O gerizekalıya bir şey sormam ben!

* 5 Dakika Sonra *

Zile basıp bir adım kenara çekildim. Acaba evde miydi? Kapı açılınca test kitabını göğsüme doğru bastırdım. Selim gözlerini ovuşturarak bana bakıyordu. Yeni uyanmıştı.

"Şey kusura bakma. Rahatsız ettim. En iyisi gideyim." Deyip arkamı döndüm. Salak Melis!

"Sorun değil. Ne dicektin?" Dedi. Tekrar ona döndüm.

"Ben test kitabından bir soruyu çözemedim de belki sen yapabilirsin diye şey ettim." Tamamen saçmalıyordum.

"Bahaneye gerek yok. Beni görmek için geldiğini biliyorum." Dedi uykulu bir şekilde gülerek. Kaşlarımı çattım.

"Ne alakası varya! Gelen de kabahat zaten!" Deyip arkamı dönüp eve girecektim ki tekrar seslendi.

"Şaka şaka. Hadi gel bakayım şu soruya." Evine mi girecektim yani?

"Peki." İçeriye girdim. Selim önden gidiyordu. Bende savunmasız bir şekilde onu takip ediyordum. Salona girdiğimiz de etrafı incelemeye başladım. Renkler genellikle Beyaz-Siyah olarak kullanılmış. Gayet şıktı. Benim beklentim; Pis bir evdei Ama tam tersi burası çok düzenliydi.