ASLA VAZGEÇMEM.

-Yakınlaşma-

Bölüm Şarkısı; Model Mey.
Multi; Selim ve Melis

İyi okumalar.

Gözlerimi sıkıca yumdum ve bunun bir rüya olmasını diledim. Onun burada ne işi vardı? Umut'u kenara çekerek, onları gizlice izlemeye başladım. Tabi Umut arkadan tip tip bakıyordu.

"Hey neden saklandık ki?" Dedi.

"Sus Umut! Sonra anlatacağım." Dedim. Orada duran kişi Ulaş'tı. Hani evimin önünde tanıştığım çocuk. Hande'nin akrabası. İyi de Selim ile ne alakası vardı. Hararetli bir şekilde konuşuyorlardı. Ne olduğunu öğrenmezsem patlayacaktım. "Umut şu poşetleri al eve çık ben geleceğim." Dedim. Kafasını sallayarak poşetleri aldı ve apartmana girdi. Bende üstümü düzeltip saklandığım yerden çıktım. Sanki yeni geliyormuşum gibi yanlarına yürüdüm. İkisi de beni fark edince gerildi. Kesin bir şeyler dönüyor.

"Aaa Ulaş!" Dedim gülerek. Evet biliyorum harika oynuyorum.

"Melis!" Dedi o da gülerek. Gülümsemesinde samimi olmayan bir şeyler vardı. Sonra birden sarıldı. Bende kollarımı boynuna sardım. Selim'i görmemiş gibi davranınca kaşlarını çatmıştı. Ayrıldığımız da ikisine tip tip baktım.

"Senin burada ne işin var?" Dedim. Gözü Selim'e kaydı. Selim iyi oynuyordu ama Ulaş'ın tavırları rahatsız edici ve göze batıyordu.

"Benim babam burada çalışıyor. Onu görmek için İstanbul'a döndüm ve Selim benim arkadaşım. Senin burada oturduğunu bilmiyordum. Tesadüfe bak." Dedi gülerek. Alnı terlemişti.

"Ya ya tesadüfe bak sen." Dedim bende gülerek. "Neyse gitmeden bize de bir uğra. Görüşürüz." Dedim. Selim'e göz ucuyla baktığımda, bana dikkatli bir şekilde bakıyordu.

"Bir süre burada kalacağım." Dedi Ulaş.

"Sevindim." Deyip oradan ayrıldım. Oflayarak eve girdim. Ne olduğunu aldırış etmeden devam etmeye karar verdim. Yoksa kafama takıyordum. Umut oturmuş camdan dışarıya izliyordu. Benim geldiğimi duymamıştı. Yanına oturmamla gözü bana kaydı.

"Kimdi onlar?" Dedi merakla.

"Selim ve Ulaş." Dedim gülerek. Gözlerini devirerek bana baktı.

"Peki neden gizlendik?" Diye sordum.

"Çok soru soruyorsun Umut." Dedim arkama yaslanarak.

"Peki sormuyorum." Dedi. Ardından kapı çaldı. Arda ve Barış gelmişti.

"Hoş geldiniz." Dedim.

"Hoş bulduk." Dedi Barış. Karşı apartmandan sesler gelince ayağa kalktım ve kapının deliğinden içeriye girenlere baktım. Ulaş, Selim, Yasemin ve babaannesi vardı. Yavaşça kapıyı açtım. Tüm gözler bana dönünce alt dudağımı ısırdım.

"Şey... merhaba" Dedim gülerek.

"Babaanne bu Melis bizim yan komşumuz. Sen hastanedeyken hep bizim yanımızdaydı." Dedi Yasemin. Gülerek bir adım attım. Çok tatlı bir yüzü vardı. Gülerek bana baktı. Yüzünden halsiz olduğu belli oluyordu.

"Gel bakalım kızım." Dedi. Yavaşça yanına yaklaştım. Elini öpüp alnıma koydum. Selim pür dikkat bizi izliyordu. Elini yanağıma koydu ve garip bir şekilde baktı. Bir süre öylece yüzüme baktı. Bende sesimi çıkarmadan bekledim.

"Hadi babaanne içeriye girelim." Dedi Yasemin. Elini yavaşça çekti ve içeriye girdiler.

"Seni sevdi." Dedi Selim bana bakarak.